عنوان : پژواکی پسندیده، به آهنگی ناپسند
جناب آقای جهانفر
با سلام و خسته نباشید
چنین به نظر میرسد که کسانی چون آقای بنی طرف، مدتها است تفرقه افکنی بین مردم ایران و نفرت پراکنی قومی را، اصلی ترین وظیفه زندگی سیاسی خود پنداشته اند. شاید ایشان بوی کبابی را در فضای سیاسی ایران و جهان حس کرده اند و می خواهند با گذاشتن چفیه ای سرخرنگ بر سر، و گفتن سخنانی پیشامدرن و قبیله پسند، جایگاهی رهبر منشانه در میان بخشی از همتباران خود بیابند. تا مگر در روز حادثه، که هرگز فرانخواهید رسید، کسانی او را همچون چون سرداری بی سپا و "شیخ محمره"!! بر تخت نشانند.
من نوشته ارزشمند شما را در پاسخ به برخی نوشته های قومگرایانه ی آقای بنی طرف (آنهایی که من خوانده ام و آنهایی که شما نام برده اید)، خواندم و هیچ نیازی نمی بینم چیز دیگری بگویم. راستی اینست که در شرایط کنونی کشور؛ پراکندن چنین نوشته هایی؛ به سود هرکه باشد، به سود مردم ایران از هر قوم و زبان و به ویژه قومی که آقای بنی طرف خود را از رهبران آن می نمایاند؛ نیست. اما گاه باشد که اگر کسی زنگ شومی را به صدا در آورد، خاموشی در برابر آن پسندیده نباشد. نوشته ی شما، پژواکی پسندیده است، به آهنگی ناپسند و زیان آور. من در جایگاه یک شهروند ایرانی، از تلاش شما در تهیه و انتشار این نوشتارارزشمند، سپاسگزارم.
شاد و پیروز باشید
بهرام خراسانی
۴۶۲٣۶ - تاریخ انتشار : ۱۱ تير ۱٣۹۱