یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

فدائیان خلق ایران (اکثریت): شادباش به مردم لیبی!

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : امیر حیدری

عنوان : اشکال در بینش هاست
این شادباش بیش از اینکه نشان از شادمانی از سقوط یک دیکتاتور باشد نشان از یک چرخش در بینش های این جریان سیاسی است جریانی که متاسفانه درک درستی از شرایط دوران کنونی و قانونمندی های نظام سرمایه داری حاکم بر جهان را ندارد که این در خوشبینانه ترین حالت از جهالت سیاسی انها نشات می گیرد و در بدبینانه ترین شکل خود می تواند دم خروسی باشد که این روز ها بسیاری سعی در پنهان کردن آن دارند غافل از اینکه بسیار پیداست در نهایت این اطلاعیه ها در معرض قضاوت سخت تاریخی قرار خواهند گرفت .
دوستان ،دفاع از دکترین دخالت انسان دوستانه برای حفاظت از مردم تحت ستم بدنبال خود افتادن در دامان امپریالیسم را خواهد داشت طرفداران این نظریه بایستی به این پرسش پاسخی قانع کننده داشته باشند که چرا این دکترین گزینشی عمل می کند و دوست عزیزی که از مصوبات سازمان ملل در مورد لیبی جانانه دفاع می کند باید به این پرسش پاسخ دهد که چگونه است که این سازمان الت دست غرب جنایتکار چنین مصوباتی را برای دیکتاتور های خوب خاورمیانه (پادشاه عربستان و علی عبدالله صالح و.........)صادر نمی کند ایاتجزیه یوگسلاوی سابق که با حمایت سازمان ملل و بدست ناتو انجام شد در راستای منافع آمریکا نبود آنهایی که هم اکنون برای یک مشت مزدور آدمکش وطن فروش که مردم لیبی را با کمک ناتو به خاک و خون کشیدند و تمام زیر ساخت های لیبی را که با پول مردم لیبی ساخته شده بودند نابود کردند تا پای کمپانی های غربی را برای بازسازی و غارت ثروت مردم باز کنند -کف زده و هورا می کشند جواب قانع کننده ای برای این سئوالات و صد ها سئوال دیگر دارند؟ آیا این موضع گیریها در ادامه منطقی خود به آنجایی نخواهند رسید که فردا روزی میهن عزیز ما را هم به بهانه سرکوب شدید داخلی دو دستی تقدیم آمریکا و ناتو بکنند؟ براستی فرق اینان با امثال مصطفی عبدالجلیل و چلبی ها در چیست ؟چه کسی است که نداند جنبش واقعی و دمکراتیکی که به توسط جوانان انقلابی لیبی در بدو اعتراضات به دیکتاتور لیبی در حال شکل گیری و رشد بود چگونه به واسطه حضور وطن فروشان شورای انتقالی و با شکل گیری NGOهای آمریکا ساخته که از غرب دعوت به مداخله کردند و متعاقب آن حضور نظامی ناتو نابود شد بله لیبی روز های نویی را شروع کرده و مسلما" نهضت واقعی مردم آن کشور تا کسب آزادی واقعی و نجات از چنگال استعمار ادامه خواهد داشت جنبش های راستین و مردمی فقط و فقط می توانند با استفاده از قانونمدی های حاکم بر فرایند های داخلی به پیروزی برسند
۴۱۰۱٣ - تاریخ انتشار : ٨ آبان ۱٣۹۰       

    از : م ط

عنوان : "شورا" میل نشستن بین چند صندلی را دارد؟
دوستان سایت محترم اخبار روز، متاسفانه در آخرین کامنت بنده چندین فعل یا واژه از قلم افتاده بودند که بنده آنها را اصلاح کرده مجددا ارسال میکنم.
این "شادباش" که معلوم نیست منظورش از مردم لیبی "تفنگ بدستان" القاعده است یا مردمی که زیر بمباران ناتو و از وحشت گزمگان قذافی و اوباش مسلح "انقلابی" مجبور به خانه نشینی شدند، سوالی جدی در ذهن بنده ایجاد کرد و آن اینکه تفاوت بین شورای مرکزی سازمان سیاسی چپ با کسانی که برای حمله ناتو به ایران هلهله براه انداخته اند در کجاست؟ (نگاه کنید به "یادداشت" مدعی مشاور سابق کروبی در سایت گویا نیوز).
این افراد از آنجا که از این طرف مانده و از آن طرف رادنه شده اند، تیغ بر کسانی کشیده اند که زیر سلطه استبداد، ضمن دفاع ار آزادی و عدالت به تمامیت ارضی ایران نیز توجه جدی دارند و مخالف مداخله خارجی در امور ایران هستند!
آیا برای شورای مرکزی فدائیان هم تمامیت ارضی ایران امری حاشیه ای است؟ اگر نه چرا به مداخله خانمانسوز ناتو در لیبی بعنوان امری بدیهی اشاره می کند؟
امثال مشاور (خودخوانده) کروبی ریگ ها به کفش دارند؛ در دوران اصلاحات در مطبوعاتی چون آفتاب یزد ساز "دوری از افراط و تفریط" (بخوان حذف طرفداران اصلاحات واقعی و پیگیر تحولات جدی) را می نواختند. اما امروز به فکر "تلاش برای همراه ساختن سایر ملت ها" (بخوان ناتو) برای حمایت از مردم ایران افتاده اند. گویا این افراد حافظه و شعور مردم ایران را با شعور خود به قیاس گرفته اند.
اما شورای مرکزی فدائیان که در آنزمان در نقطه مقابل این دسته قرار گرفته بود بر پایه کدام ضرورت امروز عملا در کنار این افراد قرار گرفته است؟
سخن کوتاه: در باره تازه به مهاجرت رسیده ها باید گفت که کسی که منافع ملی و سرنوشت کشورش را بخاطر مطامع شخصی خودش به بازی بگیرد، جایش در حکومت ولایی است و نه در جنبش ضد اسبدادی و ملی مردم ایران.
اما کار نباید به جایی برسد که به شورای مرکزی فدائیان نیز همین را بگوییم. میان چندین صندلی نشستن ثمری جز سردرگمی و انحراف در پی نخواند داشت!
۴۱۰۱۲ - تاریخ انتشار : ٨ آبان ۱٣۹۰       

    از : م ط

عنوان : "شورا" میل نشستن بین چند صندلی را دارد؟
این "شادباش" که معلوم نیست منظورش از مردم لیبی "تفنگ بدستان" القاعده است یا مردمی که زیر بمباران ناتو و از وحشت گزمگان قذافی و اوباش مسلح "انقلابی"، سوالی جدی در ذهن بنده ایجاد کرد و آن اینکه بین شورای مرکزی سازمانی سیاسی چپ با کسانی که برای حمله ناتو به ایران هلهله براه انداخته اند در کجاست؟ (نگاه کنید به "یادداشت" مدعی مشاور سابق کروبی در سایت گویا نیوز).
این افراد از آنجا که از این طرف مانده و از آن طرف رادنه شده اند، تیغ بر کسانی کشیده اند که زیر تیغ استبداد ضمن دفاع ار آزادی و عدالت به تمامیت ارضی ایران نیز توجه جدی دارند و مخالف مداخله خارجی در امور ایران هستند!
آیا برای شورای مرکزی فدائیان هم تمامیت ارضی ایران امری حاشیه ای است؟ اگر نه چرا به مداخله خانمانسوز ناتو در لیبی بعنوان امری بدیهی اشاره می کند؟
امثال مشاور خودخوانده کروبی ریگ ها به کفش دارند؛ در دوران اصلاحات در مطبوعاتی چون آفتاب یزد ساز "دوری از افراط و تفریط" (بخوان حذف طرفداران اصلاحات واقعی و پیگیر تحولات جدی) را می نواختند. اما امروز به فکر "تلاش برای همراه ساختن سایر ملت ها" (بخوان ناتو) برای حمایت از مردم ایران افتاده اند. گویا این افراد حافظه و شعور مردم ایران را با شعور خود به قیاس گرفته اند.
اما شورای مرکزی فدائیان که در آنزمان در نقطه مقابل این دسته قرار گرفته بود بر پایه کدام ضرورت امروز عملا در کنار این افراد قرار گرفته است؟
سخن کوتاه: در باره تازه به مهاجرت رسیده ها باید گفت که کسی که سرنوشت ملی کشورش را بخاطر مطامع شخصی خودش به بازی بگیرد جایش در حکومت ولایی است و نه در جنبش ضد اسبدادی و ملی مردم ایران.
اما کار نباید به جایی برسد که به شورای مرکزی فدائیان نیز همین را بگوییم. میان چندین صندلی نشستن ثمری جز سردرگمی و انحراف در پی نخواند داشت!
۴۰۹٨۴ - تاریخ انتشار : ۷ آبان ۱٣۹۰       

    از : خسرو صدری

عنوان : چپ های آلمان در این مورد چه می گویند؟
jungewelt ، نشریه چپ های آلمان می نویسد:"به مناسبت کشتن بی محاکمه قذافی"!...۹ مارس سرکوزی اعلام می دارد که هدف سرنگونی قذافی است. ادعا کردند که با هواپیمای نظامی تظاهرات مسالمت آمیز را بمباران کرده است. اتهامی که چون دیگر اتهامات به او هیچگاه ثابت نشد. در عوض حمله ناتو شهرهای لیبی را ویران و بیش از۵۰ هزار نفر قربانی گرفته است...
http://www.jungewelt.de/۲۰۱۱/۱۰-۲۵/۰۳۶.php
۴۰۹٨٣ - تاریخ انتشار : ۷ آبان ۱٣۹۰       

    از : فریبرز عظیمی

عنوان : باور کنید هیچ شتابی نیست!
با سلام اقای بهرنگ ایرانی؛
خسته نباشید و ممنون از یاداشت شما!
من با نظر شما هموطن عزیز موافق هستم که می گوئید که هیات سیاسی سازمان فدائیان خلق ایران اکثریت مناسب بود که مثلا به نقش ناتو بیشتر توجه نشان می داد و در این یا آن قسمت اطلاعیه مواردی را برای روشنگری اضافه می کرد و از نظر من چنین برخوردی از طرف شما منطقی، عاقلانه و محترمانه است و باید به آن توجه نشان داد.
در ضمن دوست محترم آقای بهرنگ ایرانی؛
آگر به آن آدرس داده شده، مراجعه کنید خواهید دید که اعلام موضع سازمان فدائیان خلق در آن آدرس آماده است و من مقاله فردی کسی را برای شما ضمیمه نکرده ام.

http://www.kar-online.com/wp/۱۸۴۵۴

امیدوارم که توضیح من روشن باشد
با احترام
۴۰۹۴٨ - تاریخ انتشار : ٣ آبان ۱٣۹۰       

    از : .....

عنوان : باش تا صبح دولتت بدمد کین هنوز از نتایج سحر است
قذافی دیکتاتور دیوانه‌ای بود که از صحنه حذف شد. پیروز کیست و بدنبال چیست؟ غرب بدنبال تغییر چهره خاورمیانه است. آنها به خواسته اکثریت مردم در کشورهای عربی احترام گذاشته و مخالفتی با حکومتهای اسلامی دوست غرب ندارند. رهبران فداییان اکثریت شناختی از جریان امور در خاورمیانه ندارند و بهتر بود اعلامیه منتشر نمی‌کردند.
http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=۴۱۲۹۴
۴۰۹۴۷ - تاریخ انتشار : ٣ آبان ۱٣۹۰       

    از : peerooz

عنوان : از حول هلیم
جناب عظیمی،
کاش بجای این کامنت های طولانی و به نعل و میخ زدن ، در یکی دو پاراگراف کوتاه میفرمودید که یک سازمان سیاسی چه اجباری دارد که از حول هلیم به دیگ بیفتد و پیروزی گروهی که دیروز در یک کشور سکولار قانون شریعه را برقرار کرد تبریک بگوید؟
۴۰۹٣۹ - تاریخ انتشار : ۲ آبان ۱٣۹۰       

    از : بهرنگ ایرانی

عنوان : به کجا چنین شتابان؟
"البته در اینجا مضمون و هدف “دخالت انساندوستانه” حتماً باید تامین حقوق بشر، دمکراسی و جلوگیری از کشتار مردم باشد و تصدیق آن نیز اکیداً مشروط به وفاداری به این مضمون و هدف است. اقدام شورای امنیت سازمان ملل در ارتباط با لیبی که می توانست طلیعه چنین برخوردی به موضوع حقوق بشر در نظام‏های دیکتاتوری و نقطه عطفی عملی در حقوق بین الملل پس از مصوبه ۲۰۰۶ باشد، متاسفانه به منجلابی از خون و منافع طرف‏های درگیر آغشته شد. و طی هشت ماه جنگ داخلی و بمباران های هوایی ناتو در لیبی، ده ها هزار نفر جان خود را از دست دادند و صد ها هزار نفر زخمی، بی خانمان و آواره شدند. اما روشن و منطقی است که تاکید کنم که مسئولیت اولیه چنین وضعیتی پیش از هر کسی بر گردن حکومت قدافی است!"
------------------------------------------------------------------------------------------------------
آقای عظیمی فرض کنیم که استدلال شما درست باشد و مسئولیت اولیهء چنین وضعیتی با قذافی باشد،(که احتمالا اینطور نیست) آیا در چنین صورتی لازم نبود در بیانیهء هیئت سیاسی یک جریان سیاسی که در واقع بیانگر مواضع سیاسی آن جریان است به عملکرذ عامل ثانویه (ناتو) که تاثیرش در ویرانی زیرساخت ها و خانه خرابی و کشتار مردم غیر نظامی لیبی به هیچوجه کمتر از دار و دستهء قذافی نبود اشاره ای می شد؟تا شما مجبور نشوید به خوانندگان ،رفرنس دهید که در روزنامهء کار و در شمارهء فلان ،مقالهء فردی را که با مسئولیت شخصی مواضعی را در مورد لیبی قبلا مطرح کرده،بخوانند،تا این نقص جبران شود؟فکر نمی کنید با این نوع برخوردتان به شعور مخاطبانتان توهین می کنید؟صادقانه بگوئید ،به کجا چنین شتابان؟
۴۰۹٣۶ - تاریخ انتشار : ۲ آبان ۱٣۹۰       

    از : فریبرز عظیمی

عنوان : مواضع خود را با این یا آن جریان در منطقه یا جهان منطبق کردن، متعلق به دوران جنگ سرد است!
با سلام
ساده ترین برخورد، زدن حرف های کلی است و همه می توانند در هر حالتی براحتی چنین روشی را اتخاذ کنند. اما خارج از حرف های کلی شاید مناسب باشد به موضوع بحث هم توجه صورت گیرد.
به نظرم حتماً باید به برخورد نیروهای ناتو در لیبی اعتراض و انتقاد کرد. و نیز به سازمان ملل اشکال گرفت که چرا پیشبرد چنین امر مهمی را به ناتو سپرد؟ اما در ضمن نمی توان قطعنامه شورای امنیت را که برای حمایت از مردم لیبی بود را قبول نداشت!
شاید بد نباشد که در کنار این برخوردها نیز به یکسری سوالات دیگر پاسخ داده شود که من در یاداشت قبلی، بعضی از آنها را متذکر شدم. یک طرفه به صحنه آمدن و مواضع خود را با این یا آن جریان در منطقه یا جهان منطبق کردن، متعلق به دوران جنگ سرد است. و تا آنجا که من اطلاع دارم سالهاست که فدائیان خلق دیگر مواضع خود را با توجه به نظر و ارزیابی دیگر جریانات در سطح منطقه یا جهان تنظیم نمی کنند. بنابر این دیگر نمی شود چنین انتظاری را حداقل از فدائیان خلق داشت.
البته هر جریان سیاسی در حین اتخاذ مواضع مستقل خود می تواند به مواضع و نظرات دیگر جریانات سیاسی هم توجه نشان دهد و با آگاهی و شناخت از آن مواضع، نظرات خود را فرموله کند و اگر امکانپذیر بود به اتخاذ مواضع مشترک بپردازد. در ضمن توجه داشته باشیم که با هر جریان سیاسی هم در منطقه یا جهان نمی شود اطلاعیه مشترک صادر کرد.
در آخر مناسبت داشت که دوستان در باره دیکتاتور سابق لیبی می نوشتند که چه کاری می شد انجام داد که بشود جلوی سرکوب و کشتار وسیع مردم را گرفت؟ سازمان ملل چه تدابیری را می توانست سازمان دهد؟ در برابر بمباران مردم توسط نیروهای طرفدار قذافی چه کاری می شد انجام داد؟ و...
اینکه متذکر می شوید که جنگ چیز بدی است و به نابودی و کشتار مردم بی گناه می انجامد حرف جدیدی نیست و همه آنرا قبول دارند و تا آنجا که من هم چون بعضی از دوستان می دانم اغلب جریانات سیاسی چپ ایرانی با جنگ و کشتار مخالف هستند. اما تهمت زدن و ادعاهای نادرست و بدور از واقعیت از یک سازمان سیاسی ارائه کردن، روش مناسبی برای بحث نیست.
در آخر با علاقمندی منتظر ترجمه هموطن محترم الف. باران باقی می مانم.
با احترام
۴۰۹٣٣ - تاریخ انتشار : ۲ آبان ۱٣۹۰       

    از : خسرو صدری

عنوان : عسس ، بیـا ما را هم بگیر!
این موضع گیری فدائیان خلق در رابطه با لیبی ، شباهتی به مواضع نیروهای مترقی و عدالت جوی جهان ندارد. توجیهات برخی دوستان هم مانند خود بیانیه، آنقدر از واقعیات برهمه کس آشکار اهداف قداره بندان جهان در حمله به لیبی، چون عراق و افغانستان فاصله دارد که تنها از دهان آرزومندان سرنوشتی مشابه برای کشورمان باید شنیده شود ونه از حامیان محرومان .
۴۰۹۲٨ - تاریخ انتشار : ۱ آبان ۱٣۹۰       

نظرات قدیمی تر

 
چاپ کن

نظرات (۱٨)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست