عنوان : ""دیگه وضعمون بد تر از این که نمی شه !""
جنبش سبز پیشنهاد کمک خانم کلینتون به ایرانیان معترض و مخالف حکومت فعلی "برای رسیدن به یک دموکراسی ایده ال مانند لیبی" را رد کرده ا ست و هیچ دخالتی از خارجیان نمی خواهد..

در پیشنهاد کمک فعلی علیامخدره اسمی از حمله نظامی و جنگ و و یرانی نمی اورد ولی عاقبت اش همان است و برو بربرگرد ندارد.

عده ای دیگر از ایرانیان در رسانه ها برخلاف نظر جنبش سبز به درخواست خانم کلینتون مشتاقانه رو کرده اند و می گویند " بیایید ما را نجات دهید".

نظر شما ها دوستان چیست ؟؟

-------------

من شخصا از شدت ویرانی و انهدام تاسیسات زیر بنائی ی ایران در صورت یک حمله نظامی توسط یک نیروی مجهز به موشک های هدایت شوند اگاهم و اگر چنین اتفاقی بیافتد دیگر برای یکصد سال دیگر ایران قابل زندگی نخواهد بود و زمین سوخته ای است که باید همه ما به بنگلادش و افغانستان پناهنده شویم . هیچ غیر نظامی یا حتی نظامی را لازم نیست مستقیما بکشند ،‌یک ساختمان ،‌ پل ، یا فرودگاه را لازم نیست منهدم کنند. جاده و منبع اب و ایستگاه های تلمبه خانه و کمپرسور نفت و گاز و پالایشگاه و چاه ها و بنادر صادراتی را کاری ندارند. فقط با یک عمل ساده شان با شلیک ۱۰۰-۱۵۰ موشک دور برد هوشمند به اهداف کاملا مشخص و انهدام ان ها ، ۳۰ ملیون نفر ایرانی را به تدریج در مدت یک ماه به قتل خواهند رساند‌. بسادگی در اثر نبودن اب، گاز، سوخت مایع، برق ، پمپ های بنزین و سوخت رسانی و فلج شدن کلیه اتومبیل ها و حمل و نقل کل کشور و شهرها ، ‌سرمای کشنده منازل ، نبودن یخچال و فریز و فساد کلیه مواد غذائی در منازل و مغازه ها و انبارها ، و عدم امکان غذا رسانی، بیمارستان ها و هرگونه درمان ،‌ اسانسور کسی که در طبقه ۱۲ برج زندگی می کند، و و و غیره ، خوابیدن تمام سیستم های کامپیوتری که کشور امروز وابسته به ان هاست. همه چیز و همه چیز ِ قابل تصور برای ادامه زندگی بشر.
وضع بقیه مردم نیمه جان باقیمانده هم جز ان هایی که تبعیت دوگانه کانادا و گرین کارد دارند ، تعریفی نخواهد داشت {{که همه چیز و همه چیز یک کشور ِ کمابیش پیشرفته مثل ایران وابسته به نیروی برق است و کافی است دیگر برق نباشد تا کشور نباشد }} .

چون فقط کافیست ۳۸ عدد نیروگاه حرارتی و گازی تولید برق ایران را (‌کل ان تعدادی که وزارت نیرو در رسانه ها گزارش داده که این ۵۰-۶۰ هزار مگاوات یا هر چه که هست را که ما تولید داریم این ۳۸ تا یا بیشتر نیروگاه می دهند) ، با موشک هدایت شونده از خلیج فارس بزنند. ( که حتی بچه مدرسه ای های خودمان امروز روی گوگل ارت محل دقیق شان را تا خطای نیم متری می دانند،‌حتی به اطلاعات سری سیا و امثالهم احتیاج نیست ). حتی یک بمب یا فشنگ دیگر لازم نیست و یک سرباز هم نمی خواهد پا به ایران بگذارد . در عرض کمتر از سه روز هیچ چیز در حال کار کردن در کشور باقی نمی ماند. (‌نیروگاه اتمی بو شهر را نزنند از لحاظ محیط زیست اعراب حاشیه خلیج فارس بهتر است ، و گویا فقط ۲-۳ در صد کل نیروی ما را می دهد)

بنابراین کسی که حمله نظامی و جنگ بخواهد قطعا مجنون است و تصوری از نابودی کشور در صورت چنین فاجعه ای ندارد.

منتها اشکال این است که مردم دیگر هیچ راه امیدی برای رهائی از دست این حکومت نمی بینند و امکان مقابله با این نیروی جهنمی که میلیارد ها دلار ثروت در اختیار دارد و برای ادامه بقا و جنایاتش از هیچ چیز ابا ندارد و بی دریغ اعدام و شکنجه و حبس در دخمه ها می کند،‌را نمی بینند.
. لذا تقریبا اکثر جوانان ساده و معصوم و مظلومی که می بینم مشتاق حمله نظامی به ایران هستند و هرچه استدلال کنی یک جواب دیوانه وار می دهند که : ""دیگه وضعمون بد تر از این که نمی شه !"" چطور به ان ها ،‌ملیون ها نفر ، تفهیم کنیم که وضع شان تا چه حد وحشتناکی می تواند بدتر از همین بشود؟
۴۱۲۴۲ - تاریخ انتشار : ۱۶ آبان ۱٣۹۰