عنوان : احسنت
مرحبا به این نگرش نیکو ، امید است این مسیر جدیدی که با پس زدن تفکرات خشن و عذاب الیمی که گذشتگان به خود و دیگارن میدادند و به تعبیر متفکرین بزرگوار روزگار ما( جناب دکتر غنی نژاد و دکتر عباس میلانی) همه اشکالات این روز ما زاییده عمل ناروای انها بوده. با حول و قوه ای که فراهم میشود انشا اله مسایل به نحوی مقتضی در مسیری باشند که صلاح است.
۴۵۲۹٨ - تاریخ انتشار : ۱۵ ارديبهشت ۱٣۹۱       

عنوان : نه
نوشته ظریف و پر مغزی است .دست مریزاد .
۴۵۲٨۶ - تاریخ انتشار : ۱۴ ارديبهشت ۱٣۹۱       

عنوان : زمان و شرایط جامعه، فرم و یا فرمهای مبارزاتی را « دیکته» مینماید.
بعد از کودتای ننگین دول استعماری و جانشینان «آقائی جهان» ناسیونال سوسیال آلمان برعلیه تنها حکومت ملی و قانونی دکتر مصدق و ایجاد رژیم دیکتاتوری و وابسته محمدرضاپهلوی درایران، اپوزیسیون ایران مشخصآ در وجود افراد و عناصری که سالهای بعد از پهریور ۱۳۲۰ براثر وجود آزادیهای نسبی، در پاره ای از فعالیتهای اجتماعی آندوران و بخصوص در دوران نهضت ملی شدن صنعت نفت در سراسر کشور شرکت و دارای « رل» همسو با منافع مردم ایران را داشتند، تجلی میکرد.که سردمداران اپوزیسیون از سوسیالیستها، لیبرالها، ناسیونالیستها (ملی گرایان صرف) و…. و بخشی از روحانیون در جبهه ملی ایران تجمع کرده بودند و اکثر قریب باتفاق آنها آزادیخواه، استقلال طلب و طالب یک حکومت ملی ( قانونی) تحت هر رژیمی ( سلطنتی و یا غیر) بودند و اکثرآ با اعتقاد و اتکاءبه قانون دوران مشروطیت طالب حکومت دموکراتیک با آزادیهای بقولی « بورژوائی» بودند (سوای سیاست ضد ملی و ضد منافع ایران حزب توده وابسته بروسیه و یا خودمختاریهای ساخته شده بیگانگان در مناطق مختلف در جهت تجزیه ایران که تا بامروز برپایه همان محور اظهار «وجود» مینمایند). خصوصیات فکری و عملی اپوزیسیون ایران در این زمان تنها در اسامی آنان قابل تمایز بود. بختیار هیچ فرقی با سنجابی و یا صدیقی، سنجابی هیچ فرقی با فروهر، فروهر هیچ فرقی با بازرگان و نزیه، این دو هیچ فرقی با حاج سید جوادی و دیگران و الی آخر نداشتند و در بخش روحانیت برهبری شریعتمداری و طالقانی، خمینی و دیگران اختلاف نظر زیادی با دیگر عناصر اپوزیسیون قابل رویت نبود. (رجوع شود به اعلامیه ۲۳ تیرماه ۱۳۵۶ بختیار، سنجابی، فروهر. مصاحبه سنجابی با رادیو بی بی سی در پاریس زمانیکه وی در سرراه مسافرت خود بکانادا جهت شرکت در کنگره انترناسیونال سوسیالیستها، مصاحبه بازرگان با رادیو بلژیک دوماه قبل از فرار شاه از ایران، موضع گیری آیت الله شریعتمداری با لوموند راجع بموضع «رادیکال» آیت الله خمینی در پاریس، موضع گیری سازمانهای سنتی ایرانی سیاسی از جمله نهضت آزادی که رهبری آنرا آیت الله طالقانی هم بعهده داشت، مقالات متعدد حاج سیدجوادی، اعلامیه های کانون نویسندگان، شعرا، کانون وکلا (نزیه) وووو).در جوار این طیف اپوزیسیرن ایران بخش کوچکی از روشنفکران جامعه بر اثر آشنائی بمعیارهای تئوریک و دیدگاههای ذهنی نوین مبارزاتی و سر خوردگی از سزمانهای سیاسی سنتی حاضر، اقدام بمبارزه مخفی و مسلحانه نمودند.ولی عامل اصلی برای بوجد آمدن شیوه مبارزه مساحانه ، سیاست سرکوبگر و ضد ایرانی رژیم وابسته پهلوی بود. باین خاطر وقتیکه وسائل و ابزار معمولی و قانونی حق بیان، اعتراض و مخالفت با شرایط موجوده از افراد جامعه سلب گردد، ناچارآ این افراد بسوی استفاده از راههای دیگر از جمله خشنونت آمیز و مسلحانه کشیده میشوند. بعبارت دگر این افراد (گروهها) نبودند که بمیل خود از اول راه خشنونت آمیز را انتخاب کرده باشند، بلکه علت اصلی و جود شرایط خفقان و ترور رژیم ارتجاعی پهلوی بود. بستن راههای قانونی حق اعتراض و مخالفت مردم، آبستن راههای مبارزاتی دیگر در خود نهفته دارد. البته ناگفته روشن است که این بدان معنا نیست همانگونه که امروزه هم از جانب بخشی از بازماندگان و علاقمندان حرفه ائی «جنگهای چریکی» عنوان میشود، که مبارزه مسلحانه در همه شرایط جامعه « جاویدان» است. تغیر و تحول در شکل مبارزه از تغیر شرایط و وضع جامعه ناشی میگردد و مطلق کردن یک شیوه مبارزه و یا «لعن» کردن شیوه مبارزاتی دیگر در جامعه برخوردی سطحی، کجروانه و در نهایت امر باستبداد و وابستگی می انجامد.( تخلیص شده از سر مقاله نشریه ـ جمهوری ایران ـ شماره ۲، اول تیرماه ۱۳۶۱).
۴۵۲۷۷ - تاریخ انتشار : ۱۴ ارديبهشت ۱٣۹۱       

عنوان : در بر همان پاشنه میچرخد
سرکار خانم سهیلا وحدتی محترم!
من اما گمان میکنم با اینهمه راه طی شده اکنون که ۱۲ سال هم از قرن ۲۱ میگذرد کماکان ضعفی بسیار اساسی داریم و ان نیست جز فقر مزمن نظری و تبعاجوگیری و راه افتادن دنبال کسانی که ذهنیتمان را با قدرتشان میسازند.
ان شیفتگی خرده بورزوازی جوگیر به تعبیر خاصشان از قهرمان تا این تقدیس مد البته کمی قدیمی شده به عدم خشونت و پیگیری لذتها و عادتهای زندگی طبقه متوسط همه دو روی یک سکه هستند در این خصوص اصلا چیزی عوض نشده.
شما برای اثبات هسته اصلی ایده تان تقلیلی بسیار عیر ماهرانه به خرج میدهید برای نمایندگی جنبش چریکی چرا مثلا رفیق جزنی را مثال نزدید؟ با این تصویری که ساختید تطبیق نداشت؟ او هم ازدواج کرده بود و هم سبک زندگیش با ترسیماتتان نمیخواند . اگر قصد نقد و نفی شیوه مبارزاتی مسلط در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ را دارید با این شیوه تقلیل گرایانه و ژورنالیستی و بهره گیری از احساسات بر انگیخته شده مخاطبان روزنتی مثل اخبار روز از حکم ناروای زندانی شدن این دو انسان بسیار محترمو در خور ستایش ( خانمها نسرین ستوده و نرگس محمدی)البته نمیتوانید طومار نفی و بطلان سایر شیوه های به زعم شما مطرود مبارزه را در هم پیچیده بینگارید.
فعلا که چیزی عوض نشده نه سطحی بودن و جوگیری به اصطلاح کوشندگان کمی تاقسمتی سیاسی نه شیوه های بطلان و طرد مخالفین چپ هنوز در بر همان پاشنه میچرخد.
ضمنا اول ماه مه را به همه زحمتکشان جهان و کوشندگان بهروزی انسانها تبریک میگویم.
۴۵۲۵۹ - تاریخ انتشار : ۱۲ ارديبهشت ۱٣۹۱