عنوان : جنبش رهایی بخش انقلاب فرهنگی چین !!
این هم از کشفیات جدید آقای پارسابناب است که انقلاب فرهنگی چین که در در چهارچوب تضادهای رهبری حزب کمونیست چین قابل تاویل و تفسیر است را یک جنبش رهایی بخش همسان با جنبش های رهایی بخش سه قاره و جنبش ماه مه فرانسه می داند. انقلاب فرهنگی چین زمانی رخ داد که جناح ایدئولوژی گرای مائو تسه دون در حال باختن رقابت درونی به جناج پراگماتیست به رهبری لیوشائوچی، تنگ شیائو پینگ و تاحدی چوئن لای بود و با تحریک توده های حزبی و برجسته کردن شعارهای ایدئولوژیک که به رنگ ناسیونالیسم چینی آغشته بود توانست جناح مقابل را نزدیک به یک دهه به عقب براند تا آن که ضرورت های جامعه چین دوباره به تنگ شیائو پینگ و چهار مدرنیزاسیون وی میدان داد و بقایای ایدئولوژی مائو که توسط گروه چهارنفره نمایندگی می شد را برای همیشه بزداید.
٣۱۹۹۵ - تاریخ انتشار : ۹ آبان ۱٣٨۹       

عنوان : موج دوم
حتما از نظر آقای پارسا هوگو چاوز و مورالس هم از رهبران این موج دومند! البته از پرزیدنت ضدامپریالیست خودمان نباید غافل شد چون یک زمانی دکتر محیط از دوستان اقای پارسا درست قبل از انتخابات کذایی شش سال پیش معتقد بود که باید به آقای احمدی نژاد فرصت داد و دید می تواند سیاست های عدالت خواهانه اش را عملی کند یا نه!!
٣۱۹۷۷ - تاریخ انتشار : ٨ آبان ۱٣٨۹       

عنوان : دو لغزش لفظی در متن
این متن (احتمالا از سر شتابزدگی)دچار لغزش های لفظی کوچکی شامل معانی بزرگ است که مخاطبین محترم به آن خواهند پرداخت ؛ از جمله :
اول : "...ولی عمومأ در همه جا روی دو بحث و گفتمان با هم دید مشترک داشتند. یکم اینکه این امواج نارضایتی و خشم هم علیه هژمونی آمریکا بود و هم تبانی و مماشات شوروی با آمریکا را رد و محکوم می کردند..."
تبانی با مماشات دو مفهوم متفاوت اند . اتحاد شوروی بنا به دلایل بسیار از جمله حفظ صلح و کاستن از برودت جنگ سرد ، به ناگزیر در بسیاری از موارد با آمریکا ، مماشات می کرد ! اما هرگز تبانی در کار نبود . در لابلای متنی با این اعتبار و دربردارنده ی اینهه اطلاعات مفید ، این بی انصافی دور از انتظار است .
دوم : در نتیجه گیری پایانی "... نتیجه اینکه آن چیزی را که ما در قرن بیستم شاهدش بودیم اولین موج عظیم رهائی از یوغ سرمایه بود که در نیمه راه با فرود و ریزش روبرو گشته و بالاخره از نفس افتاد..."
از چنان مقدماتی ، چنین نتیجه ای کمی غریب نیست ؟ در سراسر متن ، نویسنده تاکید می کند که دو جریان "سوسیال " و "ناسیونال" به دلایل درست متن ، باهم همگرا بوده اند . این همگرایی برای رهایی از یوغ سرمایه نبوده است . اگر بود ، دیگر از دو جریان سوسیال و ناسیول سخن در میان نبود. این همگرایی برای رهایی از ستم استعمار و امپریالیسم بوده است . حتی جریان سوسیال (که عموما برای رهایی از یوغ سرمایه مبارزه می کند) در موارد بسیار با تحلیل شرایط عینی ، با جریان ناسیونال برای رهایی از ستم استعمار و امپریالیسم همراه بوده است .
نامی شاکری ۸/آبان /۸۹ تهران
٣۱۹۷۰ - تاریخ انتشار : ٨ آبان ۱٣٨۹       

عنوان : رهایی از یوغ دیکتاتوری سرمایه داری معنی میدهد نه رهایی از سرمایه
سرمایه ارزش کار انسان و طبیعت وقتی به حرکت در می آید می بینیم چه میشود. وقتی انگیزه کار و کسب سرمایه را می کشند جامعه اخته میشود. انگیزه برای کار و رقابت و سرمایه برای چرخش چرخ صنعت نمی ماند. وظیفه سوسیالیسم این نیست که جامعه را اخته کند. بلکه ارزش اضافی تولید شده را با مالیات بر در آمد در جامعه سر شکن کند. این یعنی سوسیال دموکراسی و احزاب کمونیست اروپایی هم بدان رسیده اند. نمی دانم این هم شهری من در کدام خواب زمستانی باز مانده است.
٣۱۹۲۰ - تاریخ انتشار : ۷ آبان ۱٣٨۹