عنوان : سلام
اول ساکن در تمامی زبان های کهن ایرانی جایی ویژه دارد؛ و شعر آلودی خاصی به واژه می بخشد در هنگام تلفظ. این ویژگی در پهلوی، کردی، تاتی، تالشی، سیستانی و ... به وفور دیده می شود.
چگونه هنگام شکل گیری زبان فارسی دری این ویژگی زیبای زبان حذف شده، جای یک بر رسی عمیق و همه جانبه دارد.
ای کاش دانشمندان ایرانی که به فارسی می نویسند؛ و سخن می گویند؛ برای بردن این ویژگی به زبان فارسی تلاشی جدی را آغاز می کردند. حد اقل ای کاش واژه های بیگانه را که اول ساکن هستند به همان شکل می نوشتند؛ و بیان می کردند. ما وقتی واژه ی مثلاً سلاویان را اسلاویان می نویسیم؛ و بیان می کنیم؛ کل موسیقی و تلفظ دلپذیر آن شکسته می شود. آدم احساسی چنین پیدا می کند که واژه با این عمل، شُل و بی جان و خسته می شود. این سخن مرا او دریابد که از کودکی با این ویژگی دلپذیر زبان آشنا باشد. وگرنه درک این سخن دشوار است.
چرا؟
برای اینکه نا آشنا، تصوری از آنچه من می گویم ندارد. البته آنانی که در خارج از کشور بسر می برند و با زبان هایی مثل آلمانی، یا سلاوین شرق - روسی، بلاروسی و اکراینی - و ... آشنا هستند؛ طبیعی است که برای آنها درک این موضوع آسان تر است.
پیروز و شاد باشید
٣۹۵۰۹ - تاریخ انتشار : ۱٣ مرداد ۱٣۹۰       

عنوان : Stern نوشته‌ میشود شترن با ت کسره‌دار
مترجم گرامی از بابت ترجمه‌ این نوشته‌ بسیار جالب به‌ سهم خودسپاسگزارم
اما بعنوان مترجم بایستی از دخالت دادن لهجه‌ خویش در ترجمه‌کلمات بیگانه‌ خودداری فرمایید
کلمه‌ ستاره‌ در زبان آلمانی "ا " ندارد و زمانیکه‌ به‌ جای شترن می نویسید اشترن همانقدر بدقواره‌است، که‌ کسی در زبان فارسی به‌ جای ستاره‌ بنویسد یا بگوید استاره‌!
امیدوارم که‌ به‌دل نگیرید، البته‌ اینکار توسط تمام هموطنان فارس زبان صورت میگیرد!
٣۹۴۵۲ - تاریخ انتشار : ۱۰ مرداد ۱٣۹۰