عنوان : شاه سلطان حسین
" ماتیاس شولت ادّعا نمود که در منشور کوروش هیچ مطلبی درباره حقوق بشر نوشته نشده و در تلاش برای اثبات ادّعاهای خود به نقل قول‌ها و تحلیل‌هایی از دکتر کلاوس گالاس (باستان شناس سرشناس آلمانی) و پروفسور یوزف ویزهوفر (پژوهشگر و استاد تاریخ ایران باستان) و دکتر هانس پیتر شاودیگ (باستان شناس و پژوهشگر تاریخ مشرق زمین) استناد و سازمان ملل را به سهل‌انگاری در یافتن حقیقت منشور کوروش متهّم کرد.".
"علاوه بر نویسنده مقاله اشپیگل، خانم پروفسور «امیلیه کوهرت»، پروفسور ویلفرد جی لمبرت، پروفسور «روت»، «پروفسور ژوزف ویشفر»، «دی کویته ویله» و...(آنها نیز) بنوعی بزرگنمایی ها در مورد کورش را زیر سوال برده و به منشور وی با دید انتقادی نگرستند".

کسی به قطع نمیداند که ۲۵۰۰ سال پیش چه وقایعی رخ داده است و جز چند گل نوشته و سنگ نوشته مدرکی در دست نیست اما امروز ما میدانیم که "عقده " تاثیر زیادی در گفتار و رفتار و کردار و تفکر انسان دارد. این خانمها و آقایان آلمانی که احتمالا بعضی در دوران هیتلر زنده و شاید فعال هم بودند بهتر بود بجای کشف حقیقت در گورستان های خاور میانه ، هم خود را صرف کاوش در ریشه یابی وحشیگری های هم وطنان خود میکردند که در قرن بیستم دو جنگ جهانی را سبب شدند و اگر کورش یکی کشت اینها هزار کشتند. متهم کردن کورش به خونریزی دامن آنها را پاک و روی آنها را سپید نخواهد کرد.

اما در باره ما ، چرا باید خود را به " افسانه " ها سرگرم کنیم. افتخار ثبت شده در تاریخ ما شاه سلطان حسین است که آزارش به موری هم نرسید و باید سرمشق دنیا در صلح دوستی و حقوق بشر بوده و مجسمه او در سرسرای سازمان ملل نصب گردد!
۴٨۹۷۵ - تاریخ انتشار : ۱ آبان ۱٣۹۱