عنوان : مخالفت فعال
خواهش می کنم یکی از این امضاکنندگان توضیح دهد که مخالفت فعال یعنی چه و چه نوع فعالیتی از جانب این دوستان صورت خواهد گرفت؟
٣۶۴۱۱ - تاریخ انتشار : ۶ فروردين ۱٣۹۰       

عنوان : نشان چراغ سبز یا قرمز ؟
طرف مقابل این گروه چه کسانی‌ هستند ؟ مردم ایران یا جوامع بین المللی و یا هر دو ؟ آنچه مسلم است بیشتر متوجه جوامع بین المللی خواهد بود ! انتظار این گروه از انتشار این بیانیه چیست ؟ آیا جمهوری اسلامی بدین طریق میترسد و عقب نشینی می‌کند و در آن صورت بد اخلاقی‌‌های رژیم یکی یکی از بین میرود و دولت "قانون شکن" اصلاح میگردد و مردم به رویای طلایی دوران امام راحل میرسند ؟ این امکان باور کردنی نیست و جمهوری اسلامی با نصایح و راههای قانونی توبه نمی‌کند پس .. کسی‌ که راههای قانونی را رعایت نکند باید مجازات شود و کفاره آنرا بپردازد ! این گروه چون نماینده واقعی‌ مردم نیستند و نمیتوانند از مردم بخواهند که مردم با قیام سراسری خود بر علیه حکومت قیام کرده و آنانرا از اریکه قدرت بزیر کشند ، پس تنها راه و مخاطب اصلی‌، جوامع بین المللی خواهند بود ! به جوامع بین المللی چه نوع چراغی خواهند نشان داد ،سبز یا قرمز ؟ یعنی‌ دولت جمهوری اسلامی را مجازات کنند و یا نکنند ؟ البته باید دانست که معیار‌های حقوق بشری در مورد کشورهای مختلف در زمانهای متفاوت متغیر خواهند بود! ایران جزو گروه بحرین و یمن ...نیست و در جوار افغانستان ،عراق و لیبی‌ است و تاسیسات نیروگاه های اتمی‌ ایران هم زیر زمینی‌ و بسیار مستحکم ساخته شده است . در زمان ریاست جمهوری آقای جرج بوش تهدید آن بوسیله حمله نظامی آنهم نوع اتمی‌ آن در نظر گرفته شده بود !.... آیا باز هم حفاظت مردم و محیط زیست ، زلزله ، ژاپن و امثالهم مطرح است ؟!
٣۶۴۰۴ - تاریخ انتشار : ۶ فروردين ۱٣۹۰       

عنوان : خواهشی از آقای احمد صبوری
آقای احمد صبوری عزیز، در تاریخ دوم فروردین، زیر مقاله آقای احمد تقوایی، در کامنتی که محکوم کننده فراخوان مورد بحث بود و آقای احمد تقوایی به نقد آن فراخوان پرداخته بودند کامنتی نوشتند که عین آن را در این جا می آورم و از ایشان خواهش می کنم که فرد مورد نظر را، که فکر می کنم من می دانم کیست و چه نقشی در قضیه دارد با صراحت معرفی کنند. این جا باید صراحت داشت. این صراحت به دیگران کمک خواهد کرد...

متن کامنت آقای احمد صبوری:
«تمناها و زیاده خواهی های دنیای سرمایه داری همه ما را در سراشیب اضمهلال انسانی قرار می دهد. وقتیکه قهرمان خود خوانده ما پذیرفت که بدون پذیرفته شدن در کنکور و یا حتی شرکت در آن به بهترین دانشگاه ما زیر آبی وارد شود یاد گرفت که می توان روی شانه فرزندان زحمت که تنها امیدشان قبولی در کنکور است قدم گذاشت و حقشان را خورد وقتیکه با چند مقاله سطحی به کانون نویسندگان راهش دادند فهمید همه ما فاسدیم و قابل خرید.وقتیکه فهمید می توان برای نزدیکی به محافلی پدرش را خودکشی دهد و یادش رفت که هفته قبل بنام سهمیه شهید به دانشگاه وارد شده بود چنین کرد. و آخر الامر سر از حمایت از نئوکانها در آورد و تنها دستاورد قیام بهمن یعنی استقلال نسبی را هم فروخت. پسر نوح با بدان بنشست خاندان نبوتش چون شد.»
٣۶۴۰۱ - تاریخ انتشار : ۶ فروردين ۱٣۹۰