عنوان : عجایب هفتگانه!
مرضیه شاه بزّاز.
شاه بزّاز،
مرضیه...

چقدر این شاعرِی که خودش رُخ در حجاب دارد کمابیش ولی آثارش چون صاعقه هر بار در این صفحه می درخشند برایم عجیب است.. عجیب است از بس که بزرگ و همزمان از سوی جامعه ی ادبی روز ناشناخته ست! چرا راستی کسی درباره ی او و شاهکاری که شعر او و زبان اوست سخن نمی گوید؟؟ به قول هژیر پلشتی: به این سکوت مشکوک ام!
کاش از »مشغله ی زیاد« باشد و نه از بُخل.
باری،
این شعر را از دیروز نه یک بار به دقت، که یازده بار به دقّت خوانده ام. هفت بند دارد که هر بندش شاهکاری ست مستقل، و نهایتا چون فرازهای سمفونی باشکوهی در ربط و هماهنگیِ سترگی به دنبال هم ردیف شده اند. ردیف موسیقی!
غزلی که هر بیت اش شاه-بیت هست.
عجایب هفتگانه ی شعری.

مرضیه شاه بزّاز را من که بسیار بسیار جدّی می گیرم.. کاش دیگران هم »ببینند« اش.
٣۷٨۶۵ - تاریخ انتشار : ۲ خرداد ۱٣۹۰