عنوان : روضه
خود گویی و خود خندی ،عجب مرد هنرمندی
ظاهراً شما فقط نظرات تأیید آمیز را منتشر میکنید.من گفته بودم که مقاله شما بیشتر به یک روضه گریه دار شبیه است، هیچگونه تحلیلی در آن ندیدم.۲۰ سال قبل جنایتی در زندان جمهوری اسلامی اتفاق افتاده که هم اکنون نیز در کهریزک تکرار شده است.شما بجای اینکه همین امروز یک تحلیل راجع به جامعه ایران ارائه بدهید و روشن کنید که کدام نیرو و بر اساس چه پایگاه طبقاتی ،به جنایت دست میزند ،فقط یک روضه خوانی ،آن هم مربوط به بیست سال قبل کرده اید.اتفاقاً آن سیاستی که همان جنایت های بیست سال قبل را تکرار میکند ،مایل است پای همان جریانی را به آن ماجرا بکشد که آن موقع در سکوت مخالف آن کشتار بوده و حالا که شرایط باحضور مردم ،مساعد شده ،با صدای بلند آنرا فریاد میزند
٣۷٣٨۷ - تاریخ انتشار : ۱۰ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : خمینی و رجوی از یک جنس بودند.
خمینی و رجوی از یک جنس بودند.
اسلام سیاسی چه از نوع خمینی وار آن و چه از نوع رجوی وار آن هیچ فرقی با هم ندارند. اگر هم بر فرض محال ایندو توافق می کردند که حکومت دوره ای بینشان دست بدست شود ما بجای اصلاح طلبان حکومتی یکی از ایندو را در خصومت و نه رقابت با دیگری می داشتیم. هر دو طرف هم مسلحانه برای کسب کل قدرت در دست خود می بودند و هیچ شرم و ابائی در براه انداختن خون هم نمی داشتند. رهبران هر دو طرف خصلتی تمامیت خواه دارند و همین عیب بزرگ آنهاست که ۳۲ سالست سد بزرگی در راه رسیدن ما به ازادی و دمکراسی برقرار کرده اند. هر دو خودکامه هستند و نگاهشان به مردم نگاه چوپان به رمه است. آیا این نگاه بما توهین آمیز نیست، آنهم در قرن بیست و یکم؟ ۳۲ سالست ما با به نقد کشیدن تمامیت خواهی رژیم سعی کرده ایم که افکار دمکراسی و آزادی را فراگیر کنیم. آیا همین کار را نباید با مجاهدین خلق هم می کردیم و بکنیم؟ ساختار فکری و عملی هر دو اینها ظالمانه است و اگر یکی از اینها در پیکار خود با دیگری پیروز بدر آید ایا شایسته است که ما طرفی را که شکست خورده است را مظلوم جلوه دهیم و خواسته و ناخواسته در صدد تطهیرش برآییم؟
٣۷٣۲۲ - تاریخ انتشار : ٨ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : سرگردانی گوساله پرستان
تجاوز به دختران زندانی نه شرع که زنا بوده وهست. کشتن عدالت طلبان (هر مرامی که میخواستند یا میخواهند داشته باشند) هم تراز کشتن پیامبران و بزرگترین جنایت است.قرآن مبین در سوره ۴۲ آیه ۲۱ میفرماید:
" آیا ایشان شریکانی برای خدا قائل شده اند که آنچه خداوند در دین اجازه نداده است را برایشان شرعی کرده اند؟!"
سی وسه سال است که از عقوبت خمینی پرستی این مشرکان میگذرد آیا هنوز نفهمیده اند مراد از نزول وحی، حکومت اسلامی، حکومت مسیحی، حکومت یهودی، حکومت ذرتشتی نبوده؟ اکنون که نزدیک چهل سال از سرگردانی گوساله پرستان میگذرد آیا هنوز نفهمیده اند که اگر دریای سرخ شکافته شد برای آن بود که بردگان سرود شاد آزادی سر دهند نه آنکه زنجیرهای دیگری این بار ازنوع گوساله ی سامری بر دست و پایشان بسته شود؟
٣۷٣۰۲ - تاریخ انتشار : ۷ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : من می کشم پس رحمانی هستم!!
با سلام اگر چه این سایت هم به جرگه ی انسورچیها پیوسته و گویا تهدیدات قاتلان مفید افتاده، و رحمانیت اسلام یک گلش هم به این سایت رسیده، گلی با بویی مسموم. اما در اسلام آدمکشیش و قتلش اصلی رحمانیست. اسلام حتا وقتی ازاله ی بکارت هم می کند از در رحمانیتش است، اسلام وقتی تجاوز جنسی می کند فرد مورد تجاوز قرار گرفته را در دامان کرامت و رحمت خودش می گیرد، اسلام وقتی قتل می کند دو رحمت جاری می کند، یکی خلایق مومن را از وجود آن شخص پلید پاک می کند و امنیت می دهد، دیگر خود شخص را از وجود نحس خودش آزاد می کند. حتا در را.ایات آمدهه که وقتی مومنی قتل می کند هم قاتل کاری خدایی انجام می دهد، و هم مقتول از کناهانش بخشیده می شود و انمیدی هست که به بهشت برود. می بینید که اسلام چقدر پاک و پاکیزه است. در مورد آقای منتظری باید گفت ایشان خودش بارهها گفته است که قتل دیگر دینان و تجاوزات جنسی و تمامی کارهای اسلامی ( بخوانید غیر انسانی ) حکومت را قبول دارد ولی تنها چون آبروی اسلام می رود آنرا تعطیل اعلام می کند، و تعطیل اعلام کردن یعنی دکانی که هر لحظه می تواند دوباره باز شود. به نظر اسلام تمامی دیگر دینان باید یا به اسلام بگروند و یا با رحمت اسلامی کشته شوند.
٣۷۲۹۶ - تاریخ انتشار : ۷ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : دو نکته
با تشکر فراوان از آقای نبوی عزیز بخاطر این مقاله خوب. لب کلام شما سکولاریسم است. درست می گویید که اسلام سیاسی در نظر و عمل در ایران شکست خورده است. آن بخش از آپوزیسیون مثل مجاهدین خلق و باید اسلامی سیاسی را کنار بگذارند چون آغشتگی به اسلام سیاسی یعنی ماهیت تمامیت خواهی آنها. در صورت بقدرت رسیدن اینها همان راهی را خواهند رفت که رژیم کنونی رفته است.

نکته دوم، مطرود شناختن مبارزه مسلحانه علیه رژیم است چون هر نیرو یا نیروهایی که با خشونت این رژیم را کنار بزنند خود هم با خشونت حکمرانی خواهند کرد. اگر هم زمانی با هم ائتلاف کرده تا رژیم را سرنگون کنند پس از کنار زدن رژیم این ائتلاف بهم خواهد خورد و به جنگهای داخلی کشیده خواهند شد. خدا هم بداد مردمی برسد که این گروهها در زمان ائتلاف هر کدام معتقد به مبارزه مسلحانه باشند و همزمان معتقد به ایدئولوژی خاصی باشند چه از نوع اسلامی آن و چه از نوع سکولار آن. مطرود شناختن اینها بوسیله آن بخش از آپوزیسیون ما که نه به مبارزه مسلحانه معتقدند و نه معتقد به تحمیل هیچیک از ایدئولوژی ها بر کشورمان امریست اساسی است. هر ائتلافی بین ایندو برای بزیر کشیدن رژیم امروز صورت بگیرد و پیروز شود در فردای آن هیچ سرنوشتی بجز حذف فیزیکی نیروهای غیر مسلح و فاقد ایدئولوژی های سیاسی را نمی توان تصور کرد.
٣۷۲۹۵ - تاریخ انتشار : ۷ ارديبهشت ۱٣۹۰