عنوان : اپوزیسیون یا همسویی با رژیم اسلامی؟
مقاله ی مذکور اساسآحاوی نکته ی تازه ومهمی که کسی نداند, نمی باشد. منتها نتیجه گیریی که کرده تمامآ بر ترساندن مردم ، دست کم گرفتن امکان مبارزهً آنان و
عدم امکان بهره گیری از تحریم ها وجنگ لفظی مابین رژیم ایران و امپریالست ها استوار میباشدو البته ناخواسته تنور تبلیغاتی رژیم را باد میزند.
آدم را یاد موضع «آسٌه برو آسٌه بیا»ی دیرآشنایی می اندازد که همه وقت از ترس«دست اندازی هارترین و ارتجاعی ترین باندهای درونی رژیم» به تبلیغ و تقویت
جناح مسلط(خمینی ـ خامنه ای)و همان سیاستهای هارترین ها انجامیده است :
۱- این «هارترین وارتجاعی ترین باندهای درونی وجنگ طلبانه رژیم» ازبدو حیات ج.ا. به هر بهانه ای درصددقبضهً کامل قدرت بوده و ربطی به آغاز تحریمها ندارد
در واقع سیاستهای این«دو جناح»اگر همیشه یکی نبوده ٬ در انطباق , نزدیکی باهم بوده و «سگ زرد برادر شغال است». چه تفاوتی بین مصباح و خامنه ای است؟

۲-قدرتگیری بیشتر مثلآ مصباح نه از توان او بلکه از ناتوانی اپوزیسیون برای ارایه برنامه و سیاست عملی مشترک دربرابر رژیم می باشد.
چندی پیش طرح برگزاری رفراندوم٬که قابلیت بسیج توده ای داشت٬ازطرف فعالان سیاسی داخل که دستی از نزدیک در مبارزه دارند٬ پیشنهاد شد منتها از طرف
اپوزیسیون «رادیکال» خارج رد شد بی آنکه خود یک طرح جدی و عملی ارائه دهد. حالاهم به جای اینکه موقعیث مناسب کنونی را از ترس تحریم هااز دست بدهم
و«حذف یارانه ها،تشکیل پلیس اقتصادی،تشکیل بودجه سایه،افزایش جهش وارنرخ ارز وافت شتابان پول ملی وافزایش قیمتها»را به گردن کسانی به جز ج.ا. بیندازیم ٬میتوان حول شعار مثلا حذف نهاد ودستگاه ولایت فقیه به بسیج توده ای فراگیری
دست زد
۳-اگر قدرتگیری«هارترین وارتجاعی ترین باندهای درونی وجنگ طلبانه رژیم»نسبت به حاکمیت موجود تا این اندازه خطرناک و جدی است (بوده است)٬منطقا چرا باید شرکت درٌانتخاباتٌ به نفع اصلاح طلبان اشتباه بوده باشد؟
۴-اصلا چرا بجای اتخاذ مواضع پوپولیستی ودلسوزی های غیرسیاسی٬به تبلیغ مبارزه ونیروی مبارزاتی مردم برای نشانه گیری و ضربه زدن به حکومت اسلامی به
عنوان عامل اصلی فلاکت مردم و کشورتکیه نکنیم؟
۴۲۴٣٣ - تاریخ انتشار : ۱٣ دی ۱٣۹۰