عنوان : و شد
و دیدید که شد؛متاسفانه اکثر تحلیل گرهای ما آرزوی خود را به جای تحلیل به خود عوام الناس می دهند
۴۱۱۵٣ - تاریخ انتشار : ۱٣ آبان ۱٣۹۰       

عنوان : چشم پوشی از اشتباهات
ماهیت جمهوری اسلامی و بخصوص سیاست سرکوب این رژیم در قبال ملت کرد بر هیچ کرد آزدیخواهی پوشیده نیست. حمله حکومت ایران به مواضع پژاک و مردم کرد در قندیل را باید تهدیدی برای منافع کلّ ملتمان بدانیم. اما در سایه این حملات اشتباه است که ساختار حزبی پژاک را زیر سؤال نبریم و این حزب را مبرا از خطا بدانیم. خطاها و ساختار احزاب کردستانی مستقیماً به ملت کرد ربط دارند و باید آنها را منصفانه مورد نقد و بررسی‌ قرار داد. یکی‌ از اشکالات و اشتباهات بزرگ پژاک نامبردن آقای اجلان بعنوان رهبر ملت کرد است. اینگونه ادبیات سیاسی انعکاس دهنده یک ذهنیت استبدادی دیکتاتوری است. نه‌ تنها ملت کرد بلکه ملتهای دیگر خاورمیانه نیز ظرفیت پذیرش اینگونه گرایشات را ندارند. جنبش‌های کشورهای عربی‌ یا "بهار عربی‌" گویای این حقیقت است که نهادهای سیاسی و مدنی باید جایگزین یک سیستم یک نفره شوند. پژاک با ترویج شخص پرستی‌ آقای اجلان و مبرا بودن ایشان از هر نوع اشتباهی و همچنین نامبردن ایشان بعنوان رهبر ملت کرد نمی‌تواند در دمکراتیزه کردن جنبش و جامعه کردستان تاثیرگذار باشد. دوران اینگونه احزاب و نقش مثبت آنها در جوامع مدرن بسر رسیده و ساختار فکری اینگونه احزاب را باید در ارشیو احزاب کمونیستی جستجو کرد. یکی‌ دیگر از انتقدهای که بر پژاک وارد است یک خود بزرگ بینی‌ کاذب است. پژاک با زیر سؤال بردن تمام جنبشهای که در گذشته در کردستان شکل گرفته در صدد حقانیت سیاست خویش است. اینکه احزاب دیگر کردستانی چه در گذشته و چه در حال دچار اشتباه، بن‌بست سیاسی و حتی برادر کشی شدند برکسی پوشیده نیست. اما این دلیل نمی‌شود که یک حزب نو پا مانند پژاک عاری از هرگونه خطاست و لزوما جایگزین بهتری می‌باشد. برای اینکه ملت کرد بتواند با تحولات جهانی‌ هماهنگ شود و به آرزوهای چند صد ساله خود که همانا آزادی است برسد نیازمند احزاب مدرن و دمکرات است. حزبی که چارچوب فکری آن وابسته به یک نفر است نمی‌تواند تولید نخبگان سیاسی کند و کردها به شدت از نبود این قشر در فشار هستند. با احترام و همدردی که با خواهران و برادران در قندیل دارم و برایشان بهترین آرزوها را دارم اما نباید از انتقادهای دلسوزانه چشم پوشی کرد. نه‌ ساختار حزبی پژاک حمله جمهوری اسلامی را توجیه می‌کند و نه‌ این حمله باید ما را وادار به چشم پوشی از اشتباهات این حزب نماید.
٣۹۴۵٣ - تاریخ انتشار : ۱۰ مرداد ۱٣۹۰       

عنوان : ێک نکته‌ مهم
سلام کاک همن!

از دید من پژاک هیچ راهی برای مانور و درس گرفتن ندارد. پژاک کوپی و نمونه‌ احزاب "بزرگتر و قدیمی تر" است. تجربه‌ همان تجربه‌ است. انشعاب، تک روی... تمام اشتباهاتی که‌ آنان کردند اینها هم تکرار کرده‌ و خواهند کرد. انقلابی گری دیگر شکست خورده‌ و به‌ جای نمیرسد جز خشونت.
٣۹۴۱٨ - تاریخ انتشار : ۷ مرداد ۱٣۹۰       

عنوان : معادله سیاسی منطقه حق انتخاب را کشته است
من با نوشته شما مشکل ندارم و اتفاقا خوب هم نوشته شده. مشکل من ناچاری کسانیست که نمیتوانند حق کشی را ببینند و کاری نکنند. دولتهای منطقه نه میخواهند و نه میتوانند حقوق دمکراتیک کردها را در چهارچوب قوانین بین المللی رعایت کنند. ۸۰سال گذشته جای هیچ بحثی نمیگذارد. مردم باید راهی برای ابراز نظر و حق انتخاب سرنوشت داشته باشند. وقتی دولتهای صاحب قدرت که تعهد بین المللی دارند حاضر نیستند به تعهداتشان در قبال ملتی که بارها و به هزار زبان خواهان تعیین حق سرنوشت خودش است عمل نمیکنند« معادله ای را خواه یا نا خواه پا در هوا و معلق نگاه میدارند که اتوماتیک میدان عمل کسانی میشود که مفری برای رهایی میجویند که نمیشود و نباید ملامتشان کرد. همین معادلات بی جواب سبب میدان داری هر کس یا نا کسی هم میتواند باشد. کم نیستند دسته و گروه و حزب و.... با هر جور تعلقی. که بخودشان حق بدهند به شیوه خودشان و خیلی هم حق بجانبانه طرف دیگر معادله را پر کنند. تنها کسی که همیشه سرش بی کلاه میماند و تاوان همه چیز را هم باید بدهد مردم منطقه هستند. راستش چند سوال دیگر هم وجود دارد. یکم چرا امریکا که متعهد به حفظ مرزهای عراق در برابر هر جور تهاجم خارجیست هیچکاری نمیکند. دوم دولتها روز روشن و با صدای بلند توافق استراتژیک برای سرکوب هماهنگ کردها را جار میزنند. ملتها چی؟ ایا حق دارند یا اصلا میتوانند نشان بدهند که اینده و بود و نبودشان به هم مربوط است. سوم رهایی سیاسی همه چیز نیست و همانطور که شما بدرستی نوشته اید ازادی اجتماعی به همراه نخواهد اورد چرا هیچ کس از مشکل بزرگ کردها یعنی ناتوانی مزمن در برابر حضور زنده داشتن در عرصه جهانی حرفی نمیزنند. بگذارید صریحتر بگویم. کردهای عراق بیست سال است فرصت از میان بردن از خود بیگانگی مردم را که ناشی از سیستم بعثی حکومت کردن بر مردم شده. داشته اند اما دقیقا مثل گذشته مصرف کننده باقی مانده اند. بزبان دیگر اگر همین حالا همه امتیازات یک دولت کردی را به مردم این بخش کردستان بدهند اما چهار دورشان را بگیرند و نگذارند خوراک و پوشاکش و مایحتاجشان را وارد کنند همه از گرسنگی خواهند مرد. ما هنوز نمیتوانیم مایحتاج ابتدایی خودمانرا خودمان تامین کنیم. در نتیجه در رفابتهای جهانی نمیتوانیم با امید موفقیت شرکت کنیم. المانیها ۸۰در صدشان در این رقابتها با موفقیت میتوانند شرکت کنند چون ۹۵درصد نیازهای خودشانرا خودشان تامین میکنند. سوال اینست که چرا حکوت کردستان عراق از این فرصت استفاده نکرده و نمیکند تا مردم را از مصرف کنندگی و از خود بیگانگی ناشی از ان نجات دهد.
ببخشید این نوشته بی انکه بخواهم روده درازی بیش از حد شد با عرض پوزش فراوان امید که در فرصتی بتوانم درد دلهایم را به شیوه ای منطقی توضیح دهم. موفق باشید
٣۹۴۱۷ - تاریخ انتشار : ۷ مرداد ۱٣۹۰       

عنوان : درود بر پژاک
اقای سیدی تحلیل سازنده ی بود و انتقاد های شما هم از پژاک بجاست .و باید بدانیم پژاک هم مانند هر حزب دیگری در جهان کاملا بی نقص نیست.اما باید دانست که این حزب در مدت کوتاه فعالیتش شمار زیادی از مردم شرق کوردستان را به خود جلب کرده
٣۹۴۱٣ - تاریخ انتشار : ۷ مرداد ۱٣۹۰       

عنوان : بسیار عالی
کاک همن عزیز واقعا تحلیل منصفانه و غیرجانبدارانه ایی بود...
٣۹۴۰۶ - تاریخ انتشار : ۷ مرداد ۱٣۹۰       

عنوان : باز هم نوشتاری خواندنی از قلمی آشنا
پخش این نوشته‌ آقای هێمن سه‌یدی، مصادف است با پانزدهمین سالگرد یورش نظامی جمهوری اسلامی به‌ قرارگاههای حزب دمکرات کردستان در حوالی کویسنجاق( هفتم مرداد ۱۳۷۵). نمی توان انکار کرد که‌ تحلیل وی در مورد پیامدهای آن یورش، درست است .اما حزب دمکرات هیچ تعهدی به‌ رژیم جمهوری اسلامی در مورد خودداری از انجام مبارزه‌ مسلحانه‌ نداده‌ است. در مورد دعوت به‌ شکیبایی پژاک از سوی عاملان اصلی انشعاب در حزب دمکرات و همچنین در رابطه‌ با لزوم نقد روابط درون سازمانی و دیدگاههای پژاک در رابطه‌ با جریانات سیاسی دیگر کردستان، و مبارزه‌ مدنی، ملاحظات آقای سیدی در خور توجه‌ است.
٣۹۴۰٣ - تاریخ انتشار : ۶ مرداد ۱٣۹۰