عنوان : “We have met the enemy, and he is us.”
با نظر سطحی به این مقاله احتیاجی به خواندن جزئیات آن و مقاله جناب هوشمند نبود.

اینکه آیت الله مردوخ مشروطه خواه بود و یا ضد مشروطه و اینکه در سفر به تهران
میهمان شیخ فضل الله بود و یا در سنندج میزبان ستار خان و باقر خان و یا فتح قلعه
دختر فلان , مشق بیهوده گیست. در ادبیات امریکا جمله ایست که
“We have met the enemy, and he is us.”
یعنی زمانی که دشمن را دیدیم فهمیدیم که دشمن خود مائیم.

جناب آیت الله به نقل قول از مقاله در کشمکش بین مشروطه و استبداد در کتابشان
مینویسند :
" شب ۱۶ رمضان ۱۳۲۶ محرمانه با مشیردیوان ملاقات نموده قرارداد بستیم که اگر دولت [محمدعلیشاهی] پیش برد، او مارا حفظ کند و اگر ملت غالب آمد، ما اورا حفظ کنیم. نصف شب از کردستان حرکت کردیم..... عصر ششم شوال (۱۳۲۶) به قریه رباط کریم نزدیکی تهران رسیدیم." (ص. ۱۴۸ – ۱۴۷)

همین یک جمله گویای میزان مشروطه خواهی و استبداد خواهی نه تنها آیت الله ، بلکه ما که از ایشان و فعالیت هایشان دفاع میکنیم میباشد.
مشروطه و استبداد گر فدا شدند چه باک
غرض اندر میان سلامت ماست

با چنین طرز تفکری آیا مایه شگفتیست که به این منجلاب افتاده ایم؟
۴۱۶۷۷ - تاریخ انتشار : ۵ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : تقدیر ازنوشته‌
جناب سلطانی ضمن سلام، مطلب ارزشمند شمارا خواندم و موارد ومنابع بسیاری رایادگرفته‌ ویافتم. مطلب آقای هوشمند درمورد آیه‌الله‌ مردوخ را نیز خوانده‌ بودم و باتوجه‌ به‌ مقالات قبلی ایشان در مورد تاریخ کوردستان نظرمن براین است که‌ آقای هوشمند تمام تلاشش بر این است که‌ تحولات و مبارزات ملی در‌ کوردستان را به‌منطقه‌ موکریان تقلیل دهد و آنگونه‌ القاء نماید که‌ فعالیتهای ملی گرایانه‌ را درموکریان به‌دلیل بافت قبیله‌ای و فقر فرهنگی جلوه‌ دهد. این ذهنیت رامادر عملکرد نظام فعلی و حکومت قبلی نیز بوضوح می بینیم اگر به‌ عملکرد حکومت توجه‌ شود، می بینیم حذف نخبگان فعالین سیاسی کورد درمناطق جنوب کوردستان ( سنندج، کرمانشاه‌ ) و مناطق شمالی ( ارومیه‌ و شمالتر ) بسیار شدیدوحساب شده‌تر بوده‌ و تلاش بر ماندن مطالبات ملی در حوزه‌ای کوچک بوده‌است. آقای هوشمند در جاده‌ای یکطرفه‌ به‌تاریخ نگاری روی آورده‌ و مطالب ایشان بیشتر مورد توجه‌ سایت ایرانشهر ( روزنامک سابق ) می باشد که‌ دراندیشه‌ کسب مجدد افغانستان و بحرین هستند. شاید اگر آقای هوشمند خود شیعی نبود و مورد اعتماد نظام قرار نمی گرفت گونه‌ای دیگر می اندیشید.
۴۱۶۶۹ - تاریخ انتشار : ۴ آذر ۱٣۹۰