عنوان : فرزندان غیرتمند، دلیر و دلسوز ایران زمین، بر خیزید و این دستان غارتگر و جنایتکار را قطع کنید.
این فاجعه ملی اقتصادی برای زندگی مردم پایین دست ویرانگر است. برای کارگری که در تهران چهارسد هزار تومان حقوق می گیرد، و برای یک اتاق و آشپزخانه ای کوچک که بسیار گاه گوشه ی اتاق آشپزخانه است، نیمی از حقوق خود را می پردازد؛ ادامه ی این وضع نابود کننده است. زیرا میزان حقوق کارگر مانند حقوق و مزایای مسئولین بالا با تورم تغییر نمی کند؛ بلکه اول هر سال تعیین می شود و در طول سال ثابت می ماند. در ضمن کار گران و زحمتکشان عموماً از مزایایی بر خوردار نیستند، تا کم و زیاد شود. مزایا و بخصوص مزایای ویژه فقط مال از ما بهتران است. و این به غیر از رانت خواری ها، دزدی ها و رشوه خواری ها است.

نکته: البته همه مسئولین دزد و رشوه خوار نیستند. ولی تقریباً تمامی مسئولین رانت خوار و دارای مزایا و مزایای ویژه هستند.

آنهایی که در این سی و سه سال، آنقدر در خانه ها و بانک ها پول انبار کرده اند که دیگر حساب دستشان نیست؛ طبیعی است برای چنین افرادی خریدن دلار ۱۲۰۰ تومانی با ۳۵۰۰ تومانی هیچ فرقی نمی کند. حتی اگر دلار ده هزار تومان و بیست هزار تومان هم بشود، آنها فشاری را احساس نخواهند کرد. یعنی هیچ فرقی برایشان ندارد۱. حتی اگر دولت تمامی دارایی ارزی خود را به بازار ببرد باز آنها توان خریدن همه ی آن را دارند. یعنی می توانند در هر شرایطی به شکل مصنوعی کمبود ارز ایجاد کنند. زیرا پول های کلان در ایران امروز گاو صندوق ندارد، بلکه انبار دارد.

اما برای دانشجو، بیمار و ... که باید فوری کشور را ترک کند، این وضعیت، کمر شکن به معنی واقعی کلمه است. و تورم داخلی را نیز بر علیه کارگران، زحمتکشان و طبقه ی متوسط به شکل غیر طبیعی و بی سابقه ای افزایش خواهد داد. به قول شاعر انترناسیونالیست و ایراندوست ما، یعنی: «قطره قطره مردن، و شب جمع را به سحر آوردن»۲

ایران ملی خیز! ایران چپ خیز! ایران کهن و عدالت خواه! ایران دارای فرزندانی چون امیر کبیر، ستار خان، ارانی، مصدق، شریف، مرضیه، مهرگان، رحیمی، سحابی ها و ... بر خیز و این دستان غارت که پول ملی را به فاجعه کشانده اند؛ یعنی به قمار خانه ی سود جویی بی حد و مرز خود برده اند، قطع کن!

زیر نویس ۱ - حال برای بعضی از عزیزان خواننده این سئوال پیش می آید که آیا این غارتگران، یعنی دارندگان انبار های پولِ بی ارزش شده، خودشان در صف خرید دلار می ایستند؟
نه، دلار آنها سفارشی به دستشان می رسد، و عده ای نیز نوچه ی دلار خر دارند. به همین دلیل اگر هرچه بیشتر دارایی ارزی رو شود، آنها نیز به همان میزان بر نوچه ها می افزایند و بیش از پیش پول رو می کنند. در نتیجه، مبارزه با این دزدان بزرگ و در ایران بسیار "محترم"، عملاً ممکن نیست.
چرا محترم؟
برای اینکه این غارتگران میهن و انبارداران پول، اغلبشان تاجر و حاج رفته اند، و بجای نام واقعی، حاج آقا صداشان می زنند. در کار های "خیریه" نیز همیشه پیش قدم هستند، شام و نهار می دهند. و به این وسیله نام خود را بر سر زبان های مردم گول خورده و غارت شده و اینک محتاج لقمه نان می اندازند.
پس، در شرایط کنونی، شعار مبارزه با این جماعت فقط در حد یک شعار باقی می ماند.
در ضمن همین جماعت خائن به میهن، باعث خواباندن بسیاری از صنایع میهنی، مثل پارچه بافی و ... شده اند.
با این دزدان بی رحم تا بُن جان، مبارزه ممکن نیست، مگر دولتی به راستی مردمی بر سر کار آید. یعنی غارتگران سرمایه ی ملی اگر بدانند که با آنها شوخی ندارند، و با رشوه نمی توان راه باز کرد، نمی توان با "ولخرجی" برای دولت و "بزرگان" برنامه ریخت، فقط و فقط در این حالت است که عقب خواهند نشست.
و چننین دولتی - دولت ملی - هم وقتی در ایران زمین روی کار آمد؛ به قول دانای بزرگ شیراز:
شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت

زیر نویس ۲ - از شعر بابی سندز سیاوش کسرایی
۴٨۵٨۴ - تاریخ انتشار : ۱۱ مهر ۱٣۹۱