عنوان : کارفرما یا پلیس رژیم
طی سی وچهارسال گذشته که حاصل انقلاب ملت ایران با دخالت استعمارپیر و یارانش بنفع اخوندهای ارتجاعی مصادره شد مناسبات حکومت و مردم تبدیل به جنگ تمام عیارتبدیل شد هیچ قشری ازجامعه نمی توان یافت که ازاین جنگ نابرابر خسارت جانی و مالی ندیده باشد که جامعه کارگری هم ازاین امرمستثنا نیست من بعنوان یک فعال کارگری درتبعید با تاسف و تاثر همدردی خودرا با بازماندگان همکاران جانباخته ام ابراز میدارم .اما انچه امروز ملت ایران ازماهیت حاکمان دریافته اند برای بقا خود درتمامی کارخانه ها و موسسات و مراکز صنعتی نیروهای نظامی و اطلاعاتی و امنیتی را بعنوان کارفرما و رئیس و معاون و مسئول حراست وارد کرده و برای کنترل جنبش های کارگری جوپلیسی را برسر انها گسترانیده است که حاصل این بی تدبیری و ندانم کاری و نبود امنیت و ایمنی محل کار تا کنون صدها کارگر براثر حوادث حین کار کشته و مجروح شده اند و کسی هم درمقابل بازماندگان انها جوابگو نیست اما ازانجایی کارگران ازنظر روحی و روانی بعلت عدم پرداخت مطالبات و حقوق های معوقه و فشارهای ناشی از نیازهای معیشتی درارامش نیستند بدفعات باعث حادثه دیدن کارگران درحین کارشده است اکنون ملت ایران باید بدانند که با وجود چنین حکومت سرکوبگری نباید انتظار بهبودی وضعیت عمومی خودرا داشته باشند وبرای برون رفت ازچنین وضعیتی همچون سال پنجاه و هفت دریک اتحاد عمومی و سراسری بساط این حکومت را به دره نیستی بریزند تا جلوی فجایع بیشتر ازسوی حاکمان اشغالگر گرفته شود.
۵۴۲٨۴ - تاریخ انتشار : ٣۱ ارديبهشت ۱٣۹۲