عنوان : من آنچه شرط بلاغ است با تو میگویم..................تو خواه از سخنم پند گیر خواه ملال
اگر خدا نصیبتان کند در یک مهمانی ایرانی شرکت داشته باشید آنقدر حرف مفت میشنوید که دست آخر دقیقه شماری میکنید که کی این عذاب میهمان بودن تمام میشه تا آدم بر سر خونه و زندگی خودش تا به یک کار درست بپردازه حالا چرا این میهمانیها اینقدر خسته کننده است برای اینکه حرفها یاوه و بی بر وپا است و چرا اینطور است برای اینکه حسن و حسین و محمود و تقی و نقی هیچ کدام وقت برای یاد گرفتن نمیگذارند و اگر ده سال آنها را نبینی و بعد ده سال دیگه زیارتشان کنی باز همان مهملات ده سال قبل را تحویل میدن چرا برای اینکه کتاب جن است و این آقایان و خانمها بسم الله حاضر هستند برای هزار چیز بی ارزش پول بدن ولی حرام که یک قرون بابت کتاب بدن به همین واسطه وقتی با این ملت نان فهم و زبان نفهم حرف میزنی دلت میخواد بری یک گوشه هر چی شنیدی را با لا بیاری ایرانیان این عهد و ایام حتی همین حرف یومیه شان هم بلد نیستند درست بزنند باز صدرحمت به نسلهای قبل، از صد تا آدم یکی پیدا میشد چها رتا کلمه سعدی خوانده باشه نسل جدید قربانش برم درس خوانده و درس نخوانده اش زیاد با هم فرق ندارن .
روی سخنم اینجا با کلیه هموطنان است .ای مردم خجالت بکشید از اینهمه بیسوادی از این همه وقت تلف کردن از اینهمه جهل آیا نمبینید که در انجام ساده ترین کارها مشکل دارید نمبینید که با بچه تان با همسر تان با همسایه تان با سیاستمدارتان مشکل دارید آیا نمی فهمید که علت همه اینها بیسوادی است آیا نمیفهمید که چاره بیسوادی این است که بجای تلویزیون نگاه کردن چهار تا خط چیز بخوانید اگر نمیدانستید حالا بهتان گفتم و دانستید اگر میدانید و حوصله کتاب خواندن ندارید معنی اش اینست که آقای دائیتان اجازه نمیده که رفع این مشکل کنید پس سزاوار هستید آنقدر در این مشکلات بمانید تا جونتان از فلانتان در برود. والله زبان من یکی مو درآورد از بس به این اطرافیان ....... گفتم بابا جای اینهمه وقت تلف کردن بهتر است آدم به مطالعه بپردازد ، آنوقت میدونی بعضی از این اطرافیان از من چی میپرسند میگن راستی فلانی چرا آدم تا چند خط چیز میخونه خوابش میگیره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
۵٣٨۷٨ - تاریخ انتشار : ۱٨ ارديبهشت ۱٣۹۲       

عنوان : مسئله فرهنگی - تربیتی ست؛ کمتر سیاسی - اقتصادی
داستانِ قدیمیِ کتاب نخوانی در میانِ ایرانیان، به اعتقادِ من، امری فرهنگی - تربیتی ست. اگر که جنبه اقتصادی - سیاسیِ آنرا بزرگتر از آنچه هست بکنیم، به گمانِ من، به بیراهه رفته ایم.
تلاشی که در موردِ ریشه یابی در غرب فرموده اید، غلط است. ریشه آنجائی که شما می جوئید نیست. ریشه در بغلِ مادر و پدر، روی تختِ بچه، در زمانِ کودکی، در ساعاتِ بعد از تلویزیون نگاه کردن، در رفتارِ الگوانه پدر و مادر و غیره است.
اگر خواستید نگاهی بیندازید به (اکثراً چاپی و پیش از همه گیریِ اینترنت):
۱- بی میلی عمومی به مطالعه؛ خ.ث.، سالهای ۲۰۰۰ میلادی؛ کیهانِ لندن و جاهای دیگر.
۲- نویسنده و ناشرش؛ خ.ث.
۳- نمونه ای از رابطه سالم ناشر و نویسنده؛ خ.ث.
۴- کرمِ کتاب؛ خ.ث.؛ بخارا
۵- رویای شیرینِ جایزه ادبی نوبل برای یک ایرانی؛ خ.ث.
۶- هدف: پول و آلت تناسلی جنس مخالف؛ جز آن هیچ؛ خ.ث.

اینها فقط بخشِ کوچکی از تلاشهای «فقط من» در قدیم است. هزاران فردِ دیگر هم در تلاش بودند و هستند. و این تلاشها (در موردِ ایران) قرنها ادامه خواهد یافت.

با احترام
۵٣٨۰٨ - تاریخ انتشار : ۱۴ ارديبهشت ۱٣۹۲