عنوان : -اعتصاب غذا
من به دلا یل ذیل با اعتصاب غذا مخالف هستم و امیدوارم زندانیان هر چه زود تر به این اعتصاب پایان دهند :
۱-اعتصاب غذا در درجه اول جان زندانی را به خطر می اندازد و در ادامه به روح و روان جامعه هم آسیب میرساند ، و این در حالی است که تا کنون هیچ نشانی از موثر بودن این روش در مبارزه سیاسی به دست نیامده است ، نمی گویم بطور کامل بی اثر است بلکه فکر میکنم ضرر آن بیشتر از سودش باشد ، من همیشه نگران این هستم که خبر مرگ زندانی دیگری را بشنوم و این نگرانی بطور مداوم مرا آزار می دهد ، بسیاری از مردم هم همینطور فکر می کنند بنابر این چرا باید هم جان خود را به خطر بی اندازیم و هم آرامش روحی را بیش از پیش از مردم خود سلب کنیم ؟
۲-اعتصاب غذا شیوه ای از مبارزه است که اتوریته حکومت را به زیر سوال می برد و طبیعی است که حکومت ها در مقابل آن مقاومت می کنند ، از دید گاه حاکمان اگر آنها با هر اعتصابی به آزاد کردن زندانیان تن دهند به تدریج رشته کار ها ازدستشان خارج خواهد شد و به همین دلیل مقاومت میکنند ، مقاومتی که هزینه سنگین تری را به کشور و فضای سیاسی آن تحمیل خواهد کرد .
۳-اعتصاب غذا عمل خشونت آمیزی است که توسط زندانی در حق خودش صورت می گیرد که با هدف مبارزه با خشونت حاکمان صورت می گیرد ، این کار به نوعی از عملیات انتهاری شبیه است که به باور من ریشه در همان فرهنگ دیرینه خشونت گرایی در کشور ما دارد .
۴-اعتصاب غذا ریشه در نا امیدی از شرایط کشور دارد ، من فکر نمیکنم شرایط آنقدر نا امید کننده باشد ، کشور ما با رژیم های همچون لیبی و سوریه تفاوت دارد ، ما نیازی به این شیوه از مبارزه نداریم ، ما هر روز و هر ساعت شاهد تحولات جدیدی در کشور هستیم ، به دور از این اعتصاب غذا ها مبارزه بزرگی در بطن جامعه در جریان است ، جریان حاکم هم از امواج این تحولات در کشور مصون نیست ، من بر این باور نیستم که رهبری نظام و فرماندهان سپاه قصد حکومت کردن به شیوه صدام حسین و یا سرهنگ قذافی را داشته باشند ، ما باید کمی صبور باشیم ، گذشت زمان در بسیاری از موارد مشگلات امروز را از پیش روی بر می دارد , در تحلیل نهایی این مردم هستند که باید شرایط را تغیر دهند ، وظیفه سیاسیون آگاهی دادن به مردم است و نه تبدیل خود به سپر بالای آنها .
٣٨۵٨۰ - تاریخ انتشار : ٣ تير ۱٣۹۰