عنوان : درود
درود بر ش. احتشام زاده.
۴۵٨۲٣ - تاریخ انتشار : ۱۶ خرداد ۱٣۹۱       

عنوان : انتخابات آزاد نقطه صفر پروسه مردم سالاری ست
همین ۲ سال پیش ، بیش از ۸۰ در صد از واجدین شرائط شرکت در انتخابات به پای صندوق ها رفتند و اکثریت آنها میخواستند تا احمدی نژاد دوباره انتخاب نشود. به حرف رضا پهلوی و مخالفان طرفدار مشی تحریم اعنتا نکردند ! راستی ، مگر بهتر از آن هم می شد چهره کریه حکومت را به جهانیان نشان داد ؟ مگر بهتر از آن می شد از سر تا پای حکومت را شکافت ؟ تازه آن ۲۰ در صدی که شرکت نکردند معلوم نیست چرا در انتخابات شرکت نکردند و چه میزان از آنها طرفدارن مشی تحریم و شاهدوست یا طرفدار مجاهدین بودند .

همین دو سال پیش ، در تمام کشورهای جهان، اکثریت ایرانیان برای حمایت از مردم ایران، جانانه بپاخاستند و در اعتراضات کم سابقه ای و غرور انگیزی نشان دادند که برای آزادی و آبادی ایران از هیچ کوشش مفیدی دریغ نخواهند ورزید. این اجتماعات بی نظیر، تاکنون ، از نظر کمی وکیفی قابل مقایسه با هیچ تظاهرات دیگری در خارج از کشور نبوده ست . ولی حضور اقلیتی «تحریمی» در این اجتماعات با با چندتا پرچم، که اصرار داشتند نظم همه جا را بهم بریزند بحث انگیز بود . فقط تائیدی بر ورشکستی سیاسی آنها بوده ست. هیچ جریانی ادعا نکرد که قدرت بسیج بیشتری دارد. اکثر طرفداران انتخابات آزاد این اصل را قبول دارند که قدرت بسیج در انتخابات آزاد اندازه گیری میشود نه با تبلیغات بی بی سی و صدای آمریکا و امثالهم.

در همین اول مه ماه در تظاهرات و جشن کارگری استکهلم ، احزاب سوسیال دمکرات ، چپ و سازمانهای کارگری سوئد در میدانهای مرکزی شهر تجمع داشتند . حضور ۳-۴ نفر دوستان ایرانی در انتهای صف حزب چپ سوئد با پرچم شیر و خورشید «جلوه» ی خاصی داشت . البته تمرین دمکراسی اجازه میدهد که دوستان در صف چپ های سوئدی نیز مشغول مبارزه با «دگراندیشان » باشند. البته گروههای مختلف مردم و خانواده ها همیشه بر طبق رسومات تاریخی خود در کارناوال ها ی شادیِ بهاری باستقبال تابستان میروند. شهر استکهلم واقعا سرشار از شور و امید بود.

نتیجه : نه در مبارزات خارج از کشور و نه در داخل کشور، هیج نمود و نمادی از «رونق» سیاسی شاهدوستان بچشم نمیخورد. ولی «اشتهای» آنها برای فعالیت سیاسی زیادتر شده ست و دلیل آن روشن ست. موضوع جهانی ست.
اگر به مصر هم نگاه کنیم مردم به میدان تحریر آمدند و حماسه بپا کردندو انقلاب شد . ولی امروز مجلس مصر قلمروی اخوان المسلمین و سلفی ها می باشد و برای ریاست جمهوری نیز باز کاندیدای اخوان المسلمین و نخست وزیر مبارک بسمت قدرت خیز بر میدارند.
در لیبی هم وضع بد تر ست ، در باره ی تونس کمتر صحبت میشود. تَق ِ آن نیز در خواهد آمد.

تصادفی نیست که سر وکله ی پرویز ثابتی هم پیدا شده و رسانه های امپریالیستی به تمام پس مانده های رژیم گذشته امکان میدهند تا کنفرانس های خود را برخ حکومت مرتجع تهران بکشند تا بیشتر از آنها باج خواهی کنند . اینها که به رضا پهلوی «حقانیت » نمی دهد . در باره ی مسعود رجوی هم هر از چندی سوژه ای درست می کنند . اسرائیل هم که مرتب تهدید می کند. دیروز در باره ی انرژی اتمی در استانبول و بغداد مذاکره کردند و فردا در مسکو !

خب با این ماجراجوئی های جهانی آب از چک و چوکه مرتجعین راه افتاده ست. مگر رضاپهلوی از اخوان المسلمین کمتر ست ؟ همین فکر را پرویز ثابتی هم می کند و نمی خواهد از ژنرال شفیق عقب بیفتد. اینها که اهل انتخابات نیستند پس با تشنج آفرینی میخواهند بر موج سوار شوند.

چپ در هیچ کجای جهان در این دوره زمانه، بیش از چند در صدر از آراء را بخود اختصاص نمی دهد و با حوصله و بدون افتادن در دام بحران آفرینان
خردمندانه برای جهانی بهتر و انسانی به مبارزات عادلانه و بحق خود ادامه دهد.

انتخابات آزاد نقطه صفر پروسه مردم سالاری ست و پس از چند دوره با کار فراوان می توان باور مردم را به آموزش های عدالت خواهانه و انسان دوستانه مانوس نمود. در دنیا چنین اتفاق شریفی اتفاق افتاده و در ایران نیز تحقق خواهد یافت.
۴۵٨۱۴ - تاریخ انتشار : ۱۵ خرداد ۱٣۹۱