عنوان : عراق کشوری سوخته تر از ویتنام
آیا کسی هست که «شک» نماید که حمله نظامی امریکا بعراق، کشوری در آتش و دود وکشته و ناله همانند ویتنام بمبهای ناپالم خورده، بجای نگذاشته است ؟. آیا کسی است که «شک» نماید که هیتلر با گوبلز(طراح و مبلغ جنگ دراروپا و افریقا)، با نیکسون و هنری کسینجر(طراح و مدافع جنگ ویتنام) و با بوش دوم و دک چینی (طراح و مدافع جنگ عراق) در استفاده خشنونت و ستم وجور، هیچ سیاست و سیستم فکری اشتراک ندارند؟ آیا کسی است «شک» کند بسخنان جیمز جفری، سفیر آمریکا در بغداد در جمع پانزده هزار کارمند سفارت در مورد "فداکاری های آمریکاییان" در طول جنگ عراق گفته که "باید به آینده عراق به عنوان یک کشور مستقل نگاه کرد که برخوردار از حق حاکمیت، امن و متکی به ملت عراق است.“ آیا کشور عراق مستقل تر، امن تر از زمان صدام حسین گشته است؟ آیا «معروفیت» زندن ابوغریب که در زمان صدام حسین و حزب بعث برای شکنجه و کشتار مخالفین رژیم «معروفیت» پیدا کرده بود، در این ۹ سال گذشته و ده ها سال آینده هم «معروفیت» جهانی خود را از دست داده و یا خواهد داد؟ حمله، غارت، کشت وکشتار و خرابی و ایجاد زمین و مکان سوخته و بعد عقب نشینی «فاتحانه»، عادات، فرهنگ و تمدن ارتجاع جهانیست. آیا کسی هست که «شک» کند که سرنوشت مردمان ویتنام و عراق بعد از حمله ارتش نیرومند و قوی امریکا، «بهتر» نشده است؟ آیا نتایج برآمده از حملات ضد انسانی و ضد بشری فقط این دو مورد حملات «بشردوستانه» نباید «دعوتنامه، خواهش نامه» نویسان و مدافعان مواجب بگیر «وطنی» را برای حملات نظامی همین ارتش بایران «بهوش» بیاورد،که حتی در صورت «پیروزی» حمله نظامی بایران و «نابودی» رژیم ضدایرانی و ضد بشری حاکم در ایران، و با همدستی این قبیل اشخاص بیمقدار و مزدور، آنان سوار برتانکهای «پیروزی» اشغالگران وارد سرزمین سوخته و نفرین شده خواهند شد که هرگز قدمشان « مبارک» نیست و نخواهد بود. وآنان همواره بعنوان همدستان نیروهای فاشیستی در حافظه تاریخ بشریت خواهند ماند و مورد پیگرد انتقامجویانه قرار خواهند گرفت.
۴۲۰٨۰ - تاریخ انتشار : ۲۵ آذر ۱٣۹۰