از : میم نون
عنوان : گذار جهان گرسنه و گیج از پستوهای زمستانی
این شعر یوسف صدیق ـ فی نفسه ـ بسیار غنی و غول آسا ست.
شاید بلحاظ محتوا، بهترین شعر ایشان باشد که من خوانده ام.
حریفی می گفت:
«هرگز دلم نمی خواهد که پیر نباشم و به ایام پار برگردم.
پیری استغنائی غریب دارد که در جوانی یافت نمی شود.
در جوانی چه بسا کمیت بر کیفیت غالب است و در پیری کیفیت بر کمیت!»
ارزیابی چنین اشعاری ـ آنهم پس از یکبار خواندن شان ـ کار عاقلانه ای نیست.
این شعر بهتر است که ذره ذره جذب و هضم شود و بعد مورد تحلیل همه جانبه قرار گیرد.
افشانه؟
به معنی بذر آمده است؟
عمر شاعر دراز باد
۴۶۹۶۵ - تاریخ انتشار : ۱۵ مرداد ۱٣۹۱
|
