عنوان : سلام بر عبدالقادر بلوچ. جای طنز در «اخبار روز» خالی است؛ خیلی خالی است. ای کاش عزیزان دیگری نیز به این جمع می پیوستند
تا بعد از خستگی خواندن ها، حالی دیگر برای خوانندگان ایجاد نمایند. در آغاز شاید کار ها خیلی شسته و رفته نباشد، ولی به مرور هی بهتر و بهتر می گردد و حالی خوش به نویسنده ی طنز می بخشد. یعنی این نوع نوشتن برایش مثل سیگار کشیدن می گردد اما بر عکس آن نه فقط بی ضرر است، بلکه طنز خستگی ستان و درمان گر است هم برای نویسنده و هم برای خواننده.

کسی که استعداد طنز دارد، اگر پیوسته به آن بپردازد، دیرتر می تواند به شکوفایی برسد. زیرا ویژگی طنز نویسی اینطور است که با گفتن زیاد و یا نوشتن پی در پی هی تکامل پیدا می کند تا جایی که دیگر به بخشی از زندگی روزمره بدل می گردد. درست مثل شعر است. کسی که استعداد شاعری دارد بعد یک دوره پی در پی نوشتن و تمرین گاه به مرز هایی می رسد که برایش باور نکردنی است.
«کار نیکو کردن از پُر کردن است»

و یک سوال: ما در زبان تالشی واژه ای داریم به نام «بریس»(اول ساکن). چندی پیش در عکسی دیدم در مناطق جنوبی استان سیستان بلوچستان کوهَک هایی نوک تیز و انبوه وجود دارد که نام آن منطقه بریس است. آیا شما می دانید که آن واژه در بلوچی و یا سیستانی به چه معنی است؟
با تشکر
لیثی حبیبی
۵۷۷۴۶ - تاریخ انتشار : ۱۷ مهر ۱٣۹۲       

عنوان : حسن آقای کلیدار و دستیارانش
عبدالقادر عزیز، خسته نباشی، نوشته های کوتاه، زیبا، نغز و پرمحتوایت همواره خواندنی است. گرچه روی صحبت شما در این نوشته با «جک» است، اما گمان کردم که خالی از لطف نباشد چند جمله ای در این باره بنویسم.
‫گرچه با تک تک کلمات مندرج در نوشته وزین شما موافقت کامل دارم، اما‫ تصور کردم، که‫ شاید‫ در عین، و با‫ حفظ هوشیاری کامل، بشود ‫ابراز اطمینان و اعتمادی ‫به این حسن آقای کلیدار و دستیارانش کرد، شاید که اینها منشائی شوند،‫ برای بنیادی شدن و اعتبار یافتن وجود سیستم «چند صدایی» ‫در دستگاه حکومتی ایران، که هر چه کشیده و می کشیم از دست قهار سیستم «تک صدایی» بوده و هست
‫لذا تصور کردم‫، اگر ما حسن آقا را به شیوه «جک» مورد خطاب قرار دهیم، بیشتر در راستای هدفمان خواهیم بود.
۵۷۶۴٣ - تاریخ انتشار : ۱۵ مهر ۱٣۹۲