عنوان : «شبح» تجزیه طلبی توسط عوامل وطنی استعمار و ارتجاع عامل اصلی دوام رژیم ضد ملی و و حشی ملاها در ایران است.
هر«انقلابی» که ریشه در خواستهای مردم نداشته باشد و بکمک مستقیم و یا یا غیر مستقیم قدرتهای استعماری ، شروع و هدایت بشود، بدون تجزیه و یا قطعه قطعه شدن کشور خاتمه پیدا نخواهد کرد. عراق و لیبی دو نمونه مشخص کلاسیک «انقلاب» صادراتی صیهونیستی است. اگر بعد از انقلاب ایران برعلیه رژیم وابسته پهلوی «تجریه ای» بوقوع نپیوست، اولآ خواست مردم عامل تعین کننده بود و دومآ خواب بودن ستون پنجم دشمن دیرینه یکپارچگی و بقاء ایران یعنی نمایندگان خودخوانده اقوام ایرانی در زیر چتر حمایت بیدریغ اشغالگران منطقه و جهانی. یکپارچگی دو آلمان «طبیعی» است ولی عراق و یا لیبی و یا سودان بایستی «خودمختاری محلی» و «استقلال» بدست بیاورند. اینست قانون جنگل در نظام جدید جهانی که فعلآ بر دنیا حکومت میکند ( تفرقه و تجزیه ابزار سیاست عمده حکمفرمائی استعمارگران است).
۴۴۶٨۷ - تاریخ انتشار : ۴ فروردين ۱٣۹۱       

عنوان : شعار بر آوار
می پرسم. در کجای این نوشتار جای پای فلسفه ای پویا و فرافکن را می توان خواند؟ زایش و فراگشت خود کامگی و خود خواهی، از درون جامعه و از اندرون فرد و خانواده ی همان جامعه شکل می گیرد، پروسه ای که درستی اندیشه دیالکتیک هگل را در زمینه عرصه زندگی انسان نیز محک می زند. هنگامی که بیشترین مردمان یک جامعه ( به دیگر سخن، فرهنگ و هنجار های غالب ) بر بی خردی، زورگویی به ضعیفان و تملق به زورمداران بنا شده باشد؛ و سود شخصی در مرکزیت فعالیت های تک تک افراد بوده باشد، طبیعی ترین شکل حکومت، شیوه ای از اقتدار گرایی است با رنگ و واژه های بومی. اقتداری که آبشخورش در آهاد و در گستره ی خانه و خانواده است و پرتوش در هر کجا.
گویا آسانترین شیوه ی روشفکری، انتقاد و نفی حکومت هاست و آب مقدس بر سر مردمان ریختن و نان به آنان قرض دادن است. ستمگران داخلی و خارجی هیچگاه نمی توانند در دراز مدت بر ملتی اندیشه ورز و مدارا طلب، حکومت کنند، مرمانی که کنش های اجتماعیشان بر داده های انسان امروزی است و گام به گام در همسویی با ارزش های آزادی و عدالت خواهی، به باز آفرینی خویشتن خویش و گزینش هنجار ها و سامانه هایی می پردازندئ که در فرایند خود، خرد خرد، جایی برای میلادنامیمون دیکتاتوری و نابسامانی باقی نمی گذارد
۴۴۶۶۹ - تاریخ انتشار : ٣ فروردين ۱٣۹۱