عنوان : «خفتگان» لعنت آبادها و خاورانها را ملعبه «حقانیت استثمار قومی» درایران ننمایم.
تا کی بایستی برسر شهدای راه آزادی و استقلال ایران « تجارت» و مشغول «کسب وکار» فرقه ای باشیم؟ آقای سیدی، شما شهدای جوانان ایران در کردستان را بعنوان «اولین گور های دستجمعی»و «جلوتر» از جنایات خاوران میشمارید تا ثابت نمایید که فقط یک «لعنت آباد» و آنهم «گورهائی بی‌نام و نشان در کردستان» وجود دارد. شما آیا میدانید که هنوز از محل دفن رفقای شهید و بانیان اولیه «چریکهای فدایی خلق» چه در زیر شکنجه های آریامهری و چه در تپه های سیاهکل بعد از چهل سال کسی «اطلاع» ندارد. شما مثل مورچه ای در ظرف آبی افتادید و همه را در محدوده کوته «کردستان» میبینید. بروید بشهر کوچکی مانند لنگرود و باقوام و خانواده های بیش از ۱۳۰۰ شهید این شهر که برای آزادی واستقلال و دموکراسی در ایران و نه بجهت ادعای پوچ «قومی و راسیستی» توسط این رژیم وحشی و ضدانسانی (دوران اعدامهای همگانی) در لعنت آبادهای بیشمار و غیرقابل «رویت» آرامیده اند، بگویید که آنها بکدام «محل» و در کدام لعنت آباد و خاوران بروند تا برای از دست رفتگان عزیزخود در خلوت مویه نمایند. چندی پیش مادرپیر و فرسوده ای را دیدم که بیش از چهل سال در جستجوی آن «سیاهچال و محل دفن» فرزندنش است که بگمانم او هرگز آنرا بجهت کهولت و ضعف «پیدا» نخواهد کرد. اینگونه «بیانات» و جمع و تفریق کردن شهیدان راه آزادی ایران غیر مسولانه نویسنده مقاله، نهایتآ در جهت طولانی کردن عمر استبداد و کشتار در ایران است. 
٣٣۴۲۹ - تاریخ انتشار : ۱۱ دی ۱٣٨۹