عنوان : چند سوال
سوالاتی که جریان های مختلف سیاسی هرکدام باید جداگانه به آن ها پاسخ دهند؟

۱- راه حل عملی سرنگونی جمهوری اسلامی غیر ازجنگ چیست ؟ ۲-مدت زمان لازم برای پروژه سرنگونی جمهوری اسلامی بدون توسل به نیروی نظامی به زعم مخالفین جنگ چند ماه ویا چند سال هست ؟ ۳-وابستگان سابق جمهوری اسلامی (اصلاح طلبان حکومتی وعلاقمندان به امام راحل ) درآینده ایران چه نقشی خواهند داشت ؟ ۴- جایگاه سپاه پاسداران وبسیج دراین جابجائی قدرت ودر ایران آزادکجاست؟
وبنظر من مهمترین سوال اینکه :
۵-باتوجه به ازدیاد اپوزیسیون قلابی ویک شبه وچندنفره وکثرت مدعیان و اینکه شناسائی عوامل جمهوری اسلامی وتشخیص دوست ودشمن بین نیروهای اپوزیسیون وفعالین سیاسی بسیار کار دشواری شده است نحوه وملاک مرزبندی جهت شناسائی عوامل جمهوری اسلامی از مخالفین و اقعی چیست؟

اگر به این سئوالات پاسخ درستی داده نشود هرنوع تلاش مسالمت آمیز برای گذار ازجمهوری اسلامی محکوم به شکست خواهد بود.وفقط یک جنگ وتشکیل ارتش آزادیبخش وباکمک دول خارجی (اگر واقعا بقای رژیم جمهوری اسلامی را برای امنیت جهانی خطرناک بدانند) می تواند منجربه شکست این رژیم وبازشدن صندوق اسرار نظام و انتشار اطلاعات طبقه بندی شده ومحرمانه این حکومت گردد .درغیر اینصورت اپوزیسیون بدلی وقلابی آنقدر قوی هست که هرنوع تلاشی را برای رسیدن به ایران آزاد به شکست بکشاند.نه در شوروی سابق ونه درآفریقای جنوبی ونه در میان یاران گاندی و نه شیلی و یاهرجای دیگری که تحول مسالمت آمیز صورت گرفته است باچنین پدیده ای (ازدیاد اپوزیسیون ومخالفین قلابی ) مواجه نبودیم .واگر نیروهای مخالف جمهوری اسلامی نتوانند این مشکل بزرگ وپبچیده را حل نمایند فقط یک تهاجم نظامی برق اسا وهوشمندانه به ارکان نظام جمهوری اسلامی وانقلابی قهرآمیز می تواند این معمای پیچیده را حل نماید و دستاورد سی واندی سال مبارزه را تضمین نماید.
۴۲۰۰۲ - تاریخ انتشار : ۲۲ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : یا بیا با یزید بیعت کن/یا برو کندوان زراعت کن!
چه نظریه ی جالبی؟! درست مثل داستان "علاء الدین و چراغ جادو" میخواهد غول را مهار کرده و آرزوی دیرین ملتی را برآورده کند!! این درست نمونه ی مجسم روشنفکریست که شیپور را از سرگشادش میزند. برویم نزد امپریالیستهای متجاوز واز حضورشان خواهش کنیم
۱- تا اگر فی المثل به نیروگاه بوشهر حمله کردند، از بمبهائی استفاده کنند تافقط نیروگاه را ویران کند و نه اهالی بوشهر و قراء اطراف آنرا. ضمناً مواظب باشند که هیچگونه تشعشعات اتمی بوجود نیایدتا بقیه ی مردم از قبیل اعراب خلیج فارس وشهرهای اطراف بوشهر از گزند آنها در امان بمانند.

۲- اگر به تأسیسات اتمی فردو در قم حمله کردند، طوری باشد که فقط آخوندها ونوچه هایشان به درک واصل شوند. ولی بقیه ی اهالی بیگناه قم وشهرهای اطراف از تأثیر تشعشعات اتمی در امان بمانند.

نتیجه: این کار تنها از عهده ی پروفسور شاندوی مرحوم برمیامد که وی هم عمرش را داد به شما.

۳- اگر به تأسیسات اتمی اصفهان حمله کردند، مواظب اصفهانیهای شیرین زبان هم باشند!

نتیجه: ضمناً گز اصفهان هم از تشعشعات اتمی برکناربماند!

۴- مواظب باشین که بعداز حمله به تأسیسات اتمی نطنز، به بادرودیها وکاشیها لطمه وارد نشود.

نتیجه: تا قحطی تحفه ی نظنزهای نطنزی (گلابی نطنز) و هندوانه های پوست نازک بادرود وگلاب قمصر کاشان در بازار ایجاد نشود.

۵- از همین حالا با شما حاضر به زدوبند هستیم که وقتی آخوندها از صحنه ی گیتی ناپدید شدند، مملکت رادودستی تحویلتان دهیم. ( لطفاً بین السطور را ملاحظه فرمائید) به شرط آنکه شما هم کشور مارا که آلوده به مواد اتمیست، به ما تحویل دهید تا ما درآنجا بر مرده ها حکومت کنیم.

نتیجه: متولی قبرستانی به نام ایران باشیم.

واقعاً که..........ای بسا آرزو که خاک شده!
۴۱۹۷٣ - تاریخ انتشار : ۲۱ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : کمونیستها در شرایط مشخص کنونی چه باید بکنند؟
"در مرحله نخست ما در آستانه تجاوز و تحریم قرار داریم و هنوز تجاوزی صورت نگرفته است و دشمن تنها بر طبل جنگ می کوبد تا جنگ روانی را آغاز کند و به طرحهای طرف مقابل و واکنشهای جهانی پی برد. در این صورت نیروهای انقلابی باید در یک جبهه گسترده و وسیع همه نیروهائی را که خواهان جلوگیری از جنگ هستند و تحریم های بربرمنشانه اقتصادی علیه مردم ایران را محکوم می کند، گرد آورند و به فعالیت تبلیغاتی در این عرصه دست بزنند. تا در حد توان خود با بسیج افکار عمومی نقشی بازدارنده در وقوع جنگ ایفاء کنند. باین جهت ما به جبهه ای نیاز داریم که در مقابل جبهه تجاوزکاران و جنگ طلبان ایستاده است. مرز جدائی در این جبهه قبول انقلاب و یا سوسیالیسم و نفی بهره کشی انسان از انسان و این قبیل مقولات نامربوط نیست. این مقولات اگر با زبان ملایم بیان کنیم، تنها خرابکاری چپروانه در ایجاد چنین جبهه ای است و عملا در خدمت اهداف امپریالیسم و صهیونیسسم قرار می گیرد. این جبهه باید مخرج مشترک تمام آن نیروهائی باشد که مخالف تجاوز و تحریم اند، زیرا بر این نظرند که تجاوز و تحریم به ضرر مردم ایران است و کوچکترین مساعدتی به تغییرات دموکراتیک و سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی نمی کند.
در این مرحله کار افشاء گری در مورد رژیم جمهوری اسلامی و ماهیت ارتجاعی و استبدادی آن، افشاء فساد و سرکوبگری مافیای در قدرت، باید به صورت ترویجی و روشنگرانه در متون اطلاعیه های و یا مقالات تحلیلی بازتاب یابد تا به افکار عمومی، دلایل موضعگیری ما را نشان دهد و نه به صورت نمایشات خیابانی و یا آنگونه نمایشاتی که عملا توجیه گر تجاوز امپریالیستی به خاک ایران باشد. در این مرحله باید از مبارزه دموکراتیک بحق مردم ایران که مستقل از خواست ما، در جریان بوده و رژیم جمهوری اسلامی را آماج حملات خویش قرار داده است، حمایت کرد و توضیح داد که سرنگونی رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی، که عامل بازدارنده تحولات دموکراتیک درایران است، یک امر ضروری و خواست باطنی ملت ایران است. باید آگاه بود که مبارزه ضد امپریالیستی جدا از مبارزه دموکراتیک مقدور نیست و وظیفه نیروهای انقلابی در این وضعیت،تلاش در جهت سمت دهی به این جنبش دموکراتیک در پرتو تحولات و اوضا ع کنونی جهان است. باید آگاه بود و تبلیغ کرد که سرنگونی این رژیم فاسد و دزد و سرمایه داری مافیائی وظیفه خلق ایران است و نه نیروهای استعمارگر خارجی که با اشک تمساح در مرزهای ایران به کمین نشسته اند.
در مرحله دوم احتمال وقوع جنگ است که در این صورت کار با یک بمب و موشک حل نمی شود. جنگ امپریالیستها و صهیونیستها تنها برای سرنگونی رژیم مستبد، ارتجاعی، عقب مانده و وحشی و یا بربرمنش جمهوری اسلامی نیست، برای اشغال ایران و غارت منابع طبیعی و ثروتهای کشور ما و در درجه اول نفت و گاز و مس و اورانیوم است. این جنگ تنها یک حمله برق آسا نخواهد بود، که ۲۴ ساعته تمام شود. در چنین اوضاع دهشتباری تنها دو جبهه وجود دارد، چه در خارج و چه در داخل. جبهه همه کسانی که خواهان قطع جنگ و خروج نیروهای تجاوز کار به ایران در خارج از کشور هستند، در مقابل جبهه کسانی که خواهان ادامه جنگ می باشند. همین وضعیت نیز در داخل ایران است. مردم ایران یکپارچه برای اخراج متجاوزین بپا می خیزند و به مقابله با آنها دست می زنند. فقط آن دیوانگانی که قدرت تخیلشان مافوق انسانی است، فکر می کنند مردم بجای اخراج اشغالگران نخست به سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی دست می زنند
چه در آستانه جنگ و چه در زمان وقوع جنگ تنها دو جبهه وجود دارد. جبهه همه ایرانیان میهندوستی که مخالف تجاوز به ایران هستند و سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی را وظیفه داخلی مردم ایران می دانند و جبهه هواداران تجاوز به ایران که سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی را نیز با یاری امپریالیستها و صهیونیستها نظیر احمد چلبی و یا محمود جبرئیل در دستور کار خود قرار داده اند. این ایرانیهای خود فروخته هرگز مورد احترام و اعتماد مردم ایران نخواهند بود.
در چنین شرایطی امر سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی به امری درجه دو تبدیل می شود و این را شرایط به نیروهای انقلابی تحمیل می کند.برخورد اپوزیسیون منحرف و خودفروخته ایرانی نسبت به حمله احتمالی به ایران همان برخوردیست که اپوزیسیون خودفروخته و منحرف عراقی در دوران تدارک اشغال این کشور در قبال جنگ آمریکا علیه رژیم صدام حسین اتخاذ کرد.نمونه عراق برای آنهائی که دل درگرو رهائی کارگران و زحمتکشان و موجودیت ایران دارند، نمونه آموزنده ای برای پرهیز از هرگونه چپ روی کودکانه و درغلتیدن به خیانت ملی است.
ما باید بدانیم که سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی توسط نیروهای انقلابی در ایران هرگز به معنای جلوگیری از جنگ نیست، زیرا امپریالیستها برای تسلط بر ایران و غارت میهن ما به تجاوز متوسل می شوند و نه تنها برای تغییر رژیم جمهوری اسلامی. تاکتیک درست مبارزه بر اساس همه تجارب مثبت تاریخی، نشان می دهد که باید امر مبارزه ملی را در دستور کار قرار داد و تنها از این طریق است که نیروهای مترقی و انقلابی قادر خواهند شد، متشکل شده، در میان اقشار مردم نفوذ کرده، ارتجاع داخل ایران را که حتما بخشی به همدستی با متجاوزین دست خواهند زد افشاء و منزوی کرده و راه را برای کسب قدرت سیاسی و سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی در مرحله بعد آماده نمایند. به سخن دیگر در شرایط تجاوز و اشغال، مبارزه برای کسب قدرت سیاسی در ایران از گذرگاه مبارزه ملی برای دفع متجاوز خارجی می گذرد. مبارزه ما یک مبارزه طولانی است و میزان موفقیت آن به تناسب قوای ملی و بعد طبقاتی وابسته است. این واقعبینی انقلابی است که منجر به اتخاذ تاکتیکهای درست در مبارزه می شود.
ما آرزو داریم این شرایط به جنگ خانمانسوز بدل نشود، ولی ما از وضعیت فعلی که دوستان و دشمنان خلق را مجبور به اتخاذ موضع کرده است خوشحالیم. باید این تضادها را تشدید کرد تا سره از ناسره تشخیص داده شود و همدستان امپریالیسم و صهیونیسم شناخته شوند. هم اکنون نقش روشنفکران خود فروخته و نقش ستون پنجم امپریالیسم و صهیونیسم در قالب پاره ای سازمانهای زنان و یا سازمانهای غیر دولتی و نظایر آنها برملا شده است. این خائنین با پنهان کردن خویش در پشت جنایات جمهوری اسلامی در پی ایجاد فاجعه ای به صد برابر بدتر در ایران هستند."
۴۱۹۶۴ - تاریخ انتشار : ۲۰ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : «مارکش های» استعمارزده در خدمت توجیه حمله نظامی بایران
چندی پیش نوشته زیدی از تبار کیهان پهلوی بدستم رسید که برای «برائت» کردن حمله نظامی دول استعماری و اشغالگر بایران با استدلال بی ارزش و قیاسی دست زده تا در صورت وقوع کشتار درایران بتواند جنایات برآمده را «توجیه» نماید. ایشان بعد از صغرا و کبرا کردن میفرمایند «...به این نکته هم باید توجه کرد که شروع جنگ اشکال مختلف دارد. حمله آمریکا و متحدانش را به افغانستان در اکتبر ۲۰۰۱ در نظر بگیریم. چه کسی جنگ افغانستان را شروع کرد؟! آمریکا؟ نه! بلکه رژیم طالبان در افغانستان! این را من نمی‌گویم، شورای امنیت سازمان ملل می‌گوید. درست یک روز پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ شورای امنیت سازمان ملل با تصویب قطعنامه شماره ۱۳۶۸ به اتفاق آرا، به آمریکا اجازه داد از طریق نظامی به «دفاع از خود» بپردازد..». هنوز این «مفسیر» نمیداند که شورای امنیت و تشکیلات اینچنینی واقعآ در دست چه قدرت جهانی است. با این استدلال بکشور استعماری انگلیستان یاد آوری مینماید که برای حمله نظامی بایران از بابت «تسخیر» سفارت و «دفاع» از حریم دولت بریتانیا در تهران «مجوز» سازمان ملل کافیست. حال استدلال جناب علا الدین در همین میسر طی میکند «سرنگونی حکومت اسلامی نیزهمچون دیکتاتوری شاه تنها با حذف حمایت‌های خارجی یعنی تغییر جهت مداخلات خارجی امکان پذیرست ولی به جهت خصلت فاشیستی آن که برآمده از حمایت نسبی توده‌ای است این مداخلات ناگزیر صورت نظامی پیدا می‌کند همچنانکه در مورد رژیم های فاشیستی هیتلر و موسولینی شاهد بودیم». برای حمله نظامی بایران فرض را براین قرار میدهد که رژیم حاکم برایران همانند رژیمهای هیتلر و موسولینی «فاشیستی» است بنابراین وظیفه همه نیروهای «ضد فاشیست» از قماش نیروی جهانخوار نظامی ناتو است در با حمله نظامی رژیم فاشیستی را در ایران از پای درآورند. این دو گونه «استدلالها» از همان توبره بیرون کشیده میشوند که مورد استفاده « مارکش» بر روی دیوار جهالت است که قرنها سیاست استعماری و فاشیستی خودرا بدنیا تحمیل نمودند.
۴۱۹۵٨ - تاریخ انتشار : ۲۰ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : یا ما سر خصم را بکوبیم به سنگ ، یا او سر ما به دار سازد آونگ...
خوشحالم که جبهه‌ انسانیت بر توحش پیروز شد.دیگر کسی‌ ندای جنگ طلبی نمی‌کند، شاید آنها پرندگان و حیوانات را دیده اند که از لانه و آشیانه خود تا پای جان دفاع میکنند.ما امنیت را برای خانواده و کشور خود پاسداری می‌کنیم و علیه هر تجاوز بیگانه‌ای ایستاده ایم.حل مسائل داخلی‌ کشور به عهده و لیاقت مردم همان کشور است...
۴۱۹۴۶ - تاریخ انتشار : ۱۹ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : ده مرو ده مرد را احمق کند
به مقاله ای در روز آن لاین بر خوردم که حیفم آمد آنرا به مشارکت نگذارم - اگر هنوز آنرا نخوانده اید.
وقتی اول نام نویسنده را دیدم بفکر ده مرو ده مرد را احمق کند مولوی افتادم و از روی کنجکاوی خواستم ببینم این " دهاتی " چه میگوید و این هم لینک به مقاله :

حمله به ایران و هواپیماهای بدون سرنشین
http://www.roozonline.com/persian/opinion/opinion-article/archive/۲۰۱۱/december/۰۷/article/-e۱ccdf۸f۵۳.هتمل

جناب ادیتور،
این نمونه مقاله ایست که اخبار روز باید آنها را منتشر کند نه مقاله هایی که با بخار معده در باره حمله و جلوگیری از حمله نوشته شده است.
۴۱۹۴۵ - تاریخ انتشار : ۱۹ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : دو جمله را به هم بخوانید
می‌توان با مداخله نظامی مخالف بود ولی در شرایطی که مداخله، خارج از اراده ماست

این جمله ایست که علاالدین نوشته
جمله‍ی دیگری در همین صفحه‍ی اخبار روز میخوانیم:

آنچه زندگی میطلبد شهامت است

بدین ترتیب احساس بی ارادگی در امور از چه چیز ناشی میشود؟ جواب را به خودتان واگذار میکنم
۴۱۹٣۵ - تاریخ انتشار : ۱۹ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : مبلغان نظریه های امپریالیستی
باعث تعجب است که اخبار روز این گونه مقالات را منتشر می کند. اگر شما این را مترادف آزادی عقیده و احترام به عقاید "گوناگون" می گذارید، چرا رسانه های غربی مثل بی بی سی و صدای امریکا چنین معیار هایی ندارند؟ آیا شده آنها یک تحیل گر ضد سرمایه داری و مخالف تجاوزات امپریالیستی را به استودیوی خود راه دهند؟ آنها به حد کافی مبلغ برای جنایات خود دارند. نیازی نیست که اخبار روز و مانند آن چنین گشاده دستی کنند.
۴۱۹۲۵ - تاریخ انتشار : ۱٨ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : بدعای گربه سیاه باران نمی بارد.
« جنگ ادامه سیاست است با ابزاری دیگر» بعبارت دیگر جنگ آخرین حربه سیاست اشغالگرانه و فاشیستی است که میتواند کشوری را باضملال بکشاند. رژیمها میآیند و میروند، ولی خرابیهای بجا مانده از سیاست جنگ باین سادگیها قابل ترمیم نیستند. یک خودفروخته و مامور قدرتهای فاشیستی میتواند راضی باشد که بخانه و کاشانه «خود» حمله نظامی گردد. حمله نظامی شاید بتواند مردم ایران را از دست حکومت اسلامی و آخوندیسم نجات بدهد همانند در افغانستان، عراق و لیبی، ولی مسولیت جنایات جنگی بعهده آن گروهکها و عناصر ضدایرانی که برای اضملال ایران از هیچگونه دریوزیگی اباء ندارند، خواهدبود و بطریقی هم بایستی جوابگوی هزینه انسانی و خرابی ناشی از هواداری از سیاست جنگی باشند. بقایای رژیمهای شه و شیخ فقط باکمک و همراهی همه ایرانیان مبارز و آزاد از همه گوشه و کنار ایران قابل ریشه کردن هستند. صفوف مبارزان راه آزادی ایران را از عناصر و گروهکهای وابسته باستعمار باید پاکسازی گردد. پیروزی باهمت مردم ایران مقدور است.
۴۱۹۱۷ - تاریخ انتشار : ۱٨ آذر ۱٣۹۰       

عنوان : بیاییم طرفداران تجاوز به ایران را اپوزیسیون بنامیم و با آن ها «رفاقت و دوستی» کنیم
عین نوشته ایشان:
«مخالفت با مداخله خارجی نه تنها اپوزیسیون را درموضع دفاع عملی از جمهوری اسلامی قرارمی‌دهد بلکه آنرا از وظیفه‌ای که درین لحظات حساس برعهده دارد بازمی‌دارد که عبارت از ایجاد دوستی و رفاقت درمیان نیروهای متفاوت و در مواردی متضاد اپوزیسیون است.»

معنای این کلام و این «مقاله» و دلیل و انگیزه ورود ایشان به صحنه:
بیاییم با نیرو هایی در اپوزیسیون که خواهان تجاوز نظامی به ایران هستند «دوستی رفاقت» کنیم و بر آن ها خرده نگیریم که چرا در جهت نابودی مردم ایران تلاش می کنید.
چرا شهامت این را ندارید که حرف اصلی خود را بزنید؟ از چه می ترسید؟ نگران بیرون زدن دم خروس از زیر کدام عبا هستید؟

کتمان نمی کنم که گاهی وقت ها متوجه نمی شوم که یک سایت مترقی مثل این سایت، چه طور می تواند با کسانی که می خواهند قباحت همدستی با متجاوزان را به خیال خودشان کمرنگ کنند به همین سادگی و با همین تسامح رفتار کند.
۴۱۹۱۵ - تاریخ انتشار : ۱٨ آذر ۱٣۹۰