یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

شیرین عبادی: هاله خود لاله شد، پارک لاله را پارک هاله بنامیم

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : احمد بالغ صفت

عنوان : توضیح واضحات !
با پوزش از مسئولان اخبار روز و خوانندگان محترم که توضیح واضحات این قلم را تحمل می کنند.
در کامنت قبل عرض کردم «در اینکه نامگذاری بجا لازم ست تردیدی نیست.»
حال اگر این جمله گویا و دقیق نیست بر من ببخشائید و آنرا تکمیل نمایئد ولی بعضی دوستان مثل اینکه اصرار دارند که موضوع را پرت نمایند.
٣٨٣۱۴ - تاریخ انتشار : ۲۲ خرداد ۱٣۹۰       

    از : peerooz

عنوان : پرنیان و حریر و پرند
جناب بالغ صفت،
بطور کلی اینکه دیگران هم همین میکنند درست بودن کار ما را توجیه نمیکند؛ ولی از آن نقطه نظرهم در بسیاری از مناطق امریکا که سابقا به مکزیک تعلق داشت نه تنها نام اماکن هنوز اسپانیایی ست و تغییر نکرده بلکه برای بسیاری از محل های تازه هم نام اسپانیایی انتخاب میکنند.
نام های جغرافیایی شاخص و راه نما هستند و نمیشود اقیانوس اطلس دیروز را امروز اقیانوس پرند و فردا حریر و پس فردا پرنیان خواند.

دیگر آنکه اگر مثلا به خاطر تقدیر از شخصی که افتخار ملت است حق کسی را گرفته و به او میدهند- که درست نیست - و به اصطلاح کلاه حسن را سر حسین میگذارند این کار به ندرت انجام میگیرد و اندازه نگهمیدارند ؛ مانند مشروب خوردن که اکثرا به یکی دو پیمانه اکتفا میکنند ولی بعضی چنان میخورند که وسط خیابان پهن میشوند.

معمولا نام اولیه منسوب به کسی ست که آنرا به وجود آورده و بحق باید نگهداری شود مانند مسجد شاه و و خیابان پهلوی و شاهرضا. خمینی حق ندارد که نام مسجد را خمینی کند.ولی خمینی از رضا شاه سرمشق میگیرد که انزلی را بندر پهلوی و ارومیه را شهرضا مینماید و چنان میشود که وقتی به تهران میروی احتیاج به راهنما داری که شما را از خیابان تخت جمشید به میدان فوزیه ببرد.
٣٨٣۰۰ - تاریخ انتشار : ۲۲ خرداد ۱٣۹۰       

    از : احمد بالغ صفت

عنوان : مردم راهیان راستین آزادی و ترقی را ارج می نهند.
در اینکه نامگذاری بجا لازم ست تردیدی نیست.
شاید در در تمام کشورهای جهان دیده میشود. من در سوئد ۲ مورد را می شناسم ولی نتیجه گیری نمی کنم. دوستان سایر کشورها راهنمائی کنند.
در استکهلم خیابان اولاف پالمه وجود دارد که شخصیت جهانی و مورد افتخار سوئدی هاست البته نیروهای راست از این موضوع خوششان نمیاید.
در شهراوپسالا خیابانی به نام داگ هامر شولد که در زمان خدمتش در راس سازمان ملل در سقوط هواپیما کشته شد وجود دارد.
ا باید دید که استدلال بعضی دوستان تا چه حد با عرف جهانی خوانائی دارد
٣٨۲٨۷ - تاریخ انتشار : ۲۱ خرداد ۱٣۹۰       

    از : peerooz

عنوان : غذای پوشیدنی
مثلی ست که به خرچنگ گفتند چرا راه رفتنت پس پسه گفت کجام مثل همه کسه؟ نام گذاری امکان و معابربرای موقعیت یابی و سهولت مقصد یابی ست و نباید آنها را جهت مقاصد دیگری بکار برد. غذا برای خوردن است ؛ غذا را نمیپوشند.
کسانی که پس از انقلاب دوباره به تهران رفته اند میدانند که به شهری غریبه رفته اند که هیچ شباهتی به آنچه میدانستند ندارد.ما غذای نامها را که برای مقصد یابی بود به مصرف پوشش تبلیغاتی رسانده ایم و اکنون مشهورترین حقوق دان ما هم این غذا را بر تن قربانی دیگری میپوشاند.
این قافله تا بحشر لنگ است؟
٣٨۲۶۶ - تاریخ انتشار : ۲۱ خرداد ۱٣۹۰       

    از : نیاز

عنوان : مردم را به عزای دایم ننشانید
بیش از نصف خیابانهای ایران را رژیم با نام شهیدان نامگذاری کرده و حالا نصف دیگرش را هم اپوزیسیون میخواهد با شهیدان خودش نام گذاری کند. مردم بیچاره هم باید تا عمر دارند یا دلشان برای امام حسین خون شود یا شهیدان جدید. با این ترتیب حرمت خود شهیدان را هم زیر پا میگذاریم. خانم عبادی نشان میدهد که براستی فرزند خلف شیعان اثنی عشری است و از نظر فرهنگی گاهی عینا حرف ملا ها را تکرار میکند. مردم ما حق بجای خنده و شادی باید همش سینه بزنند و هی شب و روزشان را با یاد شهیدان سپری کنند. خانم عبادی خودشان در ناف اروپای شاد نشسته اند برای مردم بیچاره ایران فتوا صادر میکنند. ایشان بهتر است توصیه کنند که پارکها و خیابانهای ایران بنام بزرگان شعر و ادب ایرانی، گلها و رنگها و علایم شادی آور نام گذاری شوند.
٣٨۲۵٨ - تاریخ انتشار : ۲۱ خرداد ۱٣۹۰       

    از : آتوسا بزرگمهر

عنوان : کمی وسواس داشته باشیم
فقط خواستم نکته ای را یادآوری کنم که پارک لاله در واقع در روزهای انقلاب به پارک گلسرخی معروف شد و خیابان پهلوی به نام محمد مصدق کاملا پذیرفته شده بود.ولی حکومت مذهبی اکثر میراث مادی و معنوی مردمی را به خاطر تنگ نظری های ضد مردمی خود بسیار نابخردانه و عمومی «پاکسازی » نمود. بسیار از نامهای اماکن را نیز بسیار انحصار گرایانه تغییر داد.

با تمام ارادت در برابر شخصیت های ارجمندی چون شادروانان مهندس سحابی و هاله سحابی سر تعظیم فرود آورده، ولی نمی توانم نقش خسور گلسرخی در جنبش ضد دیکتاتوری مردم ایران را فراموش کنم و همینطور دکتر محمد مصدق و سایر مفاخر ملی ، وظیفه ی خود میدانم که این نکته را برای حفظ سنت های خوب مردمی یاد آوری کنم که ما باید کمی وسواس داشته باشیم که عیزان مردم را فراموش نکنیم. در ایران آینده حتما دکتر مصدق ، جهان پهلوان ،گلسرخی و..و.. مجدا توسط مردم قدردانی خواهند شد.
٣٨۲۵۰ - تاریخ انتشار : ۲۰ خرداد ۱٣۹۰       

  

 
چاپ کن

نظرات (۶)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست