عنوان : اتحاد چپ علیرغم حصارکشی بین چپ فراتر از دیگر تلاش های اتحادی می رود ؟
جامعه فعالان سیاسی و علاقمندان چپ در کمتر از دو ماه بعد از انتشار« فراخوان برای مشارکت ... تشکل بزرگ چپ » بار دیگر « برنامه پیشنهادی برای پیشبرد پروژه شکل دهی چپ بزرگ » را خواندند. در ارکان برنامه ساختاری ، ترکیب و انتخاب تعداد اعضا و چگونگی کار در روند شکل گیری پروژه آمده بود و محور شگفت آفرین ، برنامه مزبور « جدول زمانبندی » مبنی بر چشم انداز ۱۸ تا ۲۴ ماه بود . هر بیننده که محورهای فرخوان ( یا منشور ) و برنامه پیشنهادی ( یااساسنامه خام ) را خوانده بدون شک ،به عناصر شتابزدگی و سکتاریسم سران متحد پی برده است . فراخوان که در آمد آقای مبشری آشکار ساخت که پراکندگی چپ معلول ناروشنی چهره چپ است . آقای تابان نیز از « گفتمان مشترک » استقبال کرد و نگرانی خود از درغلطیدن از گفتمان مشتر ک به « گفتمان من » را بیان داشتند .لیکن توصیه ها در داغی احساسات متحدین بلاثر شدند . جمعی از شورای موقت سوسیالست ها استعفا دادند که آژیری بود که دوستان وقعی نگذاردند . اما آنان قبلا زمینه سازی « خطوط مشترک ؟» را { به تعبیر طراحان فراخوان } توسط سه جریان { البته ۳ سازمان } تصویب کردند تا دریچه گفتگو و همکاری را بروی گرایش با پیشینه و برخوردار از حمایت در داخل کشور بسته بودند . خطوط مشترک فراخوان در ردیف۱ تاکید دارد بر« گسست از سیستم فکری و عملکردی " سوسیالیسم واقعا موجود" » دقیقا بخش عمده پیکر نحیف چپ پراکنده را نشانه گرفته بود و آماده شلیک . شاید دوستان خواهان شکل دهی چپ بزرگ نمی دانستند که تاکید بر ردیف مزبور نه تنها پاشنه آشیل فراخوان خواهد شد بلکه در وهله نخست همین نیروی اجتماعی چپ موجود را از این هم که هست محدودتر و کوچک و نحیف تر می کند .بنابراین حصارکشی پیرامون اتحاد حاکی از خصلت « من رهبری » و ناشی از منش سکتاریستی دوستان سه سازمان مزبور بود . خطوط مشترک با همان ردیف ۱ خطوط مشترک مانیفست خود را اعلام کرده بود ، بنابراین بنظر من ، نپیوستن عناصر شاخص چپ پیش از اینکه ناشی از بغض و حسد به حرکت متحدین باشد ؛ برآمد فهم رئال و واقعی از بی اثر بودن گفتگو بعنوان گرانیگاه همکاری و دیگر تجلیات اتحاد بود . رفقا با حصارکشی در خطوط مشترک و دیگر ابهامات فراخوان شتابزده به تدوین برنامه پیشنهادی با جدول زمانبندی ۱۸ تا ۲۴ پرداختند . گرچه برایشان آرزوی پیروزی در راهشان دارم اما نمی توانم دغدغه خود نسبت به فرجام عمل سیاسی شتابزده شان را بیان ننمایم . دوستان اتحاد جمهوریخواهان با وجود عناصر شاخص و باسابقه که در پرتو آنها توانست حدود ۱۱۰۰ نفر از فعالان سیاسی در سطوح مختلف همراه خود نمایند چنانچه در همایش اول در ژانویه ۲۰۰۴ // ۷۰۰ نفر شرکت کننده را میزبان بودند . اما در همایش دوم و بقیه همایش ها هیچگاه نتوانست بیش از ۱۵۰ شرکت کننده را تا پایان همایش همراه داشته باشد . آیا منشور اتحاد جمهوریخواهان با آن خطوط مشترک و مشرب پلورالیستی توانست عملکرد موفقی در کارنامه ۹ ساله خود ثبت کند ؟ { به مقاله مریم سطوت قبل از برگزاری همایش ۵ مراجعه شود } پس واحیرتا از متحدین که خود به سنگ خود جام خود می شکنند . بازهم علیرغم مستندات خود آنان که دغدغه زاست برایشان ْرزوی موفقیت دارم .
۵۰۴۹۴ - تاریخ انتشار : ۶ دی ۱٣۹۱       

عنوان : برنامه ای که شمیم اتحاد و یگانگی را دراین گام ابتدایی ، در ضمیر خود داراست .
آن چه امروز در سرزمین ما می گذرد ، صرف نظر از یک سو نگری حاکمان ، نبود آزادی ، رواج فساد ، و در یک کلمه دیکتاتوری مطلق . شتاب وهم انگیز ودرغلطیدن ، بدون محاسبه در اجرای سیاستهای صندوق بین المللی پول و بانک جهانی است که می تواند ما را بیش از پیش تهی از همه دستاوردهای به دست آمده در عرصه های تولید و اقتصاد نماید . بنا براین نیاز این ملت به نیروهایی که نگاه چپ را در عرصه اقتصاد سیاسی پرچمدارند . یک ضرورت فوری است . این ضرورت از نگاه سایر هموطنانی که دل در گره عشق این ملت بیدار دارند نیز دور نیست . من با این که منتقد فراخوان تشکل بزرگ جنبش چپ در اعلامیه قبلی بوده ام . در متن برنامه پیشنهادی پیش رو ، دریچه هایی از آگاهی و نگاه درست به کار های عظیمی را که قصد انجام آن را دارید ، به عینه می بینم . ضرورت این اتحاد گرچه شاید دیر باشد . اما همین که این ضرورت امروز به نقشه را ه پیوند می خورد ، قدم بزرگی است . این گونه که پیداست حتی دست اتحاد به سوی دیگرانی که آزادی و عدالت اجتماعی را در برنامه های رهایی از این وضعییت برگزیده اند ، قابل قبول به نظر می رسد . گریز از پیوند های زود هنگام با آلتر ناتیو سازان معلوم الحال اگر خط قرمز آینده نگری این پروژ ه نباشد . قادر به جذب خیل عظیمی از جوانان آگاه ، زنده و بیدار را در درون ایران نخواهد یافت . به امید ادامه دیدگاه درستتان به همراه تلاش پیگر در این ارتباط .
۵۰۴۵٨ - تاریخ انتشار : ٣ دی ۱٣۹۱