عنوان : ضد کمونیستها دشمنان آزادی و دموکراسی...
طبقه ی کارگر پرچمدار مبارزه برای دموکراسی

"تعمیق دموکراسی و کشش به سمت طبقه کارگر شرط تضمین هرحقوق دموکراتیک دیگری است. ولی برای کشیدن کارگران به مبارزه باید از حقوق آنها دفاع نمود . باید پذیرفت که طبقه ای به نام طبقه ی کارگر وجود دارد،باید پذیرفت که مبارزه ی طبقاتی وجود دارد، باید پذیرفت که خصوصی سازی، لیبرالیسم دشمن طبقه ی کارگر است. باید پذیرفت که جامعه باید به سمت سوسیالیسم پیش رود. باید پذیرفت که بورژوازی دشمن کمونیسم و هواداران کارل پوپرها و اندیشمندان ضد کمونیست،دشمنان مردم ایرانند . باید هویت طبقه ی کارگر را به رسمیت شناخت، پذیرفت که ثروت جامعه ناشی از بهره کشی از طبقه ی کارگر است. تنها با این دید است که می شود با طبقه ی کارگر پیوند بر قرار کرد و برای تحقق دموکراسی مبارزه کرد.
همه ی کسانی که هم و غمشان این شده که خطابه های بالا بلند ضد کمونیستی امضاء کنند و افکار روشنفکران گمراه را بر ضد کمونیستها و هواداران طبقه ی کارگر و دیکتاتوری پرولتاریا بسیج کنند، بدترین مستبدین هستند که هرگز قادر نخواهند بود کار مبارزه ی دموکراتیک را به پایان برسانند. همه ی آنها که به پرولتاریا نه به مثابه ی طبقه ای مستقل که باید حزب خودش را داشته باشد نگاه کرده بلکه پرولتاریا را چرخ پنجم بورژوازی می دانند دشمنان دموکراسی در ایران هستند. همه ی آنها که می خواهند با تکیه بر جنبش سبز از بالای سر پرولتاریا و بدون حضور پرولتاریا دموکراسی مذهبی یعنی دموکراسی بین خودشان را در گفتمان های مذهبی خویش به وجود آورند، مستبدهای کلاشی هستند که نه هوادار کارگران هستند و نه از دموکراسی دفاع می کنند. همه ی آن روشنفکران توبه کاری که شکنجه نشده از مارکسیسم توبه کردند و کارل پوپرها را ذکر گرفتند و هر روز و هر شب قبل و بعد از غذا و قضای
حاجت انزجار خویش را از خشونت مردم و نه خشونت حاکمیت ابراز می دارند و هوادار دموکراسی سلطنت طلبی شده اند بدترین مستبدینی هستند که با اوج مبارزه و تشدید تضادها باید ماهیت خویش را نشان دهند و قادر نخواهند بود به بندبازی سیاسی ادامه دهند.
تشدید مبارزه، خطوط جبهه ی انقلاب و ضد انقلاب را روشن می کند . باید از اعتصاب کارگران برای حقوق دموکراتیک حمایت کرد، باید از آزادی احزاب به ویژه احزاب کارگری و کمونیستی حمایت کرد، باید از آزادی مطبوعات به ویژه مطبوعات کمونیستی حمایت کرد، باید هوادار آزادی همه ی زندانیان سیاسی و به ویژه زندانیان کمونیست بود که بیش از همه ی زندانیان در اسارت بورژواها و مستبدین بوده اند.برخورد به کمونیستها معیار روشن ماهیت دموکراتیک جریانها و یا افراد است. جنبشی که چنین دیدی،چنین برداشتی از مبارزه و برخورد به طبقه ی کارگر نداشته باشد قادر نیست طبقه ی کارگر را به صحنه بکشد و به عنوان متحد وی عمل کند. این جنبش خودش در مبارزه ی دموکراتیک منزوی می گردد.در دنیای امپریالیسم هرگز نمیشود مبارزه ی دموکراتیک را بدون پیوند زدن آن با مبارزه ی ضد امپریالیستی و بدون توجه به بسیج طبقه ی کارگر به پیش برد. این یکی از نقاط ضعف جنبش طبقه ی مرفه و متوسط کنونی جامعه ی ایران است که به جنبش سبز معروف شده است."
*
۴۷۱۱۶ - تاریخ انتشار : ۲۰ مرداد ۱٣۹۱