عنوان : دیروز "علیه" مشروطه امروز "فدای " مشروطه
انقلاب مشروطه نتیجهء تلاش آزادیخواهان و ترقیخواهان قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم ایرن است که می خواستند مانند اروپائیان که قدرت شاهان ، اشراف و فئودالهای را محدود کردند تا همه تابع قانون شوند. مردم بر سرنوشت خود حاکم گردند تا پارلمان و قانون اساسی در چارچوب دموکراسی نهادینه شود. ایران را از عقب ماندگی ، نفوذ قدرتهای خارجی و اضمحلال نجات دهند.
دریغ که بعداز مدت کوتاهی دیکتاتور دیگری با کودتای نظامی و کمک خارجی دستاورد های حقوق اساسی مردم را نابود کرد و تا انقلاب ۲۲ بهمن ۵۷ مردم را از داشتن حق تعیین سرنوشت و کسب تجربه پارلمانتاریسم محروم نمود.
صد افسوس که در آستانه ء انقلاب بهمن ۵۷ تجربیات گرانقدر انقلاب مشروطه ، قانون اساسی و مجلس نمایندگی بکلی فراموش شده و مردم تعلق خاطری به مجلس و قانون اساسی موجود نداشتند. میزان مشارکت در انتخابات سال ۵۴ در همان سطح سال ۱۳۴۱ تقریبا ثابت یاقی مانده بود ( حدود ۵ میلیون ) ـ یعنی تمام تغییرات اجتماعی نتوانسته بود مردم را نسبت به حکومت و مشارکت در سرنوشت خود تشویق نماید. وقتی حکومت شاهنشاهی تمام میثاق های مشروطه را تعطیل نمود مردم نیز تعطیل حکومت را تا پیروزی ادامه دادند.

امروز نیز مردم برای بزیر کشیدن ولی مطلقه فقید تلاش می کنند تا حکومت قانون و پارلمان را بر کشور مسلط نمایند که تائیدی بر حقانیت مردم برای تحقق حق تعیین سرنوشت خود می باشد.

طنز تاریخ است که طرفداران بازگشت حکومت پادشاهی که درخت جنبش مشروطه را در طول ۵۸ سال حکومت پهلوی ها بجز دوره ای بعداز ۱۳۲۰ را از ریشه خشکاند بعداز سقوط حکومت پادشاهی به فکر مشروطه افتادند که مانند نوشدارو بعداز مرگ سهراب می باشد.

فلسفه مشروطه در تمام اروپا محدود کردن پادشاهان بعداز انقلاب کبیر فرانسه بود که پادشاهان از ترس مردم غقب نشینی کردند.
در ایران امروز بعداز سقوط سلطنت مردم بجای پادشاه با ولی مطلقه فقیه روبرو هستند که برای بزیر کشیدن آن باید تلاش نمود.

"حزب مشروطه ایران " که چندین سال بعداز سقوط آخرین شاه تشکیل شد خیال می کرد که با نام مشروطه می توان دوباره حکومت پادشاهی را در ایران احیا کرد که
فعالان اصلی آن متوجه شدند که این تاکتیک نتیجه ای جز انفعال و انشعاب ندارد و تصمیم گرفتند نام حزب را به " لیبرال دموکرات" عوض کنند که این موضوع نیز هنوز جا نیفتاده است .
بهر صورت پایوران حکومت پادشاهی یک معذرت تاریخی به رهروان مشروطه بدهکار می باشند.
۵۶٣۹۲ - تاریخ انتشار : ۱۷ مرداد ۱٣۹۲