عنوان : خودکامگی در تحلیل
خود کامگی در تحلیل و ارزیابی و صدور احکام غیر مستند و بی پایه و اساس در رابطه با استبداد دینی و ولایت فقیهی و وابستگان آن، رفسنجانی و اصلاح طلبان در این مقاله مشهود است که نمونه های آن را که هیچ دلیلی در اثباتشان ارائه نشده و بنحوی دلبخواهی صادر شده اند در اینجا کپی می کنم :

«انتقادهای فعلی اصلاح طلبان به دستگاه سیاسی حاکم بیش از آنکه از وفاداری به خواست اصلاح وضعیت موجود برخیزد، در حسرت آنان بر از دست رفتن روزگار خوش گذشته ریشه دارد. شاید یکی از دلایل حسرت خوردن بر گذشته به دلتنگی افراد برای روزگاری برگردد که در آن جایگاه ممتازی داشته اند.»

«آیا امیرکبیر دوران [رفسنجانی] انضباط فکری اش را از دست داده است؟ باید گفت چنین احتمالی دور از عقل نیست.»

«با این حساب می توان احتمال داد هاشمی رفسنجانی با مطرح کردن ایده ی دولت وحدت ملی، به خاطراتش پناهنده شده تا باور واقعیت های خشن پیرامونش را به تأخیر بیندازد. تلاشی مذبوحانه برای بازسازی دورانی ...»

«می توان تصویر دقیق تری از ایده ی دولت وحدت ملی ترسیم کرد. نتیجه ی به دست آمده خواست هم زمان دستگاه سیاسی و مدافعان ایده ی دولت وحدت ملی در سرکوب، طرد و پس زدن جنبش سبز است.»

«باید ایده ی تشکیل دولت وحدت ملی را پیشنهادی دانست مبنی بر این که مصلحت اندیشان در سرکوب جنبش [سبز] با دستگاه سیاسی حاکم همراه خواهند شد.»

به نظر من، دولت وحدت ملی نه بدلیل طراحش آقای هاشمی رفسنجانی با آن کارنامه که همه می دانند، بلکه بدین دلیل که دولت وحدت ملی نیست و نمی تواند باشد، مورد نقد قرار دارد.
صدور احکام دلخواهانه توسط نویسنده مقاله بالا در حالی انجام شده که ادعا دارد «تقلیل تضادهای اجتماعی به مشتی تضاد عاطفی چهره به چهره میان افراد» انحراف از طرح درست مسئله است. خودکامگی در تحلیل و صدور احکام غیر مستند و بی پایه و اساس از طرف هر کس و نسبت به هر جریان، باید مورد نقد و نکوهش قرار گیرد. کسانی که این روش خودکامانه را حتی علیه استبداد دینی بکار می برند، در ان رابطه متوقف نخواهند شد و ان را در رابطه با دیگران نیز بکار خواهند گرفت. تا زمانی که ستیز و ویرانگری جای خود را به رقابت سیاسی ندهد، در بر همین پاشنه خواهد چرخید.
۵۰٨۶۷ - تاریخ انتشار : ۲۶ دی ۱٣۹۱