عنوان : وفای بزرگان چو ابر بهار ببارد بجائی که ناید به کار
آقای حجری جان لطف میکردی این داستان عبرت انگیز و این تحلیلها دل انگیز را قبل از انتخابات اخیر تعریف میکردی همان وقتی که بخشی از رفقا پشت در سفارت رفته بودن تا رسما از جناب لک لک درخواست استمداد کنند تا درس عبرت میشد . دیگه حالا که کار از کار ما ملت گذشته و اسیر دست مار و مور شدیم نشستی با لا سرمان قصه حسین کرد تعریف کردن .
خود میکشی حافظ را خود تعزیه میداری
دستت درد نکند.


(البته نا گفته نماند که هم داستان جالب بود و هم تحلیل شما)
٣۲۵٨۹ - تاریخ انتشار : ۲٨ آبان ۱٣٨۹       

عنوان : نظر
داستان جالبی بود و تحلیل و تعمق شما هم جالبترش کرده
٣۲۵۶٨ - تاریخ انتشار : ۲۷ آبان ۱٣٨۹       

عنوان : پاسخ به جواد والاتبار
با سلام و سپاس
خیلی ممنون از اظهار نظر ارزشمند، امید بخش و اوپتیمیستی جواد والاتبار.
ما سراپای مان پشیزی نمی ارزد و از اصالت تبار خبری در میان نیست.
از طنز هم چیزی سرمان نمی شود. از همین رو ست که طنز را جدی تر از جدی گرفته ایم و به چالش کشیده ایم، در حد شعور خویش. اما منظورتان را از مفهوم « بهشت دادیان» نفهمیدم. این هم دلیل مستندی بر ناتوانی ام از درک طنز.
ممنون
٣۲۵۶٣ - تاریخ انتشار : ۲۷ آبان ۱٣٨۹       

عنوان : بر نسل ماران و لک لک های در حال انقراض درود
اما آقای اصیل تبار و محترم؛ احکامتان قیاس مع الفارق بود. همه حرفها را در کسوت طنز زدید. شوخی شوخی با دیالکتیک ما در عرصه سیاست هم شوخی. جامعه شعور مند انسانی کجا اجتماع غارغاریان قورباغه ها و ماران سرما زده و اجتماع خانوادگی لک لک ها کجا. برد با قورباغه ها است اگر هم آلمان باشد. از میان احکام هم هفتمی به قداست عدد هفت پذیرفتنی است. هشت اولی از آن بهشت دادیان و هشت دومی حرفهای بود به نیمه طنز.
٣۲۵۵٣ - تاریخ انتشار : ۲۶ آبان ۱٣٨۹