عنوان : فاجعه انسانی تازه در راه هست
نویسنده و مترجم این مقاله یا از بقدرت رسیدن احزاب اسلامی هیچ نمیدانند و یا طرفدار حکومت های اسلامی هستند. آخر چگونه میشود از نیرویی که هنوز بقدرت نرسیده مخالفانش را به تائید از قوانین اسلامی سلاخی میکنند (درحالی که داد و فرباد الله اکبرشان هوا را مسموم میکند) حمایت کرد و نام آن را "انقلاب" گذاشت؟ به نظر میرسد بعد از مسموم کردن لغاتی نظیر سوسیالیسم، چپ، دمکرات و ... این بار سعی در به لجن کشاندن لغت انقلاب هستند. یک بار در ایران انجام دادند، زیر دهانشان مزه کرد، رفتند در تونس، لیبی، مصر تکرار کردند و بیشتر به مزاقشات ساخت حال نوبت سوریه هست. اگر حکومت وحشی سوریه مخالفین اش را زندان و شکنجه و اعدام میکند، حکومت "انقلابی" مورد نظر نویسنده و مترجم با رسیدن بقدرت همانند حکومت خلف اش ، جمهوری اسلامی، روزانه بساط اعدام و شکنجه را برپا خواهند کرد. بسیار مایلم این "استاد" دانشگاه آنموقع هم در وصف "انقلابیون" سوری بلبل زبانی میکند و د رخدمت آنها میرود یا نه؟ بنطر میرید برای بسیاری ، تجربه امری است احمقانه و نباید هیچگاه از تجربه درست آموخت.
۴۷٨۵۴ - تاریخ انتشار : ۱۴ شهريور ۱٣۹۱       

عنوان : مبارزه همه چیز هدف هیچ چیز
اینکه یک حکومت مذهبی را بر یک حکومت سکولار (با همان ماهیت) ترجیح دهیم، چون توده ها از مدرنیزم هم به همان اندازهٔ دیکتاتوری زده شده اند... سئوال برانگیز است.
اینکه این «انقلاب» رهبری مشخص ندارد و جوانان پیشرو ضد همهٔ احزاب آن را پیش می برند خواست اندیشی است. در جنگی با این ابعاد و درجهٔ سازماندهی و آموزش نمی تواند سازماندهی مشخص ستادی، آموزش متمرکز و تدارکات وسیع تسلیحاتی وجود نداشته باشد. همهٔ منابع خبری هم گزارش های مشابهی از این امر داده اند. سئوال اینجاست که چرا این آکادمسین فهیم و دلسوز چنین مسئله ای را کتمان می دارد.
ناتو به طور مشخص خواهان مداخلهٔ نظامی بوده است. چند بار هم زمینه سازی های لازم را کرده و طرح هایی را به شورای امنیت سازمان ملل برد ولی نتوانست مصوب کند. چرا گفته می شود خواهان مصالحه ای مانند یمن است. آیا آمریکا از مخالفان یمنی هم پشتیبانی تسلیحاتی کرد؟ آیا پشتیبانی رسانه ای از «انقلابیون» سوریه و جنایت های رژیم در مورد یمن هم عمل شد؟ آیا طرحی را به شورای امنیت بردند؟
چرا مدافعان قبلی این رژیم حتی وقتی که سیاست های «رفاه» برای مردم داشته محکومند (بسیار هم ضعیف اند و نقش چندانی هم در حکومت ندارند) اما از متحدان مزدور «انقلابیون» نظیر القاعده که از ترکیه و کشورهای عربی به سوریه اعزام می شوند، نامی به میان نمی آید.
چرا باید صحنه را تا آنجا ساده کرد که به یک کاریکاتور مضحک تبدیل شود.
در اینکه رژیم اسد رژیمی دیکتاتوری است تردیدی نیست.
قطعا هم باید از خواست مردم برای آزادی و صلح در سوریه دفاع کرد.
اما آیا چنین مواضع مغشوشی را صرفا به دلیل اینکه ضد کمونیست هاست باید روی سر بگذاریم حلوا حلوا کنیم تا چپ مستقل نام بگیریم؟
۴۷٨۱۰ - تاریخ انتشار : ۱۱ شهريور ۱٣۹۱