عنوان : چرا کسی‌ از کارگران و زحمتکشان ایران دفأعی نمی‌کند ؟
چرا کسی‌ از کارگران و زحمتکشان ایران دفأعی نمی‌کند ؟ چرا روشنفکران دموکراسی طلب فقط میوه دموکراسی را برای خود میخواهند ؟ این چه نوع دموکراسی است که کارگران و زحمتکشان نه‌ در آن سهمی دارند ، نه‌ منافعی و نه‌ مدافعی ؟ در تونس به خاطر اهانت به یک دستفرش دوره گردی مبارزات آزادی خواهانه تمام کشور و منطقه را در بر گرفت ولی‌ کشتار ظلم و ستم‌های حکومتی ایران حتّی روشنفکران ما را هم متاثر نمیکند ! اشکال اپوزیسیون ایران در همین است ،بجای تکیه بر زحمتکشان و محرومان جامعه انتظار همکاری جوامع بیگانه برای تعویض و یا اصلاح این حکومت را دارند.مسلم است که اگر اکثریت محروم جامعه در برپایی حکومتی حضور نداشته باشند حکومت اقلیت ها، نه‌ وابسته به ملت بلکه به کشورهای بیگانه و به مشتی مطیع ، منافع طلب و فاسد تبدیل خواهند شد.تعدادی بر این باورند که اگر روابط ما با آمریکا و کشور‌های اروپایی بهبود یابد ما مشگل دیگری نخواهیم داشت ! همین کشورها هستند که شریان‌های حیاتی ما را از راه تاج و عمامه بوسیکه مکنده‌های اجیرشده و یا دیکتاتورهای بومی به سمت خود می کشند. همزیستی‌ مسالمت آمیز بین گرگ و میش مفهومی ندارد،آنها منافع نمی خواهند، آنها غارت میخواهند.زمان مصرف تاج تمام شود عمامه می‌‌آید. ویرانی مملکت همان،فقر و عذاب ملی‌ همان ،تاراج و غارت همان ! راه نجات مردم ایران فقط با شرکت مردم ایران در سرنوشت آینده خود امکان پذیر خواهد بود.
٣۶٨۴۷ - تاریخ انتشار : ۲۲ فروردين ۱٣۹۰