عنوان : عجب!
"...نشان بدهید که مردان بزرگ، از هر چه بگذرند، از سوز مادران نمی گذرند. پسران ما را که هموطنان بی گناه خود شما هستند آزاد کنید. ما هم قول می دهیم که برای آبادانی مناطق محروم و رفع محرومیت ها در کنار شما باشیم. ..."
این متن از همچو مادری پذیرفته نیست . آنها ، نه " فرزندان بلوچم " هستند و نه "مردان بزرگ" ! صاف و ساده ، آدمکش اند! کسی که این متن را برای این مادردلسوخته نوشته ، احتمالا خودش سمپات تروریست هاست وگرنه نمی نوشت که " ما هم قول می دهیم که برای آبادانی مناطق محروم و رفع محرومیت ها در کنار شما باشیم. ..." واقعا خیال می کنید مسئله ی تروریست ها "آبادانی مناطق" محروم است ؟ اگر فقر و محرومیت مناطق محروم ، برای آدم ربایی و آدم کشی، مشروعیت زا باشد، سنگ روی سنگ در این مملکت بند نخواهد شد!
یکی باید این مادردلسوخته را از "بازی" نااهلان برهاند!
۶۱٨۱۴ - تاریخ انتشار : ۱۲ فروردين ۱٣۹٣       

عنوان : سلام بر تو مادر، و سر تعظیم فرود می آورم. همیشه به این اندیشیده ام: «انسان هایی که خود غرق در اندوه
هستند، ولی در عین حال به رنج دیگری می اندیشند، آموزگارانی بزرگ و نادر اند.»

این حرکت تاریخی ی شما را مردم ایران زمین بخاطر خواهند سپرد.

ویژه خواری، غارت، و ویرانگری و ناراضی تراشی را دیگران می کنند؛ اما مادران داغدیده به مرزداران اسیر، به فرزندان میهن می اندیشند.
شما کاری تاریخی و بزرگ انجام داده اید مادر.
دست مریزاد!



جا دارد یک بار دیگر از اقدامات و اظهارات صلح طلبانه و انساندوستانه ی مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی عزیز، امام جمعه ی زاهدان تشکر کنیم.

البته در همان آغاز موضعگیری انساندوستانه ی ایشان «جنبش پاکیزه خوی تالش» طی نامه ای که برای ایشان ارسال شد، از صمیم قلب تشکر کرد و از جمله چنین نوشت:

«جناب مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی گرامی، درود بر شما انسانِ صُلح و صَلاح و صِلاح!
ما تالش ها این نیک پنداری، نیک گفتاری و نیک کرداری شما را به خاطر خواهیم سپرد؛ و برای شما آرزوی پیروزی، شادی و سلامتی داریم.
با احترام و ادب ویژه
جنبش پاکیزه خوی تالش»




و سخنی با آن بچه های عصیان کرده، ولی گمراه شده. یک شورشی واقعی هرگز اسیری را نمی کشد حتی اگر برادر اش را کشته باشند. زیرا او وجدان زمانه ی خود است.
بیندیشید، قبل از اینکه دست خود را به خون سرباز بی گناه دیگری بیالایید. کشتن سرباز اسیر لکه ی ننگی است که پاک شدنی نیست. شما ها ولی چون رنجدیده و عصیان کرده اید، متأسفانه زخم و نتیجه ی آن یعنی خشم نمی گذارد عمق فاجعه ی آدمکشی، و آن هم اسیر کشی را در یابید. ای کاش گرامی بزرگان و ریش سفیدان بلوچ و خانواده های شما ها فعالتر به میدان در می آمدند تا بتوانند عمق فاجعه ی اسیر کشی را برایتان آنطور که باید تشریح کنند.

شما ها در پای اطلاعیه ی خود می نویسید: "جیش العدل ایران"! چگونه می توانید فرزندان بیگناه ایرانیان را بکشید، و مادرانی رنجدیده که از مردم بسیار عادی و فقر زده ی کشور اند، را مصیبت زده سازید!؟

آیا بکار بردن واژه ی «ایران» از سوی شما یک فریبکاری است؟

سرباز ساده ی کشور این میان چه نقشی دارد!؟

من نیز رنج شما را درک می کنم، اما این دلیل نمی شود که دست خود را به خون سربازان بیگناه که کوچکترین نقشی در پیشبرد سیاست های کشور ندارند، بیالایید.

قبل از اینکه زندگی ی دیگری را خاموش سازید، بیندیشید! ژرف تر از پیش بیندیشید!
زیرا دو فردای دیگر پشیمانی شما، توان برگرداندن زندگی را ندارد.
همین.
۶۱٨۱۱ - تاریخ انتشار : ۱۲ فروردين ۱٣۹٣