عنوان : لب کلام... چه روشن و چه زیبا
با درود و سپاس به گمان من لب کلام و مشکل ما ایرانیان اینجاست که به روشنی و زیبایی بیان شده:

«راستش بدون دمکراسی نمیتوان به آزادی رسید. در جامعه ما اگر بخواهیم آزادی کسب کنیم باید تحمل همدیگر و تحمل مخالف را داشته باشیم یعنی اصل دمکراسی را با تولید فرهنگ تساهل و تسامح نهادینه کنیم. بدون تحمل و کار با مخالف نمیتوان نیروی وسیع اجتماعی را بر علیه دیکتاتوری بسیج نمود.

از سوی دیگر بدون ایجاد فرهنگ دمکراسی نباید صحبت از عدالت کرد. عدالت اجتماعی به معنی ایجاد امکان و شرایط برابر برای انسانها به لحاظ اقتصادی است، اگر ما نتوانیم این شرایط برابر را از جنبه سیاسی برقرار نماییم چگونه ممکن است بتوانیم به لحاظ اقتصادی این کار را بکنیم

پس نتیجه میگیرم که ما برای آزادی جنگیده ایم اما به این اندازه برای دمکراسی نجنگیده ایم.

آزادیخواهان ما چون عمیقاً با فرهنگ دمکراسی عجین نشده¬اند برعلیه یکدیگر نیز دست به کار شده اند و نتیجتاً نتوانسته اند اتحاد ما بین خود را فراهم نمایند.

در فرهنگ ما تصور میشود که باید در همه زمینه ها یکی باشیم تا بتوانیم با هم کار کنیم در غیر اینصورت جدا از هم و حتی علیه هم هستیم. به نظرم باید وسیعاً این تصور و فرهنگ نهادینه شده در مبارزان ایرانی را نقد نمود و فرهنگ دمکراسی و تحمل مخالف سیاسی و کار کردن باهم را جایگزین کرد.

بخصوص در دنیای امروز تلاش برای هژمونی یک گرایش و یا یک سیاست فکر عبثی است. باید مخرج مشترک تمایلات و گرایشات آزادیخواهانه ای را که وجود دارند بشناسیم و از آن برای هماهنگی نیروها و پیشروی در هر مقطع زمانی استفاده کنیم و به آن متکی شویم.

یاد بگیریم که با هم و با آزادیخواهان سازش کنیم. این رمز ائتلاف و اتحادهای عمومی و وسیع است که میتواند جریان اجتماعی فراگیر را موجب شود.
٣٨۴۴۵ - تاریخ انتشار : ۲۷ خرداد ۱٣۹۰