عنوان : پاسخ به ناصر ایرانپور
آقای ناصر ایرانپور،
از توجه و لطف شما سپاسگزارم. در مورد اینکه راه حل سیاسی باید دربرگیرنده مدیریت محلی و مشارکت دادن مردم منطقه در تصمیم گیری های کلان باشد، حق با شماست و منابعی هم که من درباره وضعیت کردستان استفاده کردم و از نهادهای رسمی ساختار کنونی جمهوری اسلامی ایران آمده است، به همین نکات اشاره دارد. اما خواهش می کنم توجه داشته باشید که تلاش من این بوده و هست که این مطلب از هرگونه جانبداری و قضاوت سیاسی دور باشد زیرا که موضوع مورد بحث در اینجا هیچ یک از طرفین درگیری نیست، و حتی در مورد درگیری هم قضاوتی نمی شود، راه حل های مسائل این منطقه هم موضوع این بحث نیست بلکه تنها موضوع اصلی در اینجا کودکان هستند. حتی اشاره من به ریشه های اقتصادی و محرومیت ها در کردستان فقط و فقط در رابطه با بحث علل سربازگیری و راههای پیشگیری از آن است. خواهش من از شما و همه خوانندگان فقط این است که صرف نظر از هر نگاه سیاسی که دارید حقوق کودکان را هم در این میان ببینید. هیچ هدف سیاسی نباید توجیه گر سربازگیری کودکان شود. ما هستیم که با همه نظرهای گوناگون سیاسی که داریم باید تلاش کنیم که با وجود همه اختلاف نظرهای سیاسی با هم بر سر حداقل اصول حقوق بشر کنار آمده و نگذاریم کودکان وارد درگیری مسلحانه شوند. هدف کسانی که «اصول و بهترین راهکاری های کیپ تاون» را نگاشته اند این بوده که جهوری اسلامی و پژاک نیز با هم به این توافق برسند که کودکان را وارد این درگیری نکنند و هر دو طرف در دور نگاهداشتن کودکان از درگیری کار کنند.
٣۹۷۴۶ - تاریخ انتشار : ٣۰ مرداد ۱٣۹۰       

عنوان : مطلبی جالب، اما ...
دست خانم وحدتی درد نکند. با نوشته‌ متوجه‌ نکات و جنبه‌های دیگری از کشمکش کردستان و حکومت اسلامی ایران شدیم. اما منظر و پایه‌ی تحلیل ایشان بر اصل و فرع بود‌ن طرفین نزاع استوار است و همچنین این درک اشتباه‌ که‌ دولت از "ندانم‌کاری" است که‌ چنین می‌کند. محدود نمودن دامنه‌ی نزاع به‌ "استان کردستان" نیز از همان درک سرچشمه‌ می‌گیرد. آنچه‌ در کردستان همواره‌ باعث تنش بوده‌، دو ضعف ساختاری نظام سیاسی ایران بوده‌ است که‌ صاحب‌نظران آن را تحت عنوان "تمرکز" تلخیص نموده‌اند: نخستین اشکال در نظام سیاسی ممانعت از خودمدیرتی مناطق مختلف است و دومین آن جلوگیری از مشارکت این مناطق در سیاستگزاری کلان کشور. تا زمانی که‌ این دو نقیصه‌ برطرف نشود، مقاومت در کردستان ادامه‌ خواهد داشت. از یاد نبریم که‌ قربانیان تمرکز و تراکم قدرت تنها مردم کردستان نیستند. توجه‌ کنیم که‌ بر بستر چنین تمرکزی است که‌ ولایت فقیه‌ همه‌کاره‌ی این مملکت شده‌ و در مورد دنیا و آخرت ایرانیان نیز تصمیم می‌گیرد. لذا جا دارد نه‌ به‌ معلولات که‌ به‌ علل ساختاری معضلات بپردازیم. به‌ ویژه‌ اینکه‌ مسأله‌ی کردستان نه‌ صرفا اقتصادی که‌ بیشتر سیاسی‌ است. هر آینه‌ درک کنیم که‌ مردم کردستان حق تعیین سرنوشت خود را مطالبه‌ می‌کنند و می‌خواهند خود سرزمین خود را بسازند و نیازی به‌ رحم و شفقت حاکمان ندارند، تحلیل معضلات تابعه‌ نیز آسان می‌نماید.
با همه‌ی این احوال به‌ سهم خود چون یک خواننده‌ از خانم سهیلا وحدتی سپاسگزارم.
٣۹۷۲۶ - تاریخ انتشار : ۲٨ مرداد ۱٣۹۰