عنوان : درود بر کارگران اگاه و مبارز
اول ماه مه یازدهم اردیبهشت سر اغاز فصل گویش و پویش و ثبت موجودیت متشکل و متحد را به تمامی زنان و مردان کارگر جهان و همتباران و همکارانم در ایران خجسته باد و یاد و خاطره جانباختگان ازادیخواه طبقه کارگر که مرکب سرخ خون پاکشان اساسنامه حقوق حقه مان را نوشتندو در دل تاریخ ثبت کردند گرامی میدارم . امید است با تلاش وهمت وافر بتوانیم از انچه امروز در حکومت دینی پس از سی و دو سال که از پیروزی قیام ملت ایران علیه نظام شاهی و با توجه به نقش تاثیر گذار طبقه کارگر در ان با اتحاد و همبستگی جایگاه خودرا در انچه حق مسلم ما میباشد بدست اوریم. من افتخار دارم چهل سال از عمر خودرا در دفاع از حقوق همکارانم در سراسر سپری نموده ام اما اکنون در تبعید با حسرت فراوان به وضعیت کارگران در کشورهای اروپایی و امریکا با مقایسه با کارگران کشورم که نگاه میکنم در میابم که از جنبش کارگران در شیگاگوی امریکا تا کنون که صد و بیست و پنج سال میگذرد هیچ دستاوردی برای کارگران ایران در بر نداشته چرا شاید وجود حکومتهای تمامیتخواه و خودکامه شاید وجود گرو ها و سازمانهای مدعی حقوق کارگر که جز به مطرح کردن اهداف خود به صورت عملی در جهت احقاق حقوق کارگران اقدامی نکرده اند و با شفافیت و به زبان ساده با طبقه کارگر جهت اگاهی بخشی سخن نگفته اند شاید سبک و سیاق فرهنگ کارگری ایران که میتوان انرا در احساسات و وابستگی های قومی و قبیله ای و دینی و عقیدتی و یا عدم اگاهی از انچه در جهان و قوانین کار که حقوقش را تعریف کرده ویا نداشتن مرکزیتی مورد اعتماد و تلاشگر که بتواند تشکلهای کارگری با توجه به تنوع و شرایط گوناگونی جامعه ما در جهت انسجام انها به موفقیت برسد پس واقعیتها را باید پذیرفت که موانع بوجود امده باعث گردیده تا وضعیت ما در مقایسه با سایر کشور های دیگر را نوعی خاص با نیازهای خاص تلقی کردو اپتدا باید فعالین کارگری اگر بطور واقع در جهت رفع مشکلات جامعه کارگری هستند اولا باید با خصوصیات و فرهنگ کارگری در یکا یک استانهای ما اشنایی کامل داشته باشند چرا که کارگران ما از ایسم گرایی و نشان دادن پرچمهای داس و چکشی و وعده های چپ و راست غیر همدرد و دعوا های بی ثمر واقعا به ستوه امده همچنان که به تمامیت حکومت ولایی بی اعتماد و از ان تنفر دارد اری با کارگران ایران با زبان دل باید گفت و با خون چکیده شده از انگشتانمان باید پیمان ببندیم من که از ده سالگی از کوره پزخانه شهرم شروع کرده ام میدانم که درد کارگر ما از چیست و چه میخواهد من که استانی در ایران نیست که بعنوان نماینده مستقل از حقوق همکارانم دفاع نکرده باشم و همراه انها در سرما و گرما بزرگترین مجتمع های گاز و نفت و پتروشیمی و صنایع فولاد را ساخته ایم میدانم درد ما چیست که هم از خودی ضربه خوردیم و هم از غیر خودی صد واندی سال است که در شهر زادگاهم مسجدسلیمان اولین چاه نفت خاورمیانه به بهره برداری رسید و بحق میتوانستیم امروز در پارلمان کشورمان دارای چندین کرسی از حزب یکپارچه کارگران باشیم چرا که انچه داریم حاصل تلاش شبانه روزی و جانفشانی های طبقه کارگر است اما متاسفانه جنگ قدرتهای استعمارگر از یک سو و خیانت خائنین خود فروخته داخلی از سوی دیگر موجب شد تا امروز ما به دست مشتی ملای دوره گرد نگاه کنیم که پس از ده ماه کار یکماه حقوق دریافت کنیم. اری خیلی ها خوب مینویسند و خوب سخنرانی میکنند و خوب تحلیل و تفسیر اما از انچه نیاز واقعی طبقه کارگر است بیخبرند و حرکت انها در راستای برنامه های سیاسی و درون گروهی میباشد که نام کارگر عاملی است در جهت پیشبرد برنامه های مورد نظرشان. امیدوارم انهایی که واقعا دل در گرو رهایی کارگر دارند مخلصانه و شفاف پا عرصه مقاومت بگذارند تا در اینده بتوانیم به ارزوی خود که همانا داشتن سندیکاهای مستقل و تشکیلات غیر دولتی برای تحقق خواستهایمان و رفع هرگونه تبعیض و استثمار و بهره کشی از جامعه شرافتمند کارگر باشد. متحد و پیروز باشید.
٣۷۴۹۲ - تاریخ انتشار : ۱۴ ارديبهشت ۱٣۹۰