از : احمد سعادتی
عنوان : ما ایرانی هستیم و بوده ایم
با نظری اجمالی به مقاله شما متوجه انتقاد شما به دیدگاه تمام آن ایرانیانی که به هویت ملی خود اصرار دارند شدم.
در مورد نام ایران در مقابل نام پارس یا پرشیا (در انگلیسی), باید بگویم هرکس که شاهنامه را خوانده است میداند که نام کشور ما از دیر زمان ایران بوده است نه پارس چرا ایران و نه پارس؟ اول اینکه ایران سرزمین اقوام گوناگونی همچون پارسها, کردها, آذریها, بلوچ, لر, خوزستانی, ترکمن, بختیاری, قشقایی, گیلگ و ..... است پس نام ایران و ایرانی در تضاد مستقیم با هر گونه نژاد پرستی است. و نامی است که ما آنرا میخوانیم نه نامی که بیگانگان به آن نهادند.
نکته دوم اشاره به اصرار ایرانیها به هویت ملی یا ایرانی خود است. البته با توجه به تاریخ یکی دو قرن گذشته از دید بیگانگان (منظور من تنها خارجی ها نیست چون خیلی از روشنفکر نمایان ما از هر بیگانه ای بیگانه تر هستند یا بهتر بگویم که حمال عقاید همان بیگانگان هستند) چندان مایه فخر نمی تواند باشد. چون ایران قاجاریه نکته ای برای افتخار کردن نداشته است. ولی اگر به تاریخ ایران در کلیت آن نظر کنیم میبینیم که اگر ایرانیها گذشته و هویت خود را میخواستند فراموش کنند بعد از حمله اسکندر میبایست فرهنگ و زبان یونانیها یا مقدونیها را میپذیرفتند و خود را یونانی یا مقدونی میخواندند. و یا بعد از حمله اعراب خود را عرب مینامیدند. همچون مردم مصر, سوریه, لبنان و کلاً ملتهای شمال آفریقا و شرق عراق. و یا بعد از حمله مغولها و ترکها خود را ترک مینامیدند مانند مردم ترکیه.
اگر امروز که اشغالگریها یا با ایدئولوژی های نوین ساخته شده در اروپا و یا با باورهای مذهبی به روز شده هست چه باک که ایرانیان اصیل را با نامهای چون ناسیونالیست و فاشیست بخوانند. در زمان اشغال اعراب ایرانیانی که به ملیت خود بیش از مذهب خود تکیه داشتند شعیبیون میگفتند. چه ما را ناسیونالیست یا شعیبی بخوانند ما ایرانی هستیم با هویتی معلوم و ثابت. البته به آنچه هستیم اعلام و اصرار داریم. این نه نژاد پرستی است و نه برتری جویی و یا فاشیسم.
ما اینیم که هستیم.
۷۰۷۶۴ - تاریخ انتشار : ۱۱ آبان ۱٣۹۴
|
