عنوان : دلجوئی در تهران مابه ازاء بی توجهی میزبانی اروپا به حضور کانون مدافعان
اخبار روز با انتشار مطالب گوناگون خوش عادتم کرده است. هر قسم مطلب را می خوانم. بیشتر مطالب مربوط به ایران و داخل کشور را. بویژه کارگری ها را. من از مدافعین حقوق بشر واقعی و فارغ از بند و بست های سیاسی هستم. متاسفانه دول سرمایه داری در طول تاریخ از حقوق بشر اهرمی ساختند که در دوران زعامت نئولیبرالیستی به عنوان اهرم فشار سهم خواهی از دول دیگر بکار می رود. بعد از تامین منافع دول قدرتمند رعایت مفاد اعلامیه حقوق بشر از دستور کار و اهرم فشار خارج می شود.
باید به رفیق اصغر مرادی بگویم که مقداری تند رفته اید. تلاش های دول سرمایه داری از طریق نهادهای گوناگون کارگری، حقوق بشری و... جز در خدمت منافع دول سرمایه داری راه به جائی نمی برد. اما در مورد کوهستانی که جز در سطح محدودی از فعالان کارگری، کسی با کاراکتر او اشنا نیست. همچنین تاس منصور اسانلو و چگونگی خروج ان چنانی از کشور نیز کشتی او را در ساحل کارگری ایران به گل نشاند. اما کانون مدافعان حقوق کارگر از جنس دیگری است دارای تمایلات چپ سوسیالیستی. اما لازم راجع به دیدار هیات پارلمانی اروپا با آن مسئله ای را بگویم.
حدود یک ماه پیش سند راهبردی کانون مدافعان حقوق کارگر را در اخبار روز دیدم. بعد سند دیگرش را. از کنار انها گذشتم. زیرا در اوان تبلیغ برای تشکیل کانون از یارگیری موسسین ان اگاه بودم. در نتیجه بیشتر از بیرون به روند تلاش کانون نگاه می کردم تا مقایسه کنم که تفاوت این تازه تر از تازه های دیگر تشکل ساخته شده نظیر تلاش رفیق محسن حکیمی و... در چیست. اما هنگامی که کانون مزبور به نشستی در اجلاس کارگری دعوت شد. چنان شور خوشحالی دبیر کانون چند نفره را در برگرفت که بله ما به عنوان تشکل مستقل کارگری دعوت شده و در جایگاه نمایندگی کارگران ایران سخن خواهیم گفت؛ دعوت از ما یعنی حذف خانه کارگر. بعد از بازگشت دبیر کانون و همسرش در مقام نماینده کارگران، دبیر هیات اجرائی نوشته ای در وبلاگ کانون منتشر کرد. رفیق دبیر کانون سرخورده شده بود. چرا؟ چون وقتی نمایندگان خانه کارگر و وزیر وقت اداره کار جمهوری اسلامی در اجلاس حضور می یابند. برگزارکنندگان اجلاس؛ دبیر کانون و همسرش را به جایگاه تماشاچیان هدایت می کنند و وقت سخنرانی انها نیز با ترفندهای بورژوازی به دست فراموشی سپرده می شود.
با وجود سابقه بی مهری نسبت به دو نماینده کانون در سفر اروپایی، می توانم با اطمینان بگویم؛ درخواست دیدار هیات پارلمان اروپا با کانون مزبور نوعی دلجوئی در تهران بعد از بی توجهی به کانون در اروپا بوده است. طبیعی است که سیاست دول امپریالیستی همسوئی با دولت مستقر در جامعه موردنظر است و ان را مقدم بر هر تشکل مستقل می دانند. حالا اگر تماسی و دیداری با برخی تشکل های مستقل می گیرند با هدف تامین منافع و حقوق کارگران نیست. بلکه با جلب نظر کانون های مزبور در پشت درب مذاکره از تشکل ها کارتی می سازند تا سهم خود را بیشتر نمایند.
در نتیجه تشکل های واقعی کارگری با هویت سوسیالیستی باید به گونه ای حرکت کنند که عامل تامین منافع دول سرمایه داری نشوند. زیرا ناخوداگاه از تامین منافع طبقه کارگر جامعه خود عبور کرده و دیگر اینکه توسط حاکمیت سیاسی جامعه خود به عنوان اسباب بازی دول خارجی معرفی خواهندشد. بنابراین نیروهای کارگری و سوسیالیستی که به بازی وارد شده باید تامین منافع کارگران باشد .بازی ی که اما بازی نباید باخت دوسره باشد.
۵۹۵۱۰ - تاریخ انتشار : ۷ دی ۱٣۹۲       

عنوان : چرا کانون مدافعان
چرا بنا به ادعای این گزارش هیات نامبرده در خواست ملاقات با این کانون را داشته است ؟ چه چیزی بین کانون و هیات میتواند وجود داشته باشد که این کانون مدعی است چنین رادیکال با هیات پارلمانی اروپایی دیالوگ برقرار کرده است؟ الترناتیو سازی غربی ها در جنبش کارگری ایران با وجود عناصری چون منصور اسالو و کوهستانی نیاز به عناصری در داخل ایران دارد. هشدار که فریب این جریان را نخوریم
۵۹۴۶۱ - تاریخ انتشار : ۵ دی ۱٣۹۲