عنوان : کدام حزب، کدام جامعه؟
با تشکر از بحث های آقای پورنقوی. چیزی که در نوشته های آقای پورنقوی غایب است رابطه فرم حزبی و شرایط سیاسی اجتماعی است. اگر فی المثل حزب سوسیال دمکرات روسیه با احزاب اروپای غربی به لحاظ کارکردی تفاوت داشت ناشی از آن بود که اولی در شرایط حکومت مطلقه تزاری عمل می کرد و دومی در دمکراسی های بورژوایی غرب اروپا. همینطور امروز سخن از حزب و شکل آن بدون توجه به واقعیت های سیاسی جامعه ایران و سرکوب سیستماتیک و لاینقطع که هرگونه سازمانیابی سیاسی را منتفی می کند آب در هاون کوبیدن است. به همین لحاظ ما کماکان در بحث پیرامون حزب چاره ای نداریم که به همان تعاریف حزب سبک لنینی که خطوط اصلی آن در چه باید کرد آمده رجوع کنیم. چپ ایران در چهار دهه گذشته گرچه اشکال گوناگونی از سازماندهی را تجربه کرده اما مغزه و هسته آن ها همان تشکیل دسته آوانگارد انقلابیون حرفه ای مبتنی بر سانترالیسم دمکراتیک است.
نکته دوم چگونگی رابطه حزب و طبقه اجتماعی است. آیا حزب موجودیتی است که در پالیتی شکل می گیرد و خود را به طبقات اجتماعی عرضه می دارد و طبقه اجتماعی بسته به منافع آنی و آتی خود آن را برمی گزیند و رابطه ای سیال بین این دو وجود دارد؟ یا حزب و اساسا تشکیل آن حاصل برهمکنش موجودیت سیاسی (که نطفه حزب را در خود دارد) با طبقه می باشد؟ و حاصل این دو یک رابطه طولانی مادی و معنوی و سازمانی است به طوری حتی با حذف یکی از این سه حزب به موجودیت خود ادامه می دهد چنان که بعد از شکست انقلاب ۱۹۰۵ روسیه که حزب دچار شکست سیاسی سازمانی شد سنت های حزبی و معنوی آن از بین نرفت و کمی بعد دوباره برآمد کرد.
این موضوع جوانب گوناگونی را در بر می گیرد و امید است با گسترده شدن بحث راه برای تشکیل یک سازمان فراگیر چپ حتی اگر فرم یک حزب کلاسیک را به خود نگیرد باز شود.
۵٨۶۰۵ - تاریخ انتشار : ۲۵ آبان ۱٣۹۲