عنوان : گذر از دمکراسی به عدالت
سلام دوست عزیز،
یادداشت شما خطاب به آقای دکتر طیب نیا ، وزیر اقتصاد و دارائی ، مملو از خشم و نفرت از حاکمان و نظام جمهوری اسلامی است. البته من بعنوان یک ایرانی که در وطن زندگی می کنم، احساس شما را درک می کنم. بعضی اوقات آدم ترجیح می دهد زمین دهان باز کند و شخص را ببلعد تا زنده باشد و شاهد صحنه های رقت بار در جامعه باشد. اگر قرار باشد نمونه ذکر شود، از شمار بیرون است و لذا از آن صرفنظر می کنم و تنها به این امر بسنده می کنم، کسانی که انقلاب ۵۷ را درک کرده اند، لازمست شرایطی فراهم کنند تا دوباره به چاه نادانی سقوط نکنیم.
این چرخه معیوب در این کشور بوده که عده ای چاقوکش و اوباش با زور حکومت را بدست می گرفتند و با منابع مالی مردم ، دارو دسته های خود را برای تحصیل به اقصاء نقاط دنیا می فرستادند و در نسل بعدی همه دکتر و با کلاس و اطو کشیده بودند.
در شرایط کنونی ، نیروهای اپوزیسیون بر نبود آزادی و دمکراسی در ایران تاکید دارند و خواستار استقرار آن هستند. ما می دانیم در غرب دمکراسی نتوانسته به تنهائی ، نظام سرمایه داری را وادار به کوتاه آمدن در مقابل حقوق بگیران کند، بلکه قدرت جامعه مدنی ، بخصوص تشکل های کارگری با فشار خودش این امتیازات را بدست آورده است. تازه با همه امتیازات حقوق بگیران در جامعه غرب، در وضعیت بحرانی دیدیم، چگونه اگر یک صاحب خانه در پرداخت اقساط خودبه بانک تاخیر داشت. خانه اش توسط بانک حراج و طلب خود را از بهای فروش آن بر می داشتند. و در مقابل اگر بانکی از عهده پرداخت دیون خود برنمی آمد ، دولت های غربی از منابع مالی مردم به آنها وام بدون بهره می دادند تا وقتی در اینده وضعشان خوب شد پس بدهند.
بهرحال برای گذر به شرایط بهتر در کشور، دو اصل بایستی مورد توجه در تمامی اقدامات ما باشد، عدم حرکت بر اساس نفرت، و پیگیری دمکراسی نه به بعنوان هدف، که وسیله رسیدن به عدالت اجتماعی.
۶۲۰۶۲ - تاریخ انتشار : ٣۰ فروردين ۱٣۹٣