عنوان : برای حفظ انسجام ملی
‫آقای قدیمی عزیز، به گمان من هم، «...آنچه در پشت این تقاضای فرهنگی نهفته است، هدفی سیاسی است...» چه برخی از محفلها، چون جرعت، امکان و موقعیت ابراز عقیده پنهان خود، یعنی جداسازی بخشهایی از کشور را ندارند، با دستاویز قرار دادن تبعیضات، سعی در مشروعیت بخشیدن تدریجی به اهداف جدایی خواهانه خود دارند.

‫بنابراین برای حفظ انسجام ملی، امکان آموزش به زبان مادری در سراسر ‫ایران با تکیه بر حفظِ زبانی مشترک و سراسری، یکی ‫از ضروریات کشور به شمار میرود.
‫اینکه یک درس باشد و یا شامل همه دروس آموزشی گردد، مطلبی است تخصصی، و در این رابطه باید اقتضای علوم مختلف را در نظر گرفت، به عنوان مثال در علوم پزشکی غالبِ مطالب به زبان انگلیسی نوشته شده و در سراسر جهان، غالبا، به همان زبان تدریس و گاها بحث میشود.

‫و اما در مورد مذهب و دین، گمان می کنم، اکثریت قابل توجهی از هموطنانمان دریافته اند، که دخالت یافتن، یا دخالت دادن مذهب در امور عمومی و جاری کشور نتایجی بس اسفبار و تبعیض آمیز در پی داشته، و لذا هر روز بر تعدادِ ایرانیانی که بر خصوصی و فردی بودن اعتقادات مذهبی، مرامی و یا ایدئولوژیکی تأکید می ورزند، افزوده میشود.
۶۰۵٣٣ - تاریخ انتشار : ۲۲ بهمن ۱٣۹۲       

عنوان : عربی / زبان حاکم
اگر هدف از اموزش زبان های مورد نظر اموزش زبان به عنوان فقط یک درس است ایرادی نیست ولی اگر اموزش همه درسها و اموزشها فقط به زبان های در خاستی باشد کشور ما را دچار قطع ارتباط از یکدیگر خواهد کرد و این همان تجزیه ایران از دید گاه فرهنگی است.
پرسیدنی است نقش و جایگاه زبان رسمی کشور در عملی شدن این تقاضا کجاست؟
با عملی شدن این فکر هیچ دانش اموز تبریزی ویا کوردی و یا بلوچی د رهیچ دبستانی در ایران جز زادگاه خود نمیتواند اموزش ببیند .هدف در حقیقت این است .اینگونه نیست؟
نا گفته پیداست که انچه در پشت این تقاضا ی فرهنگی نهفته است هدفی سیاسی است که در صورت عملی شدن نامی جز فاجعه فرهنگی و تجزیه ایران را بدنبال نخواهد داشت.
ما باتعجب بسیار شاهد هستیم که در گنگره های حزبی دوستان چپ و همین طور در نشریات انها به زبانی جز زبان رسمی کشور سخنی گفته و یا نوشته نمیشود.
چرا ؟

در حقیقت باید این اعتراض متوجه سازمانهای چپ باشد که در نشریات و یا تارنماهای خود به زبانی جز پارسی نمینویسند و حتا ستونی در نشریات خود به زبان اذری و یا کوردی ندارند.

ولی ایا زبان پارسی در ایران همان نقش منفی را دارد که دین اسلام و شیعه دارا میباشند؟
زبان پارسی زبانی مشترک همه مردم ایران برای زندگی مشترک دادو ستد و انجام کار های روزانه است و لی دین رسمی شیعه باعث خشنونت و جدائی مردم ایران از یکدیگر شده است. به دیگر سخن خاست تساهل و لیبرالیسم دینی پسندیده تر بنظر میرسد تا جدائی زبانی .بنا بر این باید دین را هدف گرفت ونه زبان پارسی و یا هرزبانی دیگر را.
نوشته اند که اهل تسنن در تهران به مسجد پاکستانی ها برای نماز خواندن میروند و دولت اسلامی اجازه ساختن مسجدی به اهل تسن نمیدهند. توجه دارید که تبعیض دینی است و نه زبانی وهمه نماز گزاران نه به زبان مادری خود بلکه به زبان عربی نماز میخوانند .

توجه کننید که هزاران طلبه در قم از همه جای ایران نخست زبان عربی را میاموزند و قران را به زبان عرب میخوانند و تفسیر میکنند و نه زبان پارسی ونه اذری و یا کوردی و بلوچی.

بند ۱۶ قانون اساسی نظام اسلامی اعتراف به زبان قرانی و عربی و ترویج زبان عربی دارد .
۶۰۵۰۷ - تاریخ انتشار : ۲۱ بهمن ۱٣۹۲       

عنوان : منبع تمامی این تبعیضات و ستمها
‫در بیانیه اعتراضی زیبا و استوار‫ نگاشته شده، «ایران دارای ملیتها، اقوام و مذاهب مختلف با خواسته های فرهنگی، زبانی، سیاسی، عقیدتی، مذهبی خاص خود میباشند. ‫ این تنوع فرهنگی و چند وجهی بودن تمدن ایرانی، بخشی از ثروت معنوی و فرهنگی بشریت و کشورمان میباشد. ‫فراهم کردن شرایط مناسب برای تعالی و تکامل هر  یک از اینها، رشد و تکامل فرهنگی ایران و ایرانیان را در گستره کل کشور فراهم می کند»

‫نکوهش اظهارات ضد فرهنگی گردانندگان «فرهنگستان زبان و ادب فارسی‫» کاری است پسندیده، و درجهت تحکیم دوستی مردم ایران، ‫
‫اما در دنیای سیاست امروز ایران، همچون گذشته، جریاناتی فرصت طلب از وقایع این چنینی، برای پیشبرد اهداف تفرقه ‫افکنانه بهره گیری کرده، و چنان وانمود میکنند، که گویا قومی به نام فارس، منبع تمامی این تبعیضات و ستمهاست، و با این استدلال، سعی در مشروع جلوه دادن‫ خواستهای تجزیه طلبانه خود کرده، و منبعی میشوند، برای از زیر ضرب خارج شدنِ مجرم اصلی، یعنی‫ استبداد و فرهنگ استبدادی حاکم بر کشور.

به گمانم، در امضای ذیل بیانیه اشتباه تایپی پیش آمده، کلمه «خلق» به گونه ای دیگر تایپ شده
‫
۶۰۴۹۰ - تاریخ انتشار : ۲۱ بهمن ۱٣۹۲