عنوان : درود بر علی مختاری
با سلام, آنکه حقیقت را نمی داند , نادان است . اما آنکه حقیقت را می داند انکار می پندارد , تبهکار است. لازم نیست به مارک اسنودن متوسل شده تا رابطه مدرسه فمینیستی و دیگر شرکایشان را با مرکز تحقیقات استراتژیک سعید حجاریان در زدن هر نوع دگر اندیشی علی الخصوص , کانون نویسندگان ایران جویا شویم. آنچه که عیان است چه حاجت به بیان است. می ماند طرفداران بی در و پیکر دولت اعتدال شیخ حسن, اینجا در خارج از کشور چه کار می کنید . بر گردید داخل , از چه می ترسید ؟ مطمئن باشید کهریزک روحانی فرق اساسی با کهریزک احمدی نژاد دارد.تغییر خود را تعمیم به تغییر وضع فعلی ندهید.
۶۴٣۰۹ - تاریخ انتشار : ۵ شهريور ۱٣۹٣       

عنوان : تنزل خواست جنبش مسقل زنان
درود بر نویسنده برای این مقاله خوب. به نظر من بحث اصلی در این مقاله تغییر در شیوه حکومت نیست. من هم موافقم که در تغییر روش شکی نیست. یکی از ملزومات این تغییر اقدام هایی از همین دست است که به عیادت سیمین بهبهانی بروند ـ البته زمانی که او روی تخت بیمارستان از گفتار افتاده بود ـ و عده ای را هم در تشییع او مشارکت دهند و عده ای را هم کنار بگذارند. این سیاست جناح «واقع گرا» مدتی است شروع شده است و نمودهای آن را می توان در جلسات با هنرمندان و رهیافتِ کمی شل شده نسبت به کتاب و سینما دید. قدر مسلم این که همین تغییر هم در اثر فشار زیاد مردم به دست آمده و باید از آن بهره برد، اما به به قیمت عقب نشینی از همه خواست های مترقی. نکته اصلی مقاله در اینجا است:

«گزارش مدرسه فمینیستی ... تنزل خواست جنبش مسقل زنان ایران تا حد واگذاری تالار وحدت برای تدفین جنازه مخالفان حکومت است.»

نکته ای در این مقاله مطرح نشده و البته با توجه به عنوان آن جای آن نبوده، این است که مسایلی از این دست، تحبیب حاکمان فعلی و حمله به تحریم کنندگان به علت «برخورد ایدئولوژیک» را باید در چارچوب وسیع تری دید.

چنین نگرشی از سرچشمه های بینشی تاسف باری آب می خورد که سردمداران «مدرسه فمینیستی» پس از خروج از کمپین برابری (یک میلیون امضا) بیشتر به نمایش گذاشته اند و به احتمالی همین بینش یکی از دلایل بروز اختلاف ها و سپس جدایی شان از کمپین بوده است. برای مثال، در «نظریه» ای که عده ای به حق به آن گفتمان دعوت از امپریالیسم داده اند، خانم نوشین احمدی خراسانی در اوج تهاجم ناتو و به طور عمده آمریکا و انگلستان و فرانسه به لیبی برای سرنگون کردن دیکتاتور لیبی و به ارمغان آوردن فجایع بعدی، در بحث در باره ایران، می نویسد: «گفتمان کلاسیک ضدیت با امپریالیسم و تمدن غرب، یکسره همه‍ی «فرصت ها و امکانات» بالقوه و بالفعل را در دیپلماسی بین المللی، از مردمی که به دموکراسی و عدالت و برابری چشم دوخته اند سلب می کند.»* به سخن دیگر، اگر ضدیت با امپریالیسم را کنار بگذاریم، فرصت ها و امکانات زیادی در ایران به دست می آوریم! لابد مثل لیبی پس از قذافی! البته یکی شمردن مخالفان امپریالیسم با مخالفان «تمدن غرب» شیوه نازلی است. اگر به عمد باشد، ماکیاولیستی است و اگر سهوی باشد، نشانه کم دانشی. این هم بحث دیگری است که بماند.

نمونه دیگر بینش مورد اشاره، تاختن خانم منصوره شجاعی به زنان کُرد برای مشارکت در مبارزه مسلحانه است.
-----------------

* این در حالی است که تعدادی از اعضای کمپین برابری، پیام های ویدیویی زیبای نوروزی در مخالفت کامل با جنگ و حمایت از صلح منتشر کردند.
۶۴٣۰۶ - تاریخ انتشار : ۵ شهريور ۱٣۹٣       

عنوان : تغییر شیوه در حکومت کردن
این که در رفتار حکومت تغییری رخ داد شکی نیست .واقعیت این است که حکومت بر خلاف قبل تمایل به شنا در جهت جریان و در کنترل گرفتن آن را داشت و نه اینکه در مقابلش سد ایجاد کند. این به خودی خود یک تغییر است. تحریم شرکت در این مراسم پیامی را که کانون می خواست با عدم شرکت بدهد نرساند. شاید بتوان این شکل گرفتن این مراسم را یک بازی برد برد برای مردم و حکومت دانست. مراسمی که برای نخستین بار پس از سرکوب اعتراضات خیابانی انتخابات ۸۸رخ می داد نوعی برد برای دگر اندیشان بود واز طرف دیگر در اختیار گرفتن و کنترل کردن مراسم بردی برای حکومت می تواند محسوب شود.
۶۴۲۹۴ - تاریخ انتشار : ٣ شهريور ۱٣۹٣