عنوان : به الف. راد از تهران
دوست گرامی،

با عرض سلام، درباره اسم مستعار می پرسید، آیا منظورتان نویسندگان مقالات است یا نظر دهندگان یا هر دو؟

اکثر ما ۵ میلیون ایرانی ای که در خارج از کشور زندگی می کنیم در ایران خانواده و قوم و خویش داریم و برای دیدار یکدیگر به ایران رفت و آمد می داریم. برای حفظ امنیت خود و عزیزانمان در ایران و برای اینکه دید و بازدیدهایمان ادامه داشته باشد باید پنهان کاری کنیم، یکی از این پنهان کاری ها استفاده از نامهای مستعار است. ما در کشورهای آزاد زندگی می کنیم ولی آزادانه و بدون نگرانی نمی توانیم علیه رژیم فعالیت کنیم و در تظاهرات خود چهره های خود را می پوشانیم. در میان ما کسانی هستند که برای رژیم جاسوسی می کنند و ما هر حرفی را حتی در محافل ایرانی خود هم نمی توانیم بزنیم و نمی توانیم همینطوری به هر ایرانی ای که سر راهمان قرار می گیرد اطمینان کنیم. . در کشورهای آزاد زندگی می کنیم ولی وقتی به ایران می رسد ما آزاد نیستیم مگر آنکه قید رفت و آمد به ایران را زده باشیم و یا خانواده هایمان در ایران نباشند.

در مورد حزب مشروطه به نکاتی اشاره کرده ای. به علت خفقان در ایران درصد طرفداران هیچیک از نحله های فکری معلوم نیست حتی درصد طرفداران رژیم ولی بعد از انتخابات کذایی پارسال و رویدادهای بعد از آن معلوم شد که طرفداران رژیم به یک درصد کل جمعیت ۷۵ میلیونی ایران هم نمی رسد. در خارج از کشور به عللی که در پاراگراف اول این نوشته آوردم آماری از درصد طرفداران نحله های مختلف سیاسی نداریم. اکثر ما در خارج به هم دیگر نمی گوییم که طرفدار چه گروه و شخصیتی هستیم تا مشکلی برایمان پیش نیاید مگر آنکه با همفکران خود باشیم. ما در خارج زندگی می کنیم ولی وقتی به ایران می رسیم آزاد نیستیم.

متاسفانه روابط بین احزاب گوناگون در خارج از کشور بد است و همین باعث می شود که ما حتی با نام مستعار خود در کامنت ها به خود سانسوری روی بیاوریم تا مورد خشم طرفداران این حزب و آن حزب قرار نگیریم البته اگر کامنت هایمان بوسیله ی گردانندگان سایت ها سانسور نشود. برخی مقالات درباره رژیم گذشته و حزب مشروطه کاملا نادرست هستند ولی یا باید در باره آنها سکوت کنیم و یا با گذاستن نظراتمان هزار انگ بما بزنند، انگار که هر کسی بدنبال حقایق درباره رژیم گذشته است حتما طرفدار آنها بوده و هست و یا هر کسی طرفدار جنبش سبز است حتما موسوی رهبرش است و سابقه ی او را نادیده گرفته و می گیرد. حال تا فردا بگو مشروطه خواه نیستی و کل رژیم فعلی را نمی خواهی و موسوی بهانه است ولی کو گوش شنوا. ما در خارج زندگی می کنیم ولی وقتی به ایران می رسد آزاد نیستیم ولی روزی خواهد رسید که آزاد خواهیم شد.
٣۱٨۷۹ - تاریخ انتشار : ۵ آبان ۱٣٨۹       

عنوان : اسم مستعار و برسمیت نشناختن دیگران از اهم ضعفهای اپوزیسیون است.
یکی از ضعف های اپوزیسیون خارج از کشور اسم مستعاره! شماها که در کشورهای دموکراتیک زندگی می کنید دیگر چرا از اسم مستعار استفاده می کنید؟؟؟ و البته یکی دیگر از ضعفهای اپوزیسیون نپذیرفتن مشروطه خواهان است در بین خودشان. این گردنه بزرگی ست که اپوزیسیون باید از آن بالا رود. امروز در ایران مشروطه خواهان خاموش درصد بزرگی از ایرانیان را تشکیل می دهند. اپوزیسیون خارج از کشور باید یک بار دیگر اپوزیسیون بودن و دموکرات بودن را برای خودش معنی کند. من شخصا نه مشروطه خواهم و نه سلطنت طلب ولی و در ایران با دوستان مشروطه خواه و سلطنت طلب جر و بحث دارم و این به من اجازه داده تا بفهمم که در ایران و خصوصا جنوب شهر تهران که من زندگی می کنم تا چه اندازه مشروطه خواهی هم وجود دارد. با یک حساب سر انگشتی و البته غیر علمی امروز سی در صد مردم ایران مشروطه خواهند. آیا یک دمکرات می تواند این گروه را که مدعی مسر دموکرات بودن هم هست را نادیده گرفت.اسم مستعار و برسمیت نشناختن دیگران از اهم ضعفهای اپوزیسیون خارج از کشور است.
٣۱٨۰۱ - تاریخ انتشار : ۲ آبان ۱٣٨۹       

عنوان : «شایستگی» آلترناتیو سازی با تشکیل موفقیت آمیز کنگره ملی موقت
ما به یک کنگره ملی موقت نیاز داریم که بتواند جریانات گوناگون را با وزن تقریبی هر جریان معرفی کند. کنگره ملی معادل مجلس شورای ملی آینده نه دولت موقت. کنگره ملی که جریانات و گروه ها در آن تمرین دمکراسی کنند و نشان دهند که «شایستگی» آلترناتیو سازی دارند. اگر این کنگره تشکیل شد و با حرکت هایی در خارج به جنبش داخل کمک کرد و مهم تر از هم اگه تونست طرح مهاجرت دست جمعی به وطن را پیاده کنه؛ تازه مردم داخل به این کنگره اعتماد می کنند.

برای مشخص شدن وزن تقریبی هر جریان یا ائتلاف؛ آن جریان یا ائتلاف می تواندفراخوان گردهمایی دهد- در هر کشور و یا شهری که گمان می کند می تواند بیشترین هوادار را به صحنه بیاورد.

درباره قومیت های گوناگون ایران، هیچ اختلاف فرهنگی عمده ای وجود ندارد. برخی گروه های سیاسی هستند که مساله زبان را عمده و «سیاسی» می کنند برای تشکیل دم و دستگاه برای خودشون. تحت این حکومت فاشیستی این همه ایرانیان هستند که دارند رنج می برند نه برخی قومیت ها. تنها با برقراری دمکراسی پایدار و ««««رشد»»»» مدنی است که اشکال پیشرفته تر و بهنیه اداره کشور از جمله امکان فدرالیسم را می توان بهش پرداخت. در یک کشور بلازده و در این شرایط سخت و ستم دیدگی کنونی هر فرد ایرانی می خواهد سهم خاک خودش را بهش بدن تا راحت و بی دردسر زندگی کنه و حکومت کاری به کارش نداشته باشه.

موضوع دیگری که این اواخر ذهن من را مشغول کرده و دارم روش کار می کنم مساله مدیریت و حل تضادها conflict management and resolution می باشد. ما به تشکیل گروه های کاری تخصصی نیاز داریم که روی ریشه های این تضادهاکار کنند و راه هایی علمی ارائه کنند. بین جریانات سیاسی تضادهایی وجود دارد که حتی در فردای پیروزی هم می تواند پیشرفت ما را به سمت یک دمکراسی پایدار کند کنه. شما هم اگر اساتیدی ایرانی می شناسید که در این زمینه تخصص دارند و پژوهش می کنند، می توانید ایده را با آن ها مطرح کنید.
٣۱۷۵٨ - تاریخ انتشار : ٣۰ مهر ۱٣٨۹