از : مارال سعید
عنوان : مهربانی
زنده باشی بانو، پر مهر و صمیمی نوشتی و من با صورتی خیس به پایانش بردم، با این درد که ما بچه ها چه عذاب عظیم ناخواسته ای را بر دل مادرانمان تلمبار کردیم. مایی که میخواستیم دنیای مهربانی بسازیم، مایی که خود یادمان رفت مهربان باشیم.
دست و دلت بی بلا
۵٣۲۲٨ - تاریخ انتشار : ۲۱ فروردين ۱٣۹۲
|
