عنوان : به کنجکاو کنجکاو
نظراتت را در کّل تایید می‌کنم حرف دل‌ من را زدی.

در ضمن این نکته را میخواستم اضافه کنم که این حکومت ولایی را دست کم نباید گرفت

اینها حتی تا آنجایی پیش خواهند رفت که مملکت را تجزیه کنند و در بدترین حالت یک واتیکان شیعه با ثروت مردم شیعه در منطقه برای خود بسازند.

امیدوارم که این ذهنیت من به وقوع نپیوندد.
۵٨۰۶۶ - تاریخ انتشار : ٣ آبان ۱٣۹۲       

عنوان : موخره!
...اخبار روزهای اخیر در مورد شنود حتی مسائل اتاق خواب خانم مرکل توسط دموکراتهای آزادیخواه آمریکائی البته خبر تازه ای نبوده است. اما اینکه چرا امروز خانم مرکل بالاخره پس از فرانسه جرات پیدا کرد که حیطه ی اتاق خواب وی محفوظ بماند، دقیقا جایگاه ضربه پذیری آمریکا را عیان نموده است.

در خبر دیگری، خرید تسلیحات چینی پدافند موشکی توسط ترکیه اوج از دست رفتگی سرنخ ها و سررشته های اوضاع توسط آمریکا را نشان می دهد.

من بعاریت از تحلیل های یکی از دوستانم می خواهم تاکید کنم که همیشه، و البته شاید همیشه، این امپراطوریها هستند که هنگامی که احساس کنند در حال اضمحلال هستند، دست به اقداماتی می زنند، که خود این اقدامات، آنها را به قعر می برد؛ درست مانند کسی که در مرداب در حال فرو رفتن است و هر تقلائی، وی را بیشتر به قعر مرداب می کشاند.
۵٨۰۴۰ - تاریخ انتشار : ۲ آبان ۱٣۹۲       

عنوان : اهداف رژیم از مذاکرات با امریکا
مقاله ی بدی نبود. بویژه برای کسانی که دائما ناله می کنند که رژیم “چراغ خاموش” جلو می آید و ناتوان از درک دگرگونی های “اجتناب ناپذیر” در منطقه می باشند.

این منطقه “نیازمند” یک تقسیم بندی جدید می باشد و در راس آن کشور ایران، با براندازی رژیم شاه، این روند را کلید زد. هیچ فرقی نمی کرد اگر فدائیان، مجاهدین و یا هم اکنون سپاه پاسداران روی کار می آمدند. به آرم این سازمانها نگاهی مجدد بیندازید و شعر سعید سلطانپور را یکبار دیگر بخوانید که از ایران بعنوان “شیر خفته در بیشه ی آسیا” نام می برد و از ایران می خواست که بیدار شود و همه را بخورد و “شکوه” تاریخی، بخوان تبهکاری، خود را تکرار کند.
برخی تحلیل ها دائما از عوامل “داخلی” و “خارجی” نام می برند. اگرچه من با چنین نگاههائی بسیار فاصله دارم، اما در همین کانتکس باید گفت که اوضاع “داخلی” بسیاری از این کشورها تابعی از این جابجائی های منطقه ی “خاورمیانه” است.
نکته ای را که این تحلیل نادیده گرفته است و خود را در برجسته کردن نقش تحریم ها نشان می دهد، ناتوانی خود آمریکا در انجام اقدامات مشابه حمله به عراق، در مورد ایران است.
از نظر من، پیش از هرچیز، این هشیاری رژیم را نشان می دهد که دست به اتخاذ تاکتیک جدیدی در مواجه با اوضاع تغییر یافته ی بین المللی زده است. وضع رژیم صدام، که بسیار ناتوان از ایران بود، بسیار بد تر بود، اما سالها در برابر تحریم های اقتصادی “بی تفاوت” مانده بود.
این مقاله همچنین ناتوان از توضیح تاکتیک رژیم در مقابله با آمریکا و امتیاز گیری از وی می باشد.
این رژیم مدعی رهبری منتطقه می بشاشد و بهمین سادگی در برابر تحریم های اقتصادی کوتاه نمی آمد. تاکتیک رژیم، جلب و جذب اروپا و تا آنجا که ممکن است، امتبازگیری حداکثری از آمریکا می باشد و ظاهرا در این امر موفق بوده است.
باید ادعای “نرمش قهرمانانه” خامنه ای را جدی گرفت و نباید با تحلیل های “آبکی” به آن برخورد کرد.
خامنه ای با انعطافی ناباورانه توانست ادامه ی حکومت احمدی نژاد را تا به آخر تضمین کند و بدون توجه تقریبا همه، بطور بسیار “عادی”، در تقلبی جدید، روحانی را بر سر کار آورد، تا سیاست جدید خود را، که شاید ماهها یا یکسال پیش از اتمام دوره ی احمدی نژاد “پخته و آماده” کرده بود، عملی نماید.
باید خوشخیالی یا ساده لوحی را کنار گذاشت و قاطعانه بر این باور بود، که این رژیم آرزوهای سعید سلطانپور، فدائیان “خلق” و مجاهدین را عملی خواهد کرد.
باید نسل دیگری بدنیا بیاید و به مبارزه با امپراطورگری این “رهبران” بپردازد. نسل کنونی با تمام توان یاور برپائی امپراطوری “از دست رفته” ایرانیان است و در برابر تحریم ها “مقاومت” نموده و دم نزده است.
این هشیاری “سکوت” بزرگترین یاور بقای رژیم بوده است.
۵۷۹۷۲ - تاریخ انتشار : ۲٨ مهر ۱٣۹۲