عنوان : نقد،نقد،نقد...
جناب "ب باران"،منظور شما از بیان :

"چرا آنچه شما بدان دعوت کرده اید تا کنون نتوانسته راهی برای پیشبرد واقعی مشی اش در دنیای پراتیک بیابد؟..."، چیست ؟
آیا اگر هواپیمایی سقوط کرد، عقاید شما مردم را به وسائل نقلیه " آرام رونده تری" تشویق می‌‌نماید ؟
۵۴۷۷۹ - تاریخ انتشار : ۱۶ خرداد ۱٣۹۲       

عنوان : نقد نقد
نویسنده سرشناس این متن باز هم در لابلای سخنان درست و البته درسنامه ای شان اشتباهات اساسی ای دارند که جا دارد مورد نقد قرار گیرد :
نوشته اند :
««درست است که همه جا نمی‌توان رد پای اتفاق یا انحراف یا خیانت یا اشتباه شخصی را در این روند ردیابی کرد، اما به هر حال چهره‌های فعال سیاسی‌ای درکارند که به واقع در مهندسی افکار عمومی و بازداشتن حرکت رادیکال و جلوگیری از شناخت ریشه‌ای نقش اصلی دارند و به همین سبب صحنه‌آراهای انتخاباتی می‌شوند. »»
اینکه هواداران دیدگاه رادیکالی مثل ایشان بدین دلیل نمی تواند راه خود را پیش برند که کسان دیگری از حرکت های رادیکال بازداری می کنند، نه مارکسیستی است و نه حتی مطابق اندیشه های سیاسی مدرن سرمایه داری. بالاخره دنیای سیاست دنیایی رقابتی است. رفرمیست ها همیشه هستند و خواهند بود. مشی سیاسی باید مبتنی بر واقعیت های سیاسی هر کشوری باشد. می توان پرسید آیا مثلا این نوشته ایشان تغییری در معادلات اجتماعی ایجاد خواهد کرد؟
نوشته اند :
«« ممکن است حرف مرا بخش‌هایی از طبقه‌ی متوسط نپسندند که بیش از آن که در نحله‌ی کار و تقابل با ستم‌گران باشند، در راستای یاری به آنان و تمشیت امور ایشان هستند، و حتا به موضع گیری علیه "غیرعلمی بودن"، "مخاطره آمیز بودن" و احساساتی بودن" بپردازند. اما روی سخن با ۱۰-۱۱ میلیون انواع نیروی کاری است که جز فروش کار خود راهی ندارند »»
آیا این ها که به قول شما حرف تان را نمی پسندند، همه سرمایه دار متوسط اند و نیروهای کار بعنوان مثال اگر این حرف ها بگوششان برسد (که با سانسور موجود نمی رسد) آن را در هوا می قاپند؟ کافی است به وضعیت شغلی کشته شدگان جنبش سبز ۸۸ نگاهی بیندازید و ببینید چند نفرشان حتی یک مغازه کوچکی از خودشان داشتند. تقریبا همه از همین نیروی های کاری بوده اند که شما بدان اشاره کرده اید. ایا تشکل کارگری ای سراغ دارید که چنین مواضع رادیکالی را بگیرد و سرکوب نشود؟
چرا آنچه شما بدان دعوت کرده اید تا کنون نتوانسته راهی برای پیشبرد واقعی مشی اش در دنیای پراتیک بیابد؟ آیا چون دیگران مقصر اند؟
به نظر نمی رسد این حرف ها اگرچه در ظاهر متین و آموزنده و ««همیشه»» درست است، بکار این روزهای مبارزات مردم ما بیاید. تفرقه افکنی بین صفوف مردم و خواستار جدایی سیاسی نیروهای کار (هنوز به شدت نامتشکل) از لایه های میانی، خود چاهی بزرگ تر از چاهی است که چپ های سابق با دنباله روی مطلق از اصلاح طلبان نولیبرال پیش پای مردم می گذارند.
نویسنده مقاله حتما بهتر از من می داند که مبارزان در فرهنگ لنینی همچون همیشه با دو نوع اپورتونیسم مواجه اند : اپورتونیسم چپ و اپورتونیسم راست. نباید به بهانه مبرزه بر حق با اپورتونیسم راست، در دام اپورتونیسم چپ افتاد. صف مسقل چپ در شرایط کشور ما موفق به سیاست ورزی موثری نبوده است. در جریان جنبش سبز ۸۸ دیدیم که سازمان های نمایندگی کننده این مشی با چه تاخیری به دنبال وقایع کشیده شدند و یا چون شما و برخی دیگر از چهره های صادق چپ حتی رو در روی مبارزات ضد دیکتاتوری مردم قرار گرفتند. هنوز نوشته ها و سخنرانی هایتان در فضای اینترنت موجود است. می شود یکبار دیگر به آن نگاه کرد. کمونیست ها نیازمند اتخاذ تاکتیک هایی هستند که به تامین ارتباط آن ها با توده های مردم و تشکل طبقه کارگر مساعدت کند. تا طبقه کارگر متشکل قدرتمندی نباشد، همانطور که گفته اید تغییر اساسی ایجاد نخواهد شد. عدم شرکت در مبارزات مردم به بهانه صف مستقل باعث تسریع چنین تشکلی نشده و نخواهد شد.
۵۴۷٣۴ - تاریخ انتشار : ۱۵ خرداد ۱٣۹۲       

عنوان : انتخابات فریب
با سپاس از دکتر ریس دانا و با امید به شکست کامل نمایش فریب حکو مت اسلامی
۵۴۶٨۹ - تاریخ انتشار : ۱٣ خرداد ۱٣۹۲