عنوان : ولی چه سود!
اقای روحانی می فرمایند: «درگیرشدن جمهوری اسلامی در مناقشه اعراب و اسرائیل به رویای فلسطینی ها برای ایجاد میهن فلسطینی یاری نرسانده اما میلیاردها دلار از ثروت ملت ایران را بر باد داده و دشمنی اسرائیل و متحدان اش را علیه ایران برانگیخته است.»
می اندیشیم و می نویسیم و یا همین طوری می نویسیم که چیزی نوشته باشیم؟
دشمنی امپریالیسم امریکا و دیگر متحدان اسرائیل پرونده ای دیرین دارد:
مثلا کودتای ۲۸ مرداد و کشتار هزاران تن از فرزندان مردم که بزرگترین گناه شان پارسایئ بود.
مثلا تحمیل حکومت مستبد پهلوی بمدت ۲۵ سال و سرکوب هر چه سرکوب شدنی بود.
ج. ا. هنوز واقعا تثبیت نشده بود که امپریالیسم امریکا و متحدانش صدام را به جان مردم ایران انداختند و تا دل شان خواست خون ریختند و عملا خمینی را تحکیم کردند.
پس عدم نیل ملت فلسطین به بازپس گرفتن خاک غصب شده خویش، هم بطرزی از طرزها تقصیر ج. ا. بوده.
قبل از تشکیل ج. ا. ملت فلسطین شانس بیشتری برای این به اصطلاح رویای خیوش داشتند؟
می توان سطر سطر این جور نوشته ها را تحلیل کرد و نویسنده ناندیشنده را پرسش باران. ولی چه سود!
۴۶٨۷۵ - تاریخ انتشار : ۱۱ مرداد ۱٣۹۱