عنوان : خلط مبحث آقای فانی
در ابتدا آقای فانی اشاره به مبارزات مسلحانه ی چریکها و مجاهدین خلق کرده و از شکست آنها نتیجه میگیرند که پیچیدن نسخه ی انقلاب به منظور تغییر مناسبات فعلی به مناسبات مورد نظر، اشتباه آمیز است. این نوع استدلال را خلط مبحث یا گم کردن سوراخ دعا نامیده اند. چرا ؟

۱- به نظر میرسد که آقای فانی "انقلاب" را با "مبارزه مسلحانه" اشتباه گرفته اند. انقلاب عبارت از تغییر مناسبات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی است. برای اینکه این تغییر صورت بگیرد، باید که مناسبات قبلی از بین رفته و مناسباتی جایگزین آن شوند که متناسب با خواسته های انقلابیون باشند. درمقابل قرار نیست که حتماً این تغییر و تحول برای تحقق هدفهای انقلابی، از طریق دست زدن به مبارزه مسلحانه عملی شود. تعیین راهکار نوع مبارزه بستگی به شرائط و موقعیتهای میدان مبارزه دارد و آن شرائط و موقعیتها هستند که راهکار مبارزه را معین میکنند. در برهه ای از مبارزه، ممکنست از شیوه ی بخصوصی بهره برد، درحالیکه در برهه ی دیگر لزوم شیوه ی متفاوتی باید مد نظر رهبری یا رهبران مبارزه قرار گیرد.

۲- ما نباید از قبل وبطور آشکار برای مبارزه با رژیمی که پاسدار مناسبات ارتجاعی متعلق به ۱۴۰۰ سال قبل است، برنامه ارائه دهیم. انجام این عمل منجر به آن خواهد شد که رژیم حاکم نیز برای برخورد با ما برنامه ریزی کند. مطمئن هستم که آقای فانی دشمن را دست کم نگرفته اند.

۳- تکرار جمله ی "انقلاب بداست،" هم جهت با شعارهای ضد انقلابی رژیم و دلخواه دست اندرکاران آن است. به خاطر اینکه سالهاست که رژیم اقدام به ایجاد سازمانهای دولتی ضد انقلابی نموده ولی در مقابل همه ی آنها را با پسوند انقلاب مزین نموده است. این عمل رژیم برای ترویج بیزاری روانی و ایجاد هراس در مردم به منظور پرهیز انقلابی آنها از واکنش نسبت به تغییر وضع موجود است. هم اکنون تقریباً همه ی مردم از شنیدن واژه ی انقلاب ترسیده و حتی ابراز تنفر میکنند. چون پیش خود نتیجه میگیرند که عمل انقلابی منجر به ایجاد "دادگاههای انقلاب" و "سپاه پاسداران انقلاب" و دست وپا بریدن وسنگسار و داغ ودرفش و اعمال ضد بشری و غیره نظیر اعمال ارتجاعی رژیم حاکم میشود و پیش خود اعمال ضد مردمی سازمانهای مذکور را نتیجه ی پروسه ی انقلاب به حساب میآورند. در صورتی که عمل انقلابی منجر به جهش بسوی ترقی وتکامل جامعه است ونه بازگشت به قوانین ارتجاعی ۱۴۰۰ سال پیش و اجبار مردم به تبعیت از آن سلسله قوانینی که فقط و فقط برای بیابان نشینان عهد محمد وضع شده بود و نه برای انسانی که در قرن ۲۱ زندگی میکند.

۴- نتیجه اینکه برای تحقق تغییر مناسبات مشروح در بند ۱ بالا، باید که انقلابی بود و نه اصلاح طلب. اکنون سالهاست که اصلاح طلبی از فرهنگ مبارزه رخت بربسته و اصلاح طلبان در آزمایش سیاسی مردود شده اند.

به امید آنکه آقای فانی یکی از پیش آهنگان انقلاب آینده ی مردم ایران باشند. لطفاً به من ایراد نگیرید که چرا همچه آرزوئی برای شما کرده ام. مگر نشنیده اید که گفته اند " آرزو بر جوانان عیب نیست؟"
۴٣۷۹۹ - تاریخ انتشار : ۱ اسفند ۱٣۹۰       

عنوان : متد
آقای فانی
اشکال اصلی جنابعالی متد متافیزیکی ریشه مند در جهان بینی شما ست:
شما به یکی از دو قطب دیالک تیک قهر و مسالمت می چسبید و دیگری را بطور انتزاعی نفی می کنید.
هرگز گذاری معنامند وجود نداشته که از طریقی مسالمت آمیز به پیروزی رسد.
مناسبات اجتماعی مادی را فقط می توان با اعمال قهر مادی سرنگون ساخت.
مناسباتی که متکی بر ارگان های قهر از قبیل پلیس و ارتش و سازمان امنیت و بسیج وسپاه و غیره است، بدون اعمال قهر توده ای، یعنی بدون در هم شکستن ماشین دولتی حاکم نمی توان ساقط کرد، این اما به معنی عدم استفاده از همه فرم های مناسب دیگر مبارزه برای ذوب و انحلال مادی و روحی آنها نیست.
گذار معنامند از مثلا سرمایه داری به سوسیالیسم نیز از معبر دیالک تیک قهر و مسالمت می گذرد.
شما البته معنی گذار را مسخ و مثله و مخدوش می کنید و منظورتان ظاهرا گذار از تئوکراسی به خدا می داند چی است.
لطف کنید بگویید که اگر خامنه ای برود و موسوی بیاید، چه گذاری معنامند صورت می گیرد. چه آلترناتیوی برای نظام کنونی دارید؟
۴٣۷٣٣ - تاریخ انتشار : ۲٨ بهمن ۱٣۹۰       

عنوان : نافرمانی مدنی یک پروسه مبارزاتی است
دوستان عزیز
بعضی از شما صحبت از درست و یا غلط بودن این یا آن راه می کنید ، صحبت من درست و یا غلط بودن نیست ، راه های رسیدن به مقصود متفاوت هستند و تجربه جهانی هم آن را نشان داده است و ما هم قرار نیست که راهی جدید ابداع کنیم
نگرش مسالمت آمیز به مبارزه یکی از نگرش های موجود است که اتفاقا در همه جوامع بشری با شباهت هایی به جامعه ما و یا بدون شباهت به کشور ما نتایج موفقی داشته اند ، پس هرگز نمی توان گفت که این نگرش در کشور ما پاسخ گو نیست ، چرا که اولا ما هنوز آن را با همه پتانسیل ممکن در جامعه ایران به کار نگرفته ایم و دوما راه غیر مسالمت آمیز نیز در کشور ما هنوز جواب گو نبوده است پس روی هیچ کدام نباید شرطبندی کرد ، حداقل راه مبارزه چریکی و یا زد و خورد های مسلحانه خیابانی طی سی سال گذشته در کشور ما جواب نداده است و اگر خیال می کنید که سرکوب جنبش سبز را باید به حساب شکست مبارزه مسالمت آمیز بگذاریم سخت در اشتباه هستید چرا که آن فقط یک حرکت موقتی بود و وقتی صحبت از مبارزه مسا لمت آمیز و راهکار نافرمانی مدنی میشود منظور یک پروسه مبارزاتی است و نه یک حرکت چند روزه و موقتی. باز هم تاکید می کنم که درست و غلطی در کار نیست مهم نتایج مورد نظر ماست که در این مطلب به آن پرداخته شده است . نمی دانم بعضی از دوستان از این مطلب چگونه به حزب توده رسیده اند که هیچ ربطی در این مطلب به آن نیست مگر اینکه دوستان ما خواب نما شده باشند . تا آنجا که من می دانم حزب توده ایران هرگز راه غیر مسالمت آمیز مبارزه را رد نکرده و همیشه هم آن را در کنار روش های مسالمت آمیز تبلیغ کرده است ، حزب توده ایران مخالف مبارزه چریکی در زمان شاه بود و انهم در ایران وگرنه در کوبا و یا ویتنام و یا الجزایر بیشتر از هر چریکی از مبارزات مسلحانه حمایت می کرد ، پس کسانی که این مطب را به توده ای بودن ربط می دهند کمترین اطلاعی از مشی حزب توده ایران در گذشته و امروز ندارند و تیر در تاریکی انداخته اند .
با احترام و تشکر از همه دوستان که نظر خود را نوشتند
۴٣۷۱۴ - تاریخ انتشار : ۲۷ بهمن ۱٣۹۰       

عنوان : نخود سیاه
آقای فانی یزدی در همین فراز نوشته خویش مفهوم «گذار» را مورد استفاده قرار می دهند که قابل تأمل است و بعد میان «گذار مسالمت آمیز» و «گذار قهرآمیز» دیوار چین می کشند و یکی را بر دیگری ترجیح می دهند.
متدی که ایشان برای اثبات صحت تز خویش مورد استفاده قرار می دهند، با متد آخوندها و دیگر مذهبیون با و بی عمامه فرق ماهوی ندارد و به متد متافیزیکی (ضد دیالک تیکی) معروف است:
گسستن دو قطب دیالک تیک از یکدیگر، دور افکندن یکی از آندو و مطلق کردن دیگری.
هیچ گذاری و کلا هیچ روند و روالی در همه فرم های حرکت ماده (طبیعت، جامعه و تفکر) نمی تواند غیر دیالک تیکی جامه عمل پوشد.
هر گذار محتوامند از گردنه دیالک تیک چالش و سازش، وحدت و مبارزه، آمیزه ای از متد های موسوم به مسالمت آمیز و قهرآمیز می گذرد.
شما حتی در بنیادی ترین سلول اجتماعی یعنی خانواده نمی توانید موردی نشان دهید که حل اختلافات (تحول بنیادی پیشکش) آمیزه ای از مسالمت و قهر نباشد.
البته بهتر است که مقولات فلسفی از قبیل مسالمت و قهر را قبل از همه مطالعه کرد.
آقای قدیمی هدفشان حمله به حزب توده است و نظرات شان ارزش علمی ندارند.
آشنا هم با فرستادن عوام به دنبال نخود سیاه «توفان» از آب گل آلود ماهی می گیرند.
توفانی ها از خرد و کلان در زمینه تئوری علمی چنته شان بکلی خالی است و تحلیل شان از تاریخ حزب توده فقط به درد عوامفریبی می خورد و خودشان ضمنا بهتر از هرکس بدان واقف اند.
اگر خدای نکرده روزی استالینیسم در ویرانه ایران به قدرت رسد، یا باید سرنگون شان ساخت و یا باید از دست شان به کره مریخ گریخت.
با پوزش
۴٣۷۰۱ - تاریخ انتشار : ۲۷ بهمن ۱٣۹۰       

عنوان : "حزب توده ایران" و "توفان"
به مناسبت هفتاد سالگی "حزب توده ایران"
مقاله ایکه در زیر با پیشگفتار ما، به نظر شما می رسد، نظر "سازمان مارکسیستی لنینیستی توفان" در اسفندماه ۱۳۴۶ در مورد ماهیت "حزب توده ایران" است، که در شماره ۷ "توفان" ارگان "سازمان مارکسیستی لنینیستی توفان" به چاپ رسیده است. مطالعه این سند مهم را ما به همه کمونیستهای ایران و پژوهشگران حقیقت جو توصیه می کنیم.
(toufan.org)
۴٣۶۶۵ - تاریخ انتشار : ۲۶ بهمن ۱٣۹۰       

عنوان : حزب توده مروج خشونت
گر گریزی از تکامل چون شهاب/ دهرت ارد پیش نیش انقلاب.) . برخورد به دو سازمان فدائی و مجاهد بدون بررسی تاثیر حزب توده در حقیقت تنها به قاضی رفتن و حکم صادر کردن است. اصل خشونت و مبارزه قهرامیز طبقاتی را در ایران را میتوان پس از جنگ دوم به حزب توده گره زد.
هنوز روشن نیست که سازمان نظامی حزب توده برای چه هدفی در کنار ارتش و ژاندارمری و شهربانی بوجود امد؟
ترور مخالفان بدست اعضا حزب توده و انباشت اسلحه اماده گی ذهنی برای بکار گیری قهر انقلابی خشونت نیست؟
شاید از دیدگاه انقلابی شعا رمرک بر شاه شعار ی توده فریب دهن پرکن بود ولی از دیگاه تاریخی و انچه ما اکنون با ان روبرو هستیم شعاری خطا و انحرافی بود که متاسفانه جان هزاران ایرانی را از توده ای و غیر توده ای گرفت. خشونت تنها در داشتن اسلحه نیست بلکه خشونت درشعار به دنبال خود قهر انقلابی و اسلامی را بدنبال دارد.
دو سازمان فدائی و مجاهد بدون انکه خود بخواهندو یا بدانند قدم در راه انقلابی و خوشونت بار حزب توده یعنی قهر انقلابی گذاشتند و هنوز هم سازمان مجاهد بهای این پیگیری انقلابی را میپردازد حتا با وجود داشتن مواضع و خط گشی با حزب توده در ایران.

هدف شماتت مخالف نیست بلکه داوری در باره یک تز انقلابی است که شکافی عمیق در جامعه ایرانی بوجود اورد..
خشونت حزبی تنها فقط در انبار کردن اسلحه نبود بلکه مخالف را لو دادن همکار ی با نظام و افراد را به زیر تیغ فرستادن اسا س تز خشونت امیز دکترین حزب بود.
۴٣۶٣۶ - تاریخ انتشار : ۲۶ بهمن ۱٣۹۰