عنوان : کنشگران ملی- مذهبی خارج از کشور?????
اگر فردی یک "نظر" در مورد یک مقاله بنویسد و آن را با "اسم مستعار" درج نماید، نمیتوان به آن خرده گرفت (این شخص نظر خود را گفته و میخواهد پنهان بماند).

ولی هنگامی که فردی (یا افرادی) نظری را به اسمی "معنی دار" درج مینمایند، میتوان به آن ایراد گرفت.

این جنابان (خانم ها و آقایان "کنشگران ملی- مذهبی خارج از کشور") آیا اسمی هم دارند که اینگونه مقاله مینویسند؟
یا اینکه به دلایل "امنیتی" به این پنهان کاری دست میزنند؟

دلایل "امنیتی" نه فقط از طرف مخالفان مختلف حکومت اسلامی ایران میتواند که وجود داشته باشد ( که بعضن قابل درک است)، بلکه از طرف "قرار گاه های جنگ به اصطلاح نرم" جنایتکاران اسلامی نیز امکان وجودشان است.


آیا چاپ اینگونه مطالب "بدون نویسنده" از کیفیت یک روزنامه، مجله، کتاب، سایت اینترنتی و غیره به طرز قابل توجهی نمیکاهد؟؟؟؟؟
۴۶٨۵۵ - تاریخ انتشار : ۹ مرداد ۱٣۹۱       

عنوان : سید علی را ول کن پوتین را بچسب !
وطن ما ایران امروز در لبه پرتگاهی قرار گرفته و نیازی به باز شمردن و تکرار چرا ها و علتهای آن نیست ولی روی سخن من با اپوزیسیون واقعی و نه بدلی این نظام اهریمنی و دست نشانده بیگانه میباشد . از اوپوزیسیون واقعی و میهن دوستان اصل و نه بدلی انتظار میرود کمی منصفانه تر به شرایط خطیر و نابود کننده ایران توجه مبذول دارند و امروز روز رودروایستی از روسیه پوتین و لاواروف تزاری نیست ! واقعیت را باید در هر شرایطی و با صدای بلند فریاد کرد که این نظام از خود کوچکترین استقلالی و مشروعیتی ندارد که تصمیم گیرنده برای کشور باشد تمام دکترین و تصمیمات مهم در تمام زمینه ها خصوصا مسئله هسته ای و روابط با امریکا و غرب دقیقا از مسکو گرفته میشود و سپس به عوامل دست نشانده خود در تهران از جمله سید علی ابلاغ و آنها هم خواسته یا ناخواسته فرمانبری بی اراده میباشند . اوضاع سوریه و مربع مسکو تهران و پکن و دمشق امروز واضحتر از آن است که بتوان نقش مسکو را خصوصا در کشتار علنی ملت سوریه کتمان کرد این را توده های عرب در منطقه و جهان بخوبی دریافته اند ولی متاسفانه دستهائی در میان ایرانیان تلاش میکنند با نخ پوسیده ضد امریکائی و هیستری حاد گماشتگان پوتین در تهران این واقعیت را کمرنگ جلوه دهند و بیشتر به عوامل دست دوم روسها در تهران به امید اصلاحات آبگوشتی سر گرم کنند . اگر امروز روسها را از سیبل انتقاد ملت ایران با حقه و ندانم کاری دور کنیم دیر نیست که توفان سهمگین بر سر همه ایران باریدن گیرد و این توفان اینگونه نیست که دامان ما ساحل نشینان را در غربت نگیرد خصوصا هوادارن سنتی پوتین و روسیه تزاری را !
۴۶٨۴۷ - تاریخ انتشار : ٨ مرداد ۱٣۹۱       

عنوان : در رابطه با بینیه کنشگران ملی - مذهبی
رائط کنونی داخلی ایران و فضای سیاسی نظامی منطقه ، لحظه به لحظه آهنگ زنگ خطر را در گوش هر ایرانی وطن دوستی طنین انداز می کند اما متأسفانه از بیانیه‍ی کنشگران ملی / مذهبی های خارج از کشور ، چیزی دستگیرم نشد که « ... جدال اصلی و پنهان قدرت، میان جناح راست اقتدار گرای امنیتی نظامی مسلط بر ایران و جریان راست مسلط بر جهان است....» است و در حالی که « ...دول مسلط جهانی نیز گویا تمایلی به حل و فصل منطقی این مسئله ندارند و بیشتر به دنبال گذر زمان و اجرای تدریجی نقشه‌ها و برنامه‌هاشان پس از یکسره کردن سرنوشت سوریه هستند… » راه حل چیست و وظیفه‍ی هریک از طرفهای دینفع در این میان « ملت ایران / جریان راست مسلط بر جهان /

جناح افراطی حاکم بر ایران » کدام است ؟ از این بیانیه چنین پیداست که جریان راست مسلط برجهان تصمیم گرفته است بهر قیمتی بعد از سوریه به سراغ ایران بیاید و ایران را نیز در برابر خواسته خود مجبور به تمکین نماید. جناح افراطی حاکم بر ایران نیز به دلیل منتفع بودن از منافع مافیائی ، حاضر شده است در دو جبهه‍ی داخل دربرابر مردم از یک سو و جریان راست مسلط جهانی از دیگر سو مقابله نماید . مردم ایران هم که بخشی از آنان بدنبال آزادی های سیاسی هستند با قبول محرومیت های مختلف از زندان و محرومیت از تحصیل و محرومیت از شغل و غیره برای خواست های خود باید هرروز هزینه های هنگفت خواسته های خود را بپردازد. پس این سوال باقی می ماند که چگونه ایران باید بماند؟تقویت ملت ؟ و اگر پاسخ آری است ، چگونه ؟تقویت جناح افراطی حاکم بر ایران ؟ اگر پاسخ آری است چه جریانی حاضر است جناح افراطی حاکم بر ایران را برای حفظ ایران تقویت کند ؟ می ماند درخواست از جریان راست مسلط جهانی؟ برای حفظ ایران .این جریان مسلط هم بنا بر گفته‍ی بیانیه جز تسلیم ایران به چیز دیگری نمی اندیشند « ...دول مسلط جهانی نیز گویا تمایلی به حل و فصل منطقی این مسئله ندارند و بیشتر به دنبال گذر زمان و اجرای تدریجی نقشه‌ها و برنامه‌هاشان پس از یکسره کردن سرنوشت سوریه هستند…»

راه حلی که کنشگران ملی / مذهبی خارج از کشور برای رفع نگرانی و حفظ ایران ارائه می کنند چیست؟ کدامیک از سه طرف این بحران باید کوتاه بیاید؟ ملت ایران ؟ جریان راست مسلط جهانی ؟ و یا حاکمیت ایران ؟ بیانه در عین حالی که به چند دور مذاکره میان ایران و کشور های مدعی اشاره می کند ، بیان می دارد « ..

در چند دور مذاکرات اخیر هسته‌ای هر چند علائمی از حرکت به سمت حل این مشکل که برای حاکمان مطلق‌العنان مسئله اصلی است، مشاهده گردید ؛ اما متاسفانه عزم جدی در حاکمان ایران برای بازگشت از مسیر ماجراجویانه وضدملی در پیش گرفته شده در رابطه با انرژی هسته‌ای – علیرغم همه هشدارها و انذارهای درون و بیرون نظام – وجود ندارد، ...» به این مساله اشاره نمی کند که چرا توافقات استامبول ، از سوی جریان مسلط راست جهانی در بغداد پی گرفته نشد و این عدم پی گیری را صرفا" به نبود اراده‍ی جدی در حاکمان ایران ارجاع می دهد.« ... اما متاسفانه عزم جدی در حاکمان ایران برای بازگشت از مسیر ماجراجویانه وضدملی در پیش گرفته شده در رابطه با انرژی هسته‌ای – علیرغم همه هشدارها و انذارهای درون و بیرون نظام – وجود ندارد،...» و در پایان من متوجه نشدم که با توجه به اینکه مسأله‍ی اصلی ما آزادی است ، جای ما در میان این سه رأس مثلثی که بیان کردم کجاست؟ و از چه برنامه و راهکاری باید استفاده کنیم که جناح افراطی حاکم بر ایران را به عقب نشینی واداریم و حقوق پایمال شده‍ی خود را بدست آوریم ضمن اینکه استقلال کشور را در برابر زیاده خواهی های جریان راست مسلط جهانی از دست ندهیم.
۴۶٨۴۰ - تاریخ انتشار : ٨ مرداد ۱٣۹۱