عنوان : این قبری که شما بالاسرش گریه میکنید مرده توش نیست
آقای قنواتی ارجمند به توصیه جنابعالی مجددا مطلب شما را خواندم و دریافت کلی و مجمل این بنده کمترین از نوشته شما اینست که در افریقا گرسنگی بیداد میکند و جامعه زورگو و قدرتمدار جهانی و سرمایداری غاصب و بی اخلاق میبایست عابد زاهد و مسلمان بشه و یک فکر اساسی برای گرسنگان افریقا بکنند اگر بنده اشتباه دریافتم شما بنده را تصحیح کنید.
در نوشته شما کمترین اشاره ای به ریشه های مشکل نشده و خیلی مبهم و در پرده مدعی هستید که یک دست غیبی از غرب دنیا آمده و بهشت برین این مردم سخت کوش و با برنامه را بهم زده و آنها را به خاک سیاه نشانده .
نوشته شماحاوی یک تناقض بزرگ است از یکطرف انگشت اشاره تان در مشکلات افریقا متوجه غرب جنایتکار است و از طرف دیگر هم چشم امیدتان به آنها و خود مردم افریقا هم که نه در شکل گیری مسئله نقش داشتند و نه بطریق اولی کار ی از دستشان برمیاد و بیگناه و معصوم یک گوشه نشستن دارن ماسشان را میخورند اگر هم برای صیانت از خود بچه هایشان را هم نیمه جان رها کردن هم کار طبیعی کردن خدا رحمت کنه میرزاده عشقی را او هم با این آقای دکتر"کیولنگه" هم نظر بوده وقتی میگفت : طبیعت ز میمون دمی کم نمود و این ناسزا نامش آدم نمود........
آقای قنواتی از اینکه بنده را در جریان متد های روزنامه نگاری مدرن قرار دادید هم ممنون هستم آموزنده بود.
موفق و موید باشید
۴۰۱٣۵ - تاریخ انتشار : ۱۹ شهريور ۱٣۹۰       

عنوان : مشکل از گوش نیست مشکل از شرح مورد خاص است
دوست ارجمند آرمنی عزیز، ظاهرا با توضیح بنده نه تنها شما قانع نشدید که حتی در نگاه خود به مطلب مورد بحث بیشتر اصرار دارید. اول اینکه مطلب برای پرداختن به موضوع "خاص" گرسنگی در آفریقا به عنوان یک مورد از یک پکیج از مشکلات این قاره نوشته شده است و بر اساس تحلیل تخصصی در رونامه نگاری مدرن قرار نیست برای هر بار نوشتن یک مطلب به صورت کلاسیک تمام حواشی مرتبط با آن به تفصیل گفته شود. دوم اینکه اگر دوباره مطلب حاضر را مرور کنید در آن می توانید اشاره به منازعات قومی - مذهبی، ساختار غیردمکراتیک و قبیله یی، عدم مدیریت ملی، میراث استعمار در آرایش مرزهای کاذب جغرافیایی در واحدهای ملی، فقر به عنوان یک مولفه فراگیر که شامل فقر فرهنگی، فقر بهداشتی، فقر اقتصادی و .... می شود را بیابید. سوم اینکه اگر قرار باشد برای یک موضوع تخصصی موردی به عنوان "متن" دیگر مسائل جانبی ولی مرتبط را برجسته نموده و کانون تمکز قرار داد اصل قضیه لوث شده و "حاشیه" جای متن را می گیرد. چهارم اینکه عنوان نموده اید که تاکنون چقدر دارو و غذا به آفریقا فرستاده شده و افاقه نکرده است اتفاقا در مطلب فوق نیز به این موضوع جواب داده شده است چرا که این نگاه "خیریه یی" راه حل مشکل نبوده و تنها مسکنی بر دردهای کنونی قحطی زدگان آفریقایی می باشد. پنجم اینکه از آنجا که گریزی هم به ایران زده اید خوب است این اشاره را هم داشته باشم که مگر نه اینکه نظام حاکم در ابتدا با رای قاطع همین مردم به قدرت رسید و کرد آنچه که هم اکنون می کند و اکثریت مردم ناراضی انتظار دارند که جامعه جهانی به گرفتاری آنان برای نبود دمکراسی و عدالت اجتماعی توجه کرده و به این بهانه که جهت پاره یی مشکلات فرهنگی در بافت اجتماعی آن نگویند فردا که "این حق آنان است". ختم کلام اینکه دوست عزیز وقتی شما در یک رستوران و در بین منوی غذاهای آن یکی را انتخاب می کنید لاجرم می بایست طعم همان مورد خاص را بچشید نه اینکه انتظار داشته باشید از طعم تمام غذای آشپزخانه بهره مند شوید.
۴۰۱٣۱ - تاریخ انتشار : ۱۹ شهريور ۱٣۹۰       

عنوان : گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من آنچه البته به جائی نرسد فریاد است
دوست گرامی عرض بنده این نیست که باید به حال این مردم بی توجه بود میگم اگر برای کمک کردن به مردم افریقا شکم آنها را نشانه رفته اید تیرتان به سنگ خواهد خورد مشکل مقاله شما داشتن یک نگاه رمانتیک به یک واقعه است با این نوع نگاه میشه داستان نوشت میشه نقاشی کشید و دیگران از این مصیبت متاثر کرد ولی راه حل عملی برای موضوع نمیشه جستجو کرد . من از شما میپرسم مشکل افریقا همین یک قلم است؟ با "ایدز" باید چیکار کرد چقدر از سرتاسر دنیا دارو و دوا به افریقا فرستادن مشکل حل شد؟ .مشکل بعدی اعمال خشونت اقوام نسبت به یکدیگر است "رواندا" را که حتما به خاطر دارید مشکل بعدی گسترش بی رویه شهر هاست مشکل بعدی بیسوادی و رشد بنیادگرائی است .
در شمال غربی افریقا در کشور مراکش و خود شهر مراکش که نزدیک یک ونیم میلیون نفوس دارن توش لول میخورند به سختی میتوانید یک دونه کتاب فروشی پیدا کنید متوجه عرض بنده هستید اگر قول آن شاعر هم زبان را که گفت :"ای برادر تو همه اندیشه ای ور نه مشتی استخوان و ریشه ای" قبول داشته باشید خواهید دید که برای داوری در مورد خیلی مسائل باید چشمها را خوب شست تا بشه بهاش یک چیزی دید.

چون نیک بنگرید وضعیت بخش بزرگی از افریقا همچون خانه ایست از پای بست ویران و کسی را هم غم این ویرانه نیست و ایراد در درجه نخست اگر بشه اسمش را ایراد گذاشت متوجه صاحب خانه است . اینکه با تردید میگم ایراد به این خاطر است که گاهی اوقات فجایع در چشم من و شما فاجعه میاد و خود این مردم طور دیگری بهش نگاه میکنند اگر تردید دارید لحظه ای در ذهن خودتان تجسم کنید که یک هموطن ایرانیرا که به یک هموطن دیگرش که تا کمر در خاک فرو رفته سنگ میزنه و خیال هم میکنه که داره صواب میکنه از روشنتر.
۴۰۰٨٨ - تاریخ انتشار : ۱۷ شهريور ۱٣۹۰       

عنوان : انسان متهم نیز صاحب یک حق است
دوست گرامی جناب آرمنی نظر خود را در مورد مطلب "گرسنگی در آفریقا موجب شرمندگی جهانی" ابراز کرده اند و هر چند با دیگاه مطلب موافق نیستند اما همین که به آن توجه داشته اند از جانب من موجب سپاسگذاری است. در اینکه بخش بزرگی از مشکل گرسنگی به مردم قحطی زده آفریقا برمی گردد جای هیچگونه شکی نیست و ناشی از فقر فرهنگی آنان در کنار فقر اقتصادی خواهد بود. با این نکته نیز موافقم که انسان هایی که در کوران حوادث و بطن فاجعه قرار می گیرند بر اساس همان اصل انعطاف پذیری و تنازع بقا با شرایط موجود تا حدود زیادی خود را وفق داده و آن حساسیت لازم را نخواهند داشت. این موضوع در جنگ ها و دیگر مصائب بشری همیشه به تجربه ثابت شده است اما این دلیلی برای عدم توجه دیگران و ریشه یابی مشکلات نخواهد بود. دوست عزیزم مردم سومالی و سودان را به عنوان نمونه این قحطی زدگان در ردیف موجودات غریزی تقلیل داده اند که در اینجا جای بحث آن نیست اما چنانچه آنان را در حد همین موجودات غریزی به حساب آوریم آیا در جهانی که برای دفاع از حیوانات ده ها سازمان و (ان جی او) بین المللی فعالیت می کنند و بی توجهی به حقوق آنان حساسیت بشری را برمی انگیزد، قحطی زدگان آفریقای در این حد نیز حائز اهمیت نمی باشند. اصولا این نگاه که به واسطه پاره یی کاستی ها از سوی قربانیان یک فاجعه بتوان آنان را نادیده گرفت با هیچ یک از موازین حقوق بشری و زیست اجتماعی همخوانی ندارد. انسان متهم و موجود غریزی نیز به طور حتم حقوقی دارد که نادیده گرفتن آن از سوی دیگران به بهانه اشتباهات طرف مقابل تنها یک توجیه جهت بی عملی و نقض مسئولیت پذیری خواهد بود. با سپاس
۴۰۰۴۹ - تاریخ انتشار : ۱۶ شهريور ۱٣۹۰       

عنوان : دایه مهربانتر از مادر نباشیم
مردم بخشی افریقا در معرض خطر قحطی هستند . و یا مبتلا به مشکل قحطی هستند و روزانه صد ها نفر از آنها در اثر گرسنگی از بین میروند خیلی جای تاسف است و هر انسانی از شنیدن این خبرحتما اندوهگین خواهد شد ولی آیا خود این مردم در معرض قحطی و گرسنگی از مرگ و نابودی فرزندانشان به اندازه ما متاثر میشوند اگر میشوند چرا کمترین تلاشی در جهت کنترل جمعیت خانواده نمیکنند آیا فهم اینکه یک انسان محتاج به نان شب خود قادربه سیر کردن شکم کس دیگری نیست تا این اندازه دشوار است آیا مردم مناطق محروم سومالی یا سودان و یا دیگر نقاط که چندین نسل در معرض قحطی بودنند سرنوشت نسلهای پیش خودشان را ندیدند و یا دیدنندولی با پیش زمینه های فکری و اعتقادی که دارند موضوع را اینقدر فاجعه آمیز که شما تصور میکنید تصور نکردند .مشکل این مردم اگر نه تمام و کمال ولی بطور عمده اینستکه هنوز نتوانستند از حد موجودات غریضی جلو تر بروند . من تصور میکنم مشکل این بخش مردم افریقا خالی بودن شکمشان نیست مشکل بالاتر از شکم است و اگر واقعا قصد کمک دارید اول آدرس صحیح را جستجو کنید.
۴۰۰۲۹ - تاریخ انتشار : ۱۵ شهريور ۱٣۹۰